Hoe te pionieren — Ervaringen uit de praktijk

„WAT belet mij . . .” maakte deel uit van een vraag over de doop die een Ethiopiër aan Filippus de evangelieprediker stelde. — Hand. 8:36.

Maar wij zouden een overeenkomstige belangrijke vraag kunnen stellen die veel christenen in deze tijd raakt. U hebt de vraag misschien zelf reeds overdacht. Hij luidt: ’Wat belet mij’ te pionieren?

In uw geval gaat het misschien voornamelijk om de vraag: ’Wat belet mij de pioniersdienst in te gaan?’ Of misschien meent u dat het in werkelijkheid gaat om de vraag: ’Hoe zou ik in de pioniersdienst kunnen blijven?’ In beide gevallen kunnen enkele waar gebeurde ervaringen die christenen hebben opgedaan, ons helpen. Laten wij daarom luisteren naar enkele succesvolle en gelukkige pioniers.

Veranderingen aanbrengen — tijd en geld

Om pionier te worden en te blijven, moet u het liefdevolle verlangen hebben om Jehovah met geheel uw hart, ziel, verstand en kracht te dienen (Matth. 22:37-39). U moet geheel en al doordrongen zijn van de belangrijkheid Gods waarschuwingsboodschap in deze tijd bekend te maken en mensen op de weg des levens te helpen terwijl hier nog tijd voor is. En u hebt beslist Gods heilige geest en zegen nodig. Maar toch zullen er in uw geest misschien enkele zorgelijke gedachten opkomen, zoals hoe u aan genoeg tijd en geld moet komen. Velen hebben veranderingen in hun leven en schema moeten aanbrengen om tijd voor pionieren vrij te maken. In dat verband moet u misschien ook dusdanige veranderingen aanbrengen in uw werk dat u zichzelf toch kunt bedruipen terwijl u pioniert. Is dat mogelijk?

Een echtpaar in Pomona (Californië, VS) zag die vraag onder de ogen. De broeder legt uit dat hij de waarheid vroeger niet al te serieus opvatte en „zijn leven vulde met harde rockmuziek en behoorlijk zwaar drinken”. Maar in 1979 bracht een lezing op een kringvergadering hem ertoe ernstig na te denken: ’Blijkt uit mijn leven dat ik werkelijk het verlangen heb dat het huidige onreine samenstel van dingen wordt vervangen?’ Nadat hij en zijn vrouw dit met elkaar hadden besproken, beseften zij dat zij op een aantal gebieden in gebreke waren gebleven de goddelijke raad toe te passen, en daarom namen zij het besluit hun levenswijze te veranderen en zich de pioniersdienst ten doel te stellen. Hij schrijft: „Het is niet te geloven hoeveel veranderingen wij moesten aanbrengen. Wij verkochten ons huis en gingen in een stacaravan wonen. Wij maakten een eind aan onze dure avonden van ontspanning. Ik verkocht mijn zaak, die meer dan $2000 per maand opbracht, en vond een werkkring die mij in staat stelde slechts twee dagen per week te werken.” Nu zij bijna twee jaar pionieren, zegt hij: „Ik heb het gevoel alsof er een enorm gewicht van mijn schouders is gevallen; alsof wij bevrijd zijn uit een valstrik die ons had ingesloten.”

Een blinde broeder in Yucatán (Mexico) is 56 jaar oud en heeft een vrouw en kinderen te onderhouden. Wat doet hij voor werk? Eleuterio Pinto staat ’s ochtends om vijf uur op om kokosnoten voor consumptie klaar te maken. Hij hakt de bolster er met een machete (een groot zwaar mes) af en maakt met een priem een gat in de kokosnoot, zodat klanten de verfrissende melk kunnen drinken. Broeder Pinto verkoopt zijn drank van acht uur v.m. tot na de middagmaaltijd en heeft dan een aandeel aan de pioniersbediening, waarin hij zich nu reeds vijf jaar verheugt.

In Zuid-Afrika had V. Standley plannen gemaakt om een opleiding te volgen aan de landbouwhogeschool. Maar nadat hij een Getuige was geworden, werkte hij jaren achtereen in de drukkerij van het Wachttorengenootschap, terwijl hij en zijn vrouw later speciale pioniers waren. Toen er een baby op komst was, moesten zij veranderingen aanbrengen. Zij huurden een goedkoop flatje en broeder Standley kon een deeltijdbaan vinden bij een schoonmaakbedrijf. Kort geleden verhuisden zij naar een gebied waar meer pioniers nodig waren, en hij kon er een filiaal openen voor dezelfde firma, waar hij nog steeds deeltijdarbeid verricht. Hij vertelt: „Wij wonen nu in een heel gezellig huis, in materieel opzicht hebben wij wat wij nodig hebben en wij genieten nog steeds het voorrecht van de volle-tijddienst. Ik heb steeds weer opnieuw de waarheid ondervonden van Davids woorden dat hij jong was geweest en oud was geworden en nooit ’een rechtvaardige volkomen verlaten had gezien’.” — Ps. 37:25.

Zou de pensioengerechtigde leeftijd een goede tijd zijn om te gaan pionieren? In het geval van velen blijkt dit inderdaad zo te zijn. Maar ook dan moeten er vaak speciale krachtsinspanningen worden gedaan en veranderingen worden aangebracht. Toen broeder Balmaceda, die op de Filippijnen een staatsbetrekking had, wegens zijn leeftijd ontslag nam, wilde hij gaan pionieren. Wat kon hij echter doen om in zijn levensonderhoud te voorzien? Hij meende dat de varkensfokkerij wat voor hem was en hem inkomsten plus een nogal soepel schema zou verschaffen. Deze zeventigjarige pionier zegt dat hij ’zich dichter bij Jehovah voelt dan ooit tevoren’, en hij heeft mogen meemaken dat drie leden van zijn gezin er door zijn pioniersgeest toe zijn aangezet deze bevoorrechte dienst op zich nemen.

Zelfs wanneer men een topfunctionaris is in een bedrijf en flink verdient, kan het noodzakelijk zijn veranderingen aan te brengen. Sjozo Mima verkeerde in een dergelijke situatie. Hij was president van een bloeiend Japans expeditiebedrijf. Aangezien broeder Mima de pioniersgeest had, begon hij te pionieren terwijl hij nog president van het bedrijf was. Hij begon echter „het gevoel te krijgen dat hij in zijn positie als president van een firma en als pionier zowel de rijkdom als Jehovah als slaaf diende” (Matth. 6:24). Geleidelijk aan droeg hij zijn werk derhalve aan anderen over en vond hij werk dat niet zo veel tijd en aandacht vergde. Met wat hij verdiende en wat hij had opgespaard, kon hij zijn gezin onderhouden en pionieren. Ja, hij was van mening dat hij zich niet moest inspannen om een firma rijk te maken maar om Jehovah vollediger te dienen.

Samenwerking in het gezin

Misschien vindt u dat als enige in uw gezin te gaan pionieren of in de pioniersdienst te blijven, net even te hoog gegrepen is. Welnu, misschien zal het u lukken wanneer u medewerking krijgt van uw gezin, met inbegrip van uw kinderen. Veel ervaringen tonen aan dat gezamenlijke krachtsinspanningen van gezinsleden om één of meer van hen erbij te helpen te pionieren, goede resultaten afwerpt en bovendien bijzonder gelukkige gezinnen tot gevolg heeft.

Broeder Kozo Sato in Japan is gehuwd en heeft twee kinderen op de middelbare school. Hij sprak met zijn gezin over zijn intense verlangen om als ouderling een voortreffelijk voorbeeld te geven. Wat was zijn besluit? Hij nam ontslag bij een firma waar hij acht uur per dag moest werken. Toen begon hij een eigen bedrijfje. Wat doet hij nu? Vier dagen per week haalt hij enkele uren per dag oude kranten, tijdschriften en ander papier op om dat te verkopen aan ’recycling’-bedrijven, die werkzaam zijn op het gebied van het hergebruik van oude materialen. En elke morgen zijn alle vier gezinsleden ongeveer een uur bezig om kranten te bezorgen. Hierdoor, alsook door minder geld uit te geven, kan broeder Sato als gewone pionier werkzaam zijn, en zijn twee kinderen hebben zich dat eveneens ten doel gesteld.

In hetzelfde land moest zuster Tosjiko Zenko, die geen man meer had, voor drie opgroeiende kinderen zorgen. Zij ontving wat geld van een klein stukje land, waardoor zij haar huur kon betalen. Om voedsel en andere uitgaven te kunnen bekostigen, werkt zij twee dagen per week en is zij toch in staat om te pionieren. ’Hoe staat het met de samenwerking in het gezin?’ zult u zich misschien afvragen. Zij legt uit dat haar twee jongens „fijn meehelpen door boodschappen te doen en in de huishouding te werken, terwijl zij zelfs de kous van de petroleumkachel en het leertje van de kranen kunnen vervangen”. Haar dochter helpt ook met koken en schoonmaken. Het meisje heeft enkele deeltijdbaantjes gehad na schooltijd, maar nu zij van school is, heeft ook zij de pioniersdienst ter hand genomen, terwijl zij en haar moeder om beurten een dag uit werken gaan. Ook de andere twee gezinsleden zijn van plan binnenkort te gaan pionieren.

Ja, als u een gezin hebt, zal voor pionieren ongetwijfeld de samenwerking en steun van allen nodig zijn. Maar wat kan het een vreugde en voldoening schenken! En bovendien zal dit wellicht nog meer pionierbedienaren tot gevolg hebben.

Natuurlijk verschillen uw omstandigheden van die van anderen. Maar als u, gedreven door liefde en toewijding, graag wilt pionieren, is dat doel misschien zelfs mogelijk als er belemmeringen overwonnen moeten worden. Spreek er met andere christenen over, vooral met degenen die succesvolle pioniers zijn of zijn geweest. Zij zullen misschien nog meer praktische suggesties hebben over hetgeen u kunt doen om te gaan pionieren.