NEARIAHU
[djalë (i riu) i Jah].
1. Simeonit, bir i Ishit. Neariahu dhe tre vëllezërit e tij ishin në krye të 500 burrave që mundën amalekitët në malin e Seirit dhe më pas vazhduan të banonin atje.—1Kr 4:42, 43.
2. Bir i Shemajahut, i ati i Elioenait, Hizkiahut e Azrikamit, dhe pasardhës i Davidit.—1Kr 3:1, 22, 23.