Aposteljeschicht

14 Doa en Iko̱nion jinjen dee toop en de Juden äa Vesaumlungshus* nenn un dee räden opp eene Wajch, daut een deel Juden un uk Griechen toom Gloowen kjeemen. 2 Oba de Juden, waut nich jleewden, räajden de Menschen* von de Velkja opp un hizten dee en jäajen de Breeda. 3 Dee bleewen doa een nat Stoot un Jehowa* muak dee stoakj, daut dee driest räden kunnen. Hee zeijd von de Norecht von sien grootet Metleet*, doaderch daut hee derch äant Tieekjens un Wunda* deed. 4 Oba de Häad Menschen von de Staut wia jedeelt; eenje wieren fa de Juden, oba aundre fa de Apostel. 5 De Menschen von de Velkja un de Juden un äare Harscha stunden sikj toop un plonden, Paulus un Ba̱rnabas schlajcht to behaundlen un dee to steenjen. 6 Oba aus dee daut to hieren kjrieejen, brochten dee sikj bosich fuat no Liekao̱nien, no de Stauten* Liestra un De̱rbe, un de Omjäajent doa rom. 7 Doa deeden see wieda de goode Norecht vebreeden.

8 En Liestra wia een Maun, waut doa saut un vekjräpelde Feet haud. Hee wia soo jebuaren un haud noch kjeenmol kunt gonen. 9 Dis Maun horcht too, aus Paulus doa räden deed. Paulus kjikjt dän jlikj aun; un aus hee sach, daut dee Gloowen haud toom jeheelt woaren, 10 säd hee met eene lude Stemm: “Sto opp!” Dan sprunk dee opp un funk aun romtogonen. 11 Aus de Häaden Menschen sagen, waut Paulus jedonen haud, schrieejen dee opp de liekao̱nische Sproak: “De Gotts* sent soo aus Menschen jeworden un sent no ons raufjekomen!” 12 Un dee fungen aun, Ba̱rnabas “Zeus” to nanen. Oba Paulus nanden see “He̱rmes”, wäajens dee em Räden veraunjinkj. 13 Zeus sien Tempel wia dicht bie Liestra, un dän sien Priesta brocht Bols un Bloomen-Kraunzen no de Stautsdäa. Hee un de Menschen wullen fa Paulus un Ba̱rnabas Opfa brinjen.

14 Oba aus de Apostel Ba̱rnabas un Paulus doavon hieeden, reeten see äare Kjleeda twei, randen mank de Häad Menschen un schrieejen: 15 “Mana, woosoo doo jie aul dit? Wie sent uk bloos Menschen, waut deeselwje Schwakheiten haben aus jie. Un wie brinjen junt de goode Norecht, daut jie junt von dise nutzloose Sachen no dän läwendjen Gott dreien, dee dän Himmel un de Ieed un daut Mäa un aules, waut doatoo jehieet, jemoakt haft. 16 En de Vegonenheit leet hee aule Sorten Menschen* äaren Wajch gonen. 17 Un doch wees hee junt, wäa hee wia, doaderch daut hee junt Goodet deed. Hee jeef junt Räajen vom Himmel un fruchtboare Tieden; hee stald junt tofräd met Äten un muak jun Hoat voll Freid.” 18 Un wan see uk aul dit säden, kunnen see de Häaden Menschen doch meist nich doavon aufhoolen, daut dee äant Opfa brochten.

19 Oba dan kjeemen doa Juden von Antio̱chia un Iko̱nion, un dee äwaräden de Menschen. Dee steenijden Paulus un schlapten dän ut de Staut rut un dochten, daut dee doot wia. 20 Oba aus de Jinja doa rom am kjeemen, stunt hee opp un jinkj trigj en de Staut nenn. Dän näakjsten Dach jinkj hee met Ba̱rnabas toop no De̱rbe. 21 Aus see en dee Staut de goode Norecht bekauntjemoakt hauden un een nat Schoof Jinja jemoakt hauden, reisden see trigj no Liestra un Iko̱nion un Antio̱chia. 22 Un doa stoakjten see de Jinja*. See muaken dee Moot, wieda em Gloowen to bliewen, un säden: “Wie motten derch väl Schwoaret gonen toom en Gott sien Kjennichrikj nennkomen.” 23 Buta daut stalden dee en jieda Vesaumlunk Eltestasch aun. Dee bäden un fausten* un äwaleeten Jehowa* dee, aun dän dee jleewden.

24 Dan jinjen see derch Pisi̱dien un kjeemen no Pamfielien. 25 Un aus dee daut Wuat en Pe̱rge ieescht bekauntjemoakt hauden, jinjen see rauf no Ata̱lja. 26 Von doa reisden see metem Schepp no Antio̱chia. Daut wia dee Staut, wua de Breeda Gott ea doano jefroacht hauden, sikj om dee to kjemren un dee sien grootet Metleet* to wiesen, om daut Woakj to doonen, waut see nu gaunz foadich hauden.

27 Aus dee ieescht aunjekomen wieren un de Vesaumlunk toopjekroacht hauden, vetalden see dee, woo väl Gott derch äant jedonen haud, un daut Gott de aundre Sorten Menschen* de Däa opjemoakt haud fa dän Gloowen. 28 Doawäajen bleewen see een nat Stoot met de Jinja toop.