De Breef aun de Reema
14 Nämt dänjanjen opp, waut em Gloowen Schwakheiten haft. Oba doot nich soone rechten, waut eene aundre Meenunk haben aus jie*. 2 De Eena kaun wäajen sienen Gloowen aules äten, oba de Aundra, waut schwak es, at bloos Jreens. 3 Dee, waut at, saul nich opp dän raufkjikjen, waut nich at. Un dee, waut nich at, saul dän nich rechten, waut doa at, wiels Gott haft dän oppjenomen. 4 Wäa best du, daut du eenen aundren sienen Deena rechst? Sien ieejna Wieet entscheit daut, aus dee rajcht ooda orrajcht es*. Met Jehowa* siene Help kaun dee delenjdkomen.*
5 Fa dän eenen Mensch es een Dach wichtja aus de aundra. Fa dän aundren sent de Doag aula krakjt äwareen. Jieda eena saul daut bie sikj selfst gaunz kloa haben. 6 Deejanje, waut eenen Dach fa wichtja talen, doonen daut toom Jehowa* ieren. Un dee, waut aules äten, doonen daut toom Jehowa* ieren, wiels dee danken Gott fa daut Äten. Un dee, waut nich aules äten, doonen daut toom Jehowa* ieren, un uk dee danken Gott. 7 Kjeena von ons, waut läft, läft je bloos fa sikj selfst. Un kjeena, waut stoaft, stoaft bloos fa sikj selfst. 8 Wiels wan wie läwen, dan läw wie fa Jehowa* un wan wie stoawen, dan stoaw wie fa Jehowa*. Doawäajen, aus wie nu läwen ooda aus wie nu stoawen, wie jehieren Jehowa*. 9 Wiels dit es, wuarom Christus storf un wada toom Läwen kjeem, soo daut hee kunn äwa beid de Har sennen: äwa de Doodje un äwa de Läwendje.
10 Oba woosoo rechst du dienen Brooda? Ooda woosoo kjikjst du rauf opp dienen Brooda? Wie woaren aula ver Gott sienen Rechtastool stonen. 11 Wiels daut steit jeschräwen: “‘Krakjt soo secha aus ekj läw’, sajcht Jehowa*, ‘woat sikj jieda Kjnee ver mie bieejen un jieda Tung woat daut frie toostonen, daut ekj Gott sie.’” 12 Doawäajen jroz woat sikj jieda eena von ons selfst ver Gott veauntwuaten motten.
13 Doawäajen well wie ons nich mea unjarenaunda rechten. Enne Städ daut siet junt eenich un doot eenen Brooda nich tofaulbrinjen ooda dän waut em Stich lajen. 14 Ekj weet un ekj sie mie en dän Harn Jesus gaunz secha, daut doa nuscht aun sikj selfst orrein es. Bloos wan een Mensch waut fa orrein talt, dan es daut fa dän orrein. 15 Wiels wan dien Brooda sikj aun daut stieet, waut du atst, dan wiest daut nich mea Leew, waut du deist. Brinj dänjanjen nich derch Äten togrunt, fa dän Christus jestorwen es. 16 Doawäajen jäft kjeenem eene Uasoak, schlajcht to räden von daut Goode, waut jie doonen. 17 Gott sien Kjennichrikj jeit nich doarom, waut wie äten un drinkjen. Waut wichtja es, daut wie jerajcht sent un Fräd un Freid haben, waut derch dän heiljen Jeist kjemt. 18 Wiels wäa Christus soo aus dit deent, dee deit, waut Gott jefelt, un dän woaren de Menschen waut räakjnen.
19 Soo, well wie dan no soont ut sennen, waut Fräd brinjt, un no soont, waut ons unjarenaunda oppbut. 20 Hieet opp, Gott sien Woakj bloos wäajen Äten doltorieten. Dauts soo, dauts aula rein. Oba dauts orrajcht, wan een Mensch waut at, waut eenen aundren tofaulbrinjt. 21 Dauts bäta, nich Fleesch to äten ooda Wien to drinkjen ooda sestwaut to doonen, wan dienen Brooda daut tofaulbrinjt. 22 Waut diene Meenunk äwa dise Sachen es, dauts tweschen die un Gott. Freid hab jie, wan jie junt nich schuldich feelen äwa daut, waut jie doonen un denkjen, daut et rajcht es. 23 Oba wan jie Twiewel haben un dan äten, dan sent jie aul schuldich, wiels jie daut onen Gloowen* jedonen haben. Un aules, waut eena deit, waut nich Gloowen wiest, dauts Sind.