Jeschräwen von Lukas
9 Dan roopt Jesus de 12 toop un jeef äant de Macht un daut Rajcht äwa aule beese Jeista un uk daut see Krankheiten heelen kunnen. 2 Un hee schekjt dee ut, Gott sien Kjennichrikj to prädjen un Kranke to heelen. 3 Un hee säd to dee: “Nämt junt nuscht met fa de Reis: kjeenen Stock, kjeene Ätichs-Tausch, kjeen Broot, kjeen Jelt* un uk nich twee Äwarakj*. 4 Wan jie en een Hus nenngonen, dan blieft doa*, bat jie dee Jäajent veloten. 5 Un wan de Menschen junt nich oppnämen, dan scheddat junt dän Stoff von de Feet, wan jie von dee Staut veloten, aus eene Woarnunk* fa dee.” 6 Dan jinjen dee loos, un dee jinjen von een Darp no daut aundre un muaken de goode Norecht bekaunt un heelden aulawäajen Kranke.
7 Aus Hero̱des*, de Harscha von dee Jäajent, daut hieed, waut doa aules aunjinkj, wia hee sea derchenaunda; wiels eenje säden, daut Johanes de Deepa vom Doot oppjestonen wia. 8 Oba aundre säden, daut Eli̱a verendach jekomen wia, un noch aundre säden, daut eena von de ieeschtemmasche Profeeten oppjestonen wia. 9 Hero̱des säd: “Johanes leet je ekj dän Kopp aufmoaken. Wäa es dan disa, von dän ekj aul dit hia?” Doawäajen wull Hero̱des Jesus onbedinjt seenen.
10 Aus de Apostel trigjkjeemen, vetalden dee Jesus aules, waut see jedonen hauden. Dan neem Jesus äant auleen met no eene Staut, waut Betsaida jenant woat. 11 Oba de Häad Menschen worden daut en un kjeemen am hinjaraun. Hee neem dee leeftolich opp un funk aun, dee äwa Gott sien Kjennichrikj to vetalen un heeld dee, waut daut doaraun fäld. 12 Dan wia de Dach meist to Enj. De 12 kjeemen no Jesus un säden to am: “Schekj de Häad Menschen wajch, soo daut dee kjennen no de Foarma oppem Launt un no de Darpa gonen, sikj Äten kjeepen un eenen Plauz toom schlopen sieekjen, wiels hia sent wie opp eene eensome Städ.” 13 Oba hee säd to dee: “Jäft jie dee waut to äten.” Dee säden: “Wie haben hia sestnuscht aus bloos fief Bieta Broot un twee Fesch. Buta wie gonen selfst un kjeepen Äten fa aul dee Menschen.” 14 Doa wieren soo bie 5,000 Mana. Oba Jesus säd to siene Jinja: “Sajcht to dee, daut dee sikj sellen aula en Gruppen von ojjefäa 50 dolsaten.” 15 Un krakjt soo deeden dee daut dan. Dee säden, daut dee sikj aula sullen dolsaten. 16 Dan neem hee de fief Bieta Broot un de twee Fesch, un dan kjikjt hee nom Himmel un säd een Jebäd*. Dan bruak hee dee un jeef siene Jinja dee un de Jinja jeewen de Menschen dee. 17 Dan eeten dee aula un worden saut. Un dee saumelden noch 12 Kjarw von daut, waut äwajebläwen wia.
18 Lota, aus Jesus fa sikj auleen wia un bäd, kjeemen de Jinja no am un hee fruach dee: “Waut sajen de Menschen, wäa ekj sie?” 19 Dee auntwuaden am un säden: “Eenje sajen, daut du Johanes de Deepa best, oba aundre sajen, daut du Eli̱a best, un noch aundre sajen, daut eent von de ieeschtemmasche Profeeten oppjestonen es.” 20 Dan säd hee to dee: “Un jie, waut saj jie, wäa sie ekj?” Petrus auntwuad: “Du best Gott sien Christus.” 21 Dan räd hee iernstlich met dee un säd, daut see to kjeenem doavon räden sullen. 22 Un hee säd uk: “De Menschensän woat motten väl lieden. De Eltestasch un väaschte Priestasch un de Schreftjelieede* woaren am aufwiesen. Am woat dootjemoakt woaren un aum dredden Dach woat am vom Doot oppjewakjt woaren.”
23 Dan säd hee wieda to aulem: “Wan irjentwäa mie nofoljen well, dan mott dee nich mea fa sikj selfst läwen*, oba jieda Dach sienen Liedenspol* opp sikj nämen un mie wieda nofoljen. 24 Wäajens wäaemma sien Läwen* raden well, woat daut velieren, oba wäa sien Läwen* wäajen mient haulwen velist, woat daut raden. 25 Soo, waut wudd eenen Mensch daut halpen, wan dee de gaunze Welt kjrieech un oba sien Läwen velua ooda togruntjinkj? 26 Wiels, wäaemma sikj wäajen mie un miene Wieed schämen woat, wäajen dän woat de Menschensän sikj uk schämen, wan hee en siene un en sienen Voda siene un uk en de heilje Enjel äare Harlichkjeit komen woat. 27 Oba ekj saj junt daut soo, aus et es: Eenje von dee, waut hia stonen, woaren verheipts nich stoawen*, ea see Gott sien Kjennichrikj jeseenen haben.”
28 Dan ojjefäa acht Doag nodäm daut hee dit jesajcht haud, neem hee sikj Petrus, Johanes un Jakobus met oppem Boajch nopp, om to bäden. 29 Un aus hee bäd, veendad sikj sien Jesecht un siene Kjleeda worden soo witt, daut dee dachten. 30 Un plazlich wieren doa twee Mana, waut met am vetalden. Daut eene wia Moses un daut aundre wia Eli̱a. 31 Dise kjeemen doa en Harlichkjeit verendach un vetalden doaräwa, daut Jesus dise Welt veloten wudd. Un dit wudd sikj en Jeru̱salem soo romnämen. 32 Petrus un de aundre, waut met am toop wieren, wieren aul soo haulf em Schlop. Oba aus dee ieescht gaunz waka wieren, sagen dee siene Harlichkjeit un de twee Mana, waut doa bie am wieren. 33 Un aus dise von Jesus veloten wullen, säd Petrus to am: “Liera, dauts je jescheit, daut wie kjennen hia sennen. Dan lot ons hia dree Zelten oppstalen: eent fa die, eent fa Moses un eent fa Eli̱a.” Petrus wist nich werkjlich, waut hee doa säd. 34 Oba aus hee dit säd, jeef et doa eene Wolkj un dee kjeem äwa äant. Un aus de Wolkj raufkjeem un dee doa medden mank wieren, wort äant angst. 35 Dan wia doa eene Stemm to hieren en de Wolkj, waut doa säd: “Dits mien Sän, de Utjewälda. Horcht no am.” 36 Aus de Stemm noch räd, sagen see Jesus doa auleen. Oba de Jinja bleewen stell un säden daut en dee Doag to kjeenem, waut see doa jeseenen hauden.
37 Dän näakjsten Dach, aus see dan vom Boajch raufkjeemen, kjeem eene groote Häad Menschen no am. 38 Un een Maun breld von ut de Häad: “Liera, ekj pracha die, komm no mienen Sän kjikjen, wiels dauts mien eensja Sän. 39 Hee haft eenen Jeist, waut am unja Kontroll haft. Met eenst haustich schricht hee, un de Jeist veuasoakt, daut hee sea de Kraump kjricht, un am kjemt uk Schum utem Mul. Un dee velazt dän un dee well dän meist nich loosloten. 40 Ekj prachad diene Jinja, daut see dän sullen utdriewen, oba dee kunnen daut nich.” 41 Dan säd Jesus: “Ach, jie kjliengloowsche un vedreide Jennerazion*. Woo lang saul ekj noch bie junt sennen un junt uthoolen? Brinj dienen Sän häa.” 42 Oba mau rajcht aus de Jung ver Jesus kjeem, veuasoakt de beesa Jeist, daut dee grulich sea de Kraump kjrieech. Oba Jesus wees dän orreinen Jeist strenj trajcht un heeld dän Jung un jeef sienen Voda dän. 43 Un dee wieren aula sea vewundat äwa Gott siene groote Macht.
Un aus dee sikj noch aula sea doaräwa tieeden, waut hee aules deed, säd hee to siene Jinja: 44 “Horcht oppmoakjsom too un hoolt dise Wieed em Denkj: De Menschensän woat de Menschen äwajäft woaren.” 45 Oba dee kunnen daut nich vestonen, waut hee säd. Un daut wia, wäajen daut fa äant jeheem jehoolen wia, soo daut see daut nich bejriepen kunnen. Un dee wuagen sikj daut nich, am äwa dit noch mea to froagen.
46 Dan fungen see aun, sikj unjarenaunda doaräwa to strieden, wäa von äant de Hechsta wia. 47 Jesus wist, waut dee bie sikj* dochten. Dan roopt hee een natet Kjint no sikj, daut et biesied am stunt, 48 un säd to dee: “Wäa dit nate Kjint en mienen Nomen oppnemt, dee nemt uk mie opp. Un wäa mie oppnemt, dee nemt uk dän opp, dee mie jeschekjt haft. Wiels wäa sikj mank junt soo vehelt aus de Läachsta, dee woat huach sennen.”
49 Dan säd Johanes: “Liera, wie sagen wäm, waut dienen Nomen brukt toom beese Jeista utdriewen. Oba wie proowden, dän doavon auftohoolen, wiels dee nich met ons metkjemt.” 50 Oba Jesus säd to am: “Prooft dän doa nich von auftohoolen, wiels wäa nich jäajen junt es, dee es opp june Sied.”
51 Aus de Doag noda kjeemen*, daut hee wudd nom Himmel jenomen woaren, wort hee sikj gaunz eenich, no Jeru̱salem to gonen. 52 Dan schekjt hee Norechta veropp un dee jinjen dan en een samari̱tischet Darp nenn, om fa am aules reedtomoaken. 53 Oba wäajen hee sikj gaunz eenich wia*, no Jeru̱salem to gonen, neemen dee am doa nich opp. 54 Aus de Jinja Jakobus un Johanes dit sagen, säden see: “Har, west du, daut wie sellen loten Fia vom Himmel komen, om dee to venichten?” 55 Oba dan dreid hee sikj no dee un wees dee trajcht. 56 Dan jinjen see no een aundret Darp.
57 Aus see dan oppem Wajch jinjen, säd doa wäa to am: “Ekj woa met die metkomen, wuaemma du hanjeist.” 58 Oba Jesus säd to dän: “De Fas* haben äare Lajcha un de Väajel enne Loft haben äare Nasta, oba de Menschensän haft kjeene Städ, wua hee kaun sienen Kopp hanlajen.” 59 Dan säd hee to eenen aundren: “Sie mien Nofolja.” De Maun säd dan: “Har, lot mie ieescht mol gonen mienen Voda begrowen.” 60 Oba Jesus säd to dän: “Lot de Doodje äare Doodes begrowen. Oba du go un moak wiet un breet Gott sien Kjennichrikj bekaunt.” 61 Un dan säd noch een aundra to am: “Har, ekj woa met die metkomen, oba lot mie ieescht mol gonen Aufscheet nämen von dee, waut to mien Hus jehieren.” 62 Jesus säd to dän: “Kjeena, waut biem plieejen no daut kjikjt, waut hinja am es, es fa Gott sien Kjennichrikj daugboa.”