Powtórzonego Prawa

31 Potem Mojżesz poszedł i powiedział te słowa do całego Izraela, 2 i rzekł do nich: „Mam dzisiaj sto dwadzieścia lat.+ Już nie będzie mi wolno wychodzić i wchodzić,+ gdyż Jehowa powiedział mi: ‚Nie przeprawisz się przez ten Jordan’.+ 3 Jehowa, twój Bóg, przeprawia się przed tobą.+ On sam unicestwi te narody przed tobą, a ty masz je wypędzić.+ Jozue przeprawia się przed tobą,+ tak jak powiedział Jehowa. 4 I Jehowa uczyni im tak, jak uczynił Sychonowi+ i Ogowi,+ królom Amorytów, oraz ich ziemi, gdy ich unicestwił.+ 5 I Jehowa wydał ich wam,+ i macie z nimi postąpić zgodnie z całym tym przykazaniem, które wam nakazałem.+ 6 Bądźcie odważni i silni.+ Nie bójcie się ani nie drżyjcie przed nimi,+ gdyż Jehowa, twój Bóg idzie z tobą. Nie porzuci cię ani nie opuści cię całkowicie”.+

7 I Mojżesz wezwał Jozuego, i rzekł do niego na oczach całego Izraela: „Bądź odważny i silny,+ gdyż to ty wprowadzisz ten lud do ziemi, co do której Jehowa przysiągł ich praojcom, że im ją da, i ty dasz im ją jako dziedzictwo.+ 8 A Jehowa idzie przed tobą. Będzie z tobą.+ Ani cię nie porzuci, ani nie opuści cię całkowicie. Nie bój się ani się nie przerażaj”.+

9 Potem Mojżesz spisał to prawo+ i dał je kapłanom, synom Lewiego,+ noszącym Arkę Przymierza Jehowy,+ oraz wszystkim starszym Izraela. 10 I Mojżesz począł im nakazywać, mówiąc: „Po upływie każdego siódmego roku, w wyznaczonym czasie w roku uwolnienia,+ podczas Święta Szałasów,+ 11 gdy cały Izrael przyjdzie, by zobaczyć oblicze Jehowy,+ twego Boga, w miejscu, które On wybierze,+ będziesz czytał to prawo przed całym Izraelem — do ich uszu.+ 12 Zgromadź lud,+ mężczyzn i kobiety, i maleństwa, i twojego osiadłego przybysza, który jest w twoich bramach, aby słuchali i aby się uczyli,+ jako że mają się bać Jehowy, waszego Boga,+ i dbać o wprowadzanie w czyn wszystkich słów tego prawa. 13 A ich synowie, którzy tego nie znają, mają słuchać+ i będą się uczyli bać Jehowy, waszego Boga, przez wszystkie dni, gdy będziecie żyli na ziemi, do której się przeprawiacie przez Jordan, by wziąć ją w posiadanie”.+

14 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: „Oto przybliżyły się dni twojej śmierci.+ Wezwij Jozuego i stań w namiocie spotkania, żebym powierzył mu obowiązki”.+ Tak więc Mojżesz i Jozue poszli i stanęli w namiocie spotkania.+ 15 Wtedy Jehowa ukazał się przy namiocie w słupie obłoku i słup obłoku stanął u wejścia do namiotu.+

16 Jehowa zaś rzekł do Mojżesza: „Oto spoczniesz ze swymi praojcami;+ a ten lud wstanie+ i będą pośród siebie uprawiać nierząd z cudzoziemskimi bogami ziemi, do której idą,+ i opuszczą mnie,+ i złamią przymierze, które z nimi zawarłem.+ 17 I w owym dniu zapłonie przeciwko nim mój gniew,+ i opuszczę ich,+ i zakryję przed nimi swe oblicze,+ i staną się czymś, co ma być strawione; i spadnie na nich wiele nieszczęść i udręk,+ i na pewno powiedzą w owym dniu: ‚Czyż nie dlatego spadły na nas te nieszczęścia, że pośród nas nie ma naszego Boga?’+ 18 Ja zaś w owym dniu zakryję swe oblicze z powodu całego zła, którego się dopuścili, gdyż zwrócili się do innych bogów.+

19 „A teraz napiszcie sobie tę pieśń+ i naucz jej synów Izraela.+ Włóż ją do ich ust, żeby ta pieśń była moim świadkiem przeciw synom Izraela.+ 20 Bo zaprowadzę ich do ziemi, co do której przysiągłem ich praojcom,+ która opływa w mleko i miód,+ i będą jeść,+ i nasycą się, i utyją,+ i zwrócą się do innych bogów,+ i będą im służyć, a mną wzgardzą i złamią moje przymierze.+ 21 A gdy spadną na nich liczne nieszczęścia i udręki,+ pieśń ta odezwie się przed ich obliczem niczym świadek, gdyż nie ma być zapomniana w ustach ich potomstwa, znam bowiem dobrze ich skłonność,+ którą dzisiaj rozwijają, zanim ich wprowadzę do ziemi, co do której złożyłem przysięgę”.

22 Toteż w owym dniu Mojżesz napisał tę pieśń, żeby jej nauczyć synów Izraela.+

23 I powierzył obowiązki Jozuemu, synowi Nuna,+ i rzekł: „Bądź odważny i silny,+ gdyż to ty wprowadzisz synów Izraela do ziemi, co do której im przysiągłem,+ a ja będę z tobą”.

24 A gdy tylko Mojżesz skończył spisywać w księdze słowa tego prawa, aż do ich zakończenia,+ 25 Mojżesz nakazał Lewitom, którzy nosili Arkę Przymierza Jehowy,+ i rzekł: 26 „Wziąwszy tę księgę prawa,+ położycie ją obok Arki+ Przymierza Jehowy, swego Boga, i będzie tam świadkiem przeciw tobie.+ 27 Znam bowiem dobrze twoją buntowniczość+ oraz twój sztywny kark.+ Skoro zachowywaliście się buntowniczo wobec Jehowy,+ gdy dzisiaj jeszcze żyję wśród was, to cóż dopiero po mojej śmierci! 28 Zwołaj do mnie wszystkich starszych waszych plemion oraz waszych urzędników,+ a oznajmię do ich uszu te słowa i powołam niebiosa i ziemię na świadków przeciwko nim.+ 29 Gdyż wiem dobrze, że po mojej śmierci będziecie postępować zgubnie+ i zboczycie z drogi, co do której dałem wam nakaz; a przy końcu dni na pewno spadnie na was nieszczęście,+ ponieważ będziecie czynić to, co złe w oczach Jehowy, obrażając go dziełami swych rąk”.+

30 I Mojżesz wyrzekł do uszu całego zboru Izraela słowa tej pieśni aż do końca:+