अय्युब

“म त कलिलै छु

तर तपाईँहरू पाको उमेरको हुनुहुन्छ।+

त्यसैले तपाईँहरूको अनादर नहोस्‌ भनेर म चुपचाप बसेँ+

र आफ्नो कुरा तपाईँहरूलाई बताउने आँट गरिनँ।

 ७ मलाई लाग्यो, ‘बुज्रुगहरूले बोल्नु

र उमेर खाएकाहरूले बुद्धि प्रकट गर्नु नै उचित हुन्छ।’

 ८ तर वास्तवमा परमेश्‍वरको शक्‍तिले,

उहाँको सासले मानिसलाई समझदार बनाउँदो रहेछ।+

 ९ उमेर खाँदैमा मानिस बुद्धिमान्‌ हुँदैन रहेछ

अनि बूढो हुँदैमा सही कुरा थाह हुन्छ भन्‍ने छैन रहेछ।+

१० त्यसैले मेरो कुरा सुन्‍नुहोस्‌;

आफूले जानेको कुरा म पनि बताउन चाहन्छु।

११ तपाईँहरूले केही बोल्नुहोला कि भनेर मैले पर्खेँ।

तपाईँहरूको तर्क मैले कान थापेर सुनिरहेँ।+

‘अब के बोलौँ’ भनेर तपाईँहरूले सोचिरहेको बेलामा समेत मैले आफ्नो मुख खोलिनँ।+

१२ मैले तपाईँहरूको कुरा ध्यान दिएर सुनेँ

तर तपाईँहरूले न अय्युबलाई गलत साबित गर्न* सक्नुभयो

न त उहाँका प्रश्‍नहरूको जवाफ दिन सक्नुभयो।

१३ त्यसैले यसो नभन्‍नुहोस्‌, ‘हामीलाई बुद्धिका कुरा थाह छ;

अय्युबलाई सच्याउने हामी होइनौँ, परमेश्‍वर नै हुनुहुन्छ।’

१४ अय्युबले मविरुद्ध केही पनि बोल्नुभएको छैन।

त्यसैले म उहाँसित तपाईँहरूले जस्तो तर्क गर्नेछैनँ।

१५ तपाईँहरू त अक्क न बक्क पर्नुभएको छ, नाजवाफ हुनुभएको छ।

बोल्नलाई तपाईँहरूसित कुनै शब्द छैन।

१६ मैले पर्खेर हेरेँ तर तपाईँहरू बोल्नुभएन।

तपाईँहरू केही नबोली ठिङ्‌ग उभिरहनुभयो।

१७ त्यसैले अब म बोल्छु,

म पनि आफूले जानेको कुरा बताउँछु।

१८ भन्‍नुपर्ने धेरै कुरा मसित छन्‌।

परमेश्‍वरको शक्‍तिले मलाई बोल्न बाध्य पारेको छ।

१९ अब त मलाई उकुसमुकुस हुन थालिसक्यो।

मेरो मन रक्सी हालेर फुट्‌नै लागेको नयाँ मशकझैँ* भएको छ।+

२१ म कसैको पक्ष नलिईकन बोल्नेछु।+

म कसैलाई फुर्काउनेछैनँ।*

२२ किनकि म कसैलाई फुर्काउन जान्दिनँ।

मैले त्यसो गरेँ भने त मेरो सृष्टिकर्ताले तुरुन्तै मलाई नाश गर्नुहुनेछ।