Jeschräwen von Matäus

24 Aus Jesus vom Tempel wajchjinkj, kjeemen siene Jinja no am, om am daut Tempel-Jebied to wiesen. 2 Dan säd Jesus to dee: “Kjenn jie aul dit seenen? Ekj saj junt daut soo, aus et es: Doa woat opp kjeene Wajch een Steen opp dän aundren bliewen; aules woat doljebroaken woaren.”

3 Aus hee opp dän Oliewen-Boajch saut, kjeemen de Jinja auleen no am un säden: “Saj ons: Wanea woat dit passieren un aun woon Tieekjen woa wie de Tiet seenen kjennen, daut du woascht doa sennen*, un woont woat daut Tieekjen von daut Enj von dise TIET* sennen?”

4 Dan auntwuad Jesus äant un säd: “Paust opp, daut junt kjeena veleiden woat. 5 Wiels väle woaren en mienen Nomen komen un sajen: ‘Ekj sie de Christus’ un dee woaren väle veleiden. 6 Jie woaren von Kjrich hieren un von Norechten äwa Kjrich. Paust opp, daut jie junt nich loten enenjsten, wiels dit mott aula passieren, oba dauts noch nich daut Enj.

7 Wiels eene Sort Menschen* woat jäajen de aundre Sort Menschen feiten un een Launt* jäajen daut aundre, un doa woat Hungaschnoot sennen un doa woat Ieedbäben sennen opp eene Städ no de aundre. 8 Aul dit es de Aunfank von sea schwoare Tieden*.

9 Dan woaren de Menschen junt hunjsch vefoljen un junt dootmoaken. Un wäajen jie miene Nofolja sent*, woaren aule Sorten Menschen* junt haussen. 10 Dan woaren väle uk vom Gloowen aufkomen un sikj unjarenaunda veroden un sikj unjarenaunda haussen. 11 Väl faulsche Profeeten woaren verendach komen un väle veleiden. 12 Un wäajen doa emma mea Menschen woaren jesazloos haundlen, woat de Leew von de Mierheit kolt woaren. 13 Oba wäa bat aum Enj staunthauft jebläwen es*, woat jerat woaren. 14 Un de goode Norecht von daut Kjennichrikj woat oppe gaunze Welt jeprädicht woaren, waut fa aule Sorten Menschen* woat een Zeichnis sennen, un dan woat daut Enj komen.

15 Doawäajen, wan jie de jreselje Sach, waut venichten deit, opp de heilje Städ stonen seenen, wua de Profeet Da̱niel von räd (de Läsa saul iernstlich doaräwa nodenkjen toom daut vestonen), 16 dan sellen dee, waut en Judä̱a sent, sikj aunfangen fuattobrinjen no de Boaj. 17 Dee, waut oppem Husdak es, saul nich raufkomen toom siene Sachen von bennen holen. 18 Un dee, waut oppe Stap es, saul nich trigjgonen toom sienen Äwarock holen. 19 Weehee de Frues, waut to dee Tiet schwanga sent, un dee, waut een Bäbe besorjen! 20 Bät emma wada, daut et nich mucht enne Wintatiet ooda aum Sabat passieren, daut jie junt motten fuatbrinjen. 21 Wiels dan woat doa soone groote Liedenstiet sennen, aus daut noch niemols ea jejäft haft, von dan aus de Welt aunfunk bat nu, un uk niemols mea jäwen woat. 22 Un wan dee Doag nich worden aufjekjart, dan wudd kjeena* jerat woaren. Oba om de Utjewälde äat haulwen woaren dee Doag aufjekjart woaren.

23 Wan dan wäa to junt sajcht: ‘Kjikjt! Hia es de Christus!’, ooda: ‘Doa es dee!’, dan jleeft daut nich. 24 Wiels doa woaren faulsche Christussen* un faulsche Profeeten verendach komen un groote Tieekjens un Wunda doonen toom aundre veleiden, un wan mäajlich mau rajcht de Utjewälde. 25 Kjikjt! Ekj hab junt em verut jewoarnt. 26 Doawäajen, wan de Menschen to junt sajen: ‘Kjikjt! Hee es enne Wiltnis!’, dan got doa nich han, ooda: ‘Kjikjt! Hee es enne Bennastow!’, jleeft daut nich. 27 Wäajens krakjt soo aus de Blitz vom Oosten kjemt un nom Wasten dacht, soo woat de Tiet sennen, wan de Menschensän woat doa sennen*. 28 Wua de doodja Kjarpa es, doa saumlen de Odlasch sikj.

29 Fuaz no dee Liedenstiet woat de Sonn diesta woaren un de Mon woat nich schienen un de Stierns woaren vom Himmel faulen un de Machten vom Himmel woat jescheddat woaren. 30 Dan woat daut Tieekjen von dän Menschensän aum Himmel to seenen sennen un aule Sorten Menschen* oppe Ieed woaren sikj ut Trua oppe Brost schlonen. Un dan woaren see dän Menschensän seenen oppe Wolkjen* komen met Macht un groote Harlichkjeit. 31 Un hee woat siene Enjel utschekjen met een ludet Trompeeten-Jeblos un dee woaren siene Utjewälde von de vea Wintrechtungen saumlen von eene Kaunt Himmel bat de aundre.

32 Lieet von daut Jlikjnis von dän Fiejenboom: Soo schwind aus dee utlat un jreen woat, weet jie, daut de Somma dicht bie es. 33 Krakjt soo uk, wan jie aul dit seenen passieren, dan weet jie, daut hee gaunz dicht bie de Däa es. 34 Ekj saj junt daut soo, aus et es: Dise Jennerazion* woat gaunz secha noch doa sennen, bat aul dit passieet. 35 De Himmel un de Ieed woaren vegonen, oba miene Wieed woaren gaunz secha nich vegonen.

36 Wanea dee Dach un dee Stund sennen woat, weet kjeena; nich de Enjel em Himmel uk nich de Sän. Daut weet bloos de Voda. 37 Wiels krakjt soo aus daut en No̱ah siene Tiet wia, soo woat daut en dee Tiet sennen, wan de Menschensän woat doa sennen*. 38 Wiels en de Tiet ver de Sintflut* eeten un drunken de Menschen un de Mana befrieden sikj un de Frues befrieden sikj, bat dän Dach aus No̱ah enne Arche* nennjinkj. 39 Un de Menschen achten doa nich opp, bat de Sintflut* kjeem un daut Wota äant aula metneem. Soo woat et uk en dee Tiet sennen, wan de Menschensän woat doa sennen. 40 Dan woaren doa twee Mana oppe Stap sennen; eenen woat metjenomen woaren un dän aundren woat doa auleen jeloten. 41 Twee Frues woaren toop Jeträajd fien moaken; de eene woat metjenomen woaren un de aundre woat doa auleen jeloten. 42 Doawäajen, blieft waka, wiels jie weeten daut nich, woonen Dach jun Har komen woat.

43 Oba dit sell jie weeten: Wan de Huswieet daut jewist haud, waut von Tiet* enne Nacht de Stäla wudd komen, dan wudd hee sennen waka jebläwen un daut nich haben toojeloten, daut dee sikj en sien Hus nennbruak. 44 Krakjt wäajen dit siet uk reed, wäajen de Menschensän to eene Stund komen woat, wua jie nich woaren aun jedocht haben.

45 Wäa es werkjlich de trua un väabedochta* Sklow, dee von sienen Harn äwa de Deena von sien Hus aunjestalt es, om dee to de rajchte Tiet äa Äten to jäwen? 46 Freid haft dee Sklow, wan sien Har kjemt un dee daut sitt, daut de Sklow daut soo deit. 47 Ekj saj junt daut soo, aus et es: De Har woat dän äwa aules aunstalen, waut hee haft.

48 Oba wan dis schlajchta Sklow bie sikj sull soo denkjen: ‘Mien Har siemt noch’, 49 un dee aunfangt, siene Met-Sklowen to vekjielen, un aunfangt met de Supa toop to äten un to drinkjen, 50 dan woat disen Sklow sien Har aun eenen Dach komen, wua dee nich met räakjent, un to eene Stund, wua dee nich omweet. 51 Un de Har woat dän met de jratste Strof bestrofen un dän tosiedsaten manke Heichla. Doa woat dee roaren un sikj oppe Tänen bieten*.