Jehova, de Frädensgott

1. Ons Gott, hia dit Jebäd.

Jeff ons Ru, soo aus du sätst.

Lot dien’ Jeist doch en ons wirkjen,

schenkj ons ennalichen Fräd.

Daut Leesjelt, waut du jeefst

derch dien’ Sän, dän du soo leefst,

haft ons loten met die Fräd finj’

un aus Frind met die veseent.

2. Dien Wuat es een Jeschenkj,

halpt ons ruich un mootich senn’;

daut beschizt ons fa daut schlajchte,

moakt ons reed fa daut, waut kjemt.

Vondoag es daut noch schwoa;

dise Welt es voll Jefoa.

Mucht dien Jeist ons tru bewoaken,

mucht dien Fräd ons Hoat bewoar’n.

3. Daut Volkj, waut die nu deent,

hast du derch dien’ Jeist veeent.

Wie kjenn’ seen’, dien Rikj rejieet aul;

daut vetal wie wiet un breet.

Met Kjrich moakst du een Enj,

uk met aules, waut ee’m enjst.

De Jerajchte woar’n dan Fräd ha’n,

un dee Fräd woat eewich senn’.