sevvaai, aktōbar 21
mudivuvarai sagitthiruppavardhaan mītpu peruvaar.—mat. 24:13.
porumaiyaaga nadandhukolvadhaal kidaikkum nanmaigalai yōsitthu paarungal. porumaiyaaga irundhaal, innum sandhōshamaagavum mana samaadhaanatthōdum iruppōm. adhanaal, nam manadhum udambum aarōkkiyamaaga irukkum. matravargalidam porumaiyaaga nadandhukondaal avargalōdu nalla bandham irukkum. sabaiyum innum otrumaiyaaga irukkum. yaaraavadhu nam kōbatthai thūndinaalkūda naam amaidhiyaaga irundhaal, prachinai peridhaagaamal irukkum. (sang. 37:8, adikkurippu; nīdhi. 14:29) ellaavatrukkum mēlaaga yegōvaa appaavai pōlavē nadandhukolvōm, avaridam innum adhigamaaga nerungippōvōm. porumai enbadhu unmaiyilēyē oru alagaana gunam. adhu etthanaiyō nanmaigalai tharugiradhu. porumaiyaaga nadandhukolvadhu eppōdhumē sulabam kidaiyaadhudhaan. aanaal, yegōvaavin udhaviyōdu thodarndhu andha gunatthai valartthukkolla mudiyum. pudhiya ulagatthukkaaga porumaiyōdu kaatthirukkum indha samayatthil, “yegōvaavin kangal avarukku bayandhu nadakkiravargalaiyum, avarudaiya maaraadha anbukkaaga kaatthirukkiravargalaiyum unnippaaga gavanikkindrana” enbadhil urudhiyaaga irukkalaam. (sang. 33:18) adhanaal, naam ellaarumē thodarndhu porumaiyaaga irukka thīrmaanamaaga irukkalaam. w23.08 22 ¶7; 25 ¶16-17
budhan, aktōbar 22
visuvaasatthai seyalil kaattavillai endraal, adhu setthadhaaga irukkum.—yaak. 2:17.
oruvar thanakku visuvaasam iruppadhaaga sollikkondaalum, adharku ētra seyalgalai seigiraaraa enbadhudhaan mukkiyam endru yaakkōbu suttikkaattugiraar. (yaak. 2:1-5, 9) adhōdu, innoru nabarai patriyum yaakkōbu solgiraar. ‘udaiyō unavō illaamal’ kashtappattukkondu irukkira oru sagōdhararaiyō sagōdhariyaiyō andha nabar paarkkiraar. irundhaalum, avargalukku endha udhaviyum seiyavillai. ippadippatta oruvar thanakku visuvaasam iruppadhaaga sollikkondaalum adhanaal enna prayōjanam? adharku ētra seyalgal avaridam illaiyē. (yaak. 2:14-16) visuvaasatthai seyalil kaattiya nabargalil raagaabum oruvar endru yaakkōbu solgiraar. (yaak. 2:25, 26) aval yegōvaavai patri kēlvippattaal, isravēlargalukku yegōvaa udhavi seidhadhaiyum purindhukondaal. (yōsu. 2:9-11) adhōdu, aval than visuvaasatthai seyalil kaattinaal. irandu isravēla ulavaaligal vandhapōdhu avargaludaiya uyirai kaappaatrinaal. isravēlaraaga illaadha, paava iyalbulla oru pennaaga irundhaalum yegōvaa avalai nīdhimaan endru sonnaar; aabiragaamai sonnadhu pōlavē! visuvaasatthai seyalil kaattuvadhu endhalavukku mukkiyam enbadhu avaludaiya udhaaranatthilirundhu purigiradhu. w23.12 5-6 ¶12-13
vyaalan, aktōbar 23
nīngal vērūndriyavargalaagavum asthivaaratthinmēl nilaiyaai nirkiravargalaagavum irukka vēndum.—ebē. 3:17.
kristhavargalaaga naam, adippadai baibil satthiyangalai therindhukondaalē pōdhum endru ninaippadhillai. kadavuludaiya sakthiyin udhaviyōdu “kadavuludaiya aalamaana kaariyangalaiyumkūda” aaraaindhu therindhukolla vēndumendra aarvam namakku irukkiradhu. (1 ko. 2:9, 10) yegōvaavidam innum nerungi pōvadharku nīngal ēn oru padippu praajakttai aarambikka kūdaadhu? udhaaranatthukku, andru vaalndha than ūliyargalmēl yegōvaa eppadiyellaam anbu kaattinaar? indru nammēlum avar anbu kaattuvaar enbadhai adhu eppadi kaattugiradhu? isravēlargalin kaalatthil thannai vananguvadharkaaga yegōvaa ennenna ērpaadugalai seidhirundhaar? andha ērpaadugalukkum nam kaalatthil yegōvaa seidhirukkum ērpaadugalukkum enna otrumai irukkiradhu? yēsu būmiyil vaalndha samayatthil ennenna thīrkkadharisanangalai niraivētrinaar? idhupōndra vishayangalai ungaludaiya thanippatta padippil nīngal aalamaaga paditthu paarkkalaam. adharkaaga, yegōvaavin saatchigalukkaana aaraaichi kaiyēttai payanpadutthalaam. baibilai ippadi aalamaaga aaraaichi seidhu padikkumpōdhu ungal visuvaasam balamaagum, ‘kadavulai patriya arivaiyum kandadaivīrgal.’—nīdhi. 2:4, 5. w23.10 18-19 ¶3-5