५ तिनीहरू काँक्राबारीमा राखिएको जुलुङ्‌गोजस्तै* छन्‌, जुन बोल्न सक्दैन+

अनि तिनीहरूलाई यताउता लैजान बोक्नुपर्छ किनकि तिनीहरू हिँड्‌न सक्दैनन्‌।+

तिनीहरूलाई देखेर नडराओ किनकि तिनीहरूले कुनै हानि गर्न सक्दैनन्‌

न त तिनीहरूले कुनै भलाइ नै गर्न सक्छन्‌।”+

२३ बरु हजुरले स्वर्गका परमेश्‍वरको विरुद्धमा गएर आफैलाई माथि उचाल्नुभयो+ र उहाँको भवनका भाँडाकुँडाहरू ल्याउन लगाउनुभयो।+ अनि हजुर, हजुरका भारदार, उपपत्नीहरू र रखौटीहरूले त्यसमा मद्य पिउनुभयो अनि सुन, चाँदी, तामा, फलाम, काठ र ढुङ्‌गाका देवताहरूको जयजयकार गर्नुभयो, जसले देख्दा पनि देख्दैनन्‌, सुन्दा पनि सुन्दैनन्‌ र केही पनि जान्दैनन्‌।+ तर जुन परमेश्‍वरको हातमा हजुरको सास र हजुरको सम्पूर्ण जीवन छ,+ हजुरले उहाँको महिमा गर्नुभएन।

१८ मूर्ति बनाउनेलाई त्यो मूर्तिबाट के फाइदा हुन्छ र,

जुन ऊ आफैले बनाएको हो?

धातुको मूर्तिबाट र झूटको शिक्षकबाट के लाभ हुन्छ र?

तैपनि त्यसलाई बनाउनेले त्यसमाथि भरोसा गर्छ

अनि बोल्न नसक्ने व्यर्थका देवताहरू बनाउँछ।+

१९ धिक्कार छ त्यसलाई, जसले काठको टुक्रालाई “जाग्नुहोस्‌!” भन्छ

अनि बोल्न नसक्ने ढुङ्‌गालाई “उठ्‌नुहोस्‌! हामीलाई सिकाउनुहोस्‌!” भन्छ।

हेर! त्यसलाई सुन र चाँदीले मोहोरिएको छ+

अनि त्यसमा सास छँदै छैन।+

४ अब मूर्तिहरूलाई चढाइएको खानेकुराको विषयमा हामीलाई थाह छ, संसारमा मूर्ति केही पनि होइन+ र परमेश्‍वर एक जना मात्र हुनुहुन्छ।+