nyaayiru, aktōbar 26
thalaikkanam ullavargalai kadavul edhirkkiraar, thaalmai ullavargalukkō alavatra karunai kaattugiraar.—yaak. 4:6.
yegōvaavai nēsitthu, avarukku unmaiyaaga sēvai seidha niraiya pengalai patri baibil solgiradhu. “palakkavalakkangalil alavukkumīri pōgaadhavargalaagavum, ellaa vishayangalilum unmaiyullavargalaagavum” avargal irundhaargal. (1 thī. 3:11) avargalidamirundhu niraiya katrukkollalaam. ungal sabaiyilum mudhirchiyulla sagōdharigal iruppaargal. ilam sagōdharigalē, ungalukku therindha mudhirchiyulla sagōdharigalai patri yōsitthuppaarungal. avargalidam irukkira nalla nalla gunangalai gavaniyungal. andha gunangalai nīngal eppadi kaattalaam endru yōsiyungal. oru mudhirchiyulla kristhavaraaga iruppadharku manatthaalmai romba mukkiyam. oru sagōdhari manatthaalmaiyaaga irundhaal, avarukku yegōvaavōdum matravargalōdum nalla bandham irukkum. udhaaranatthukku, yegōvaavai nēsikkira oru sagōdhari, avar ērpadutthiya thalaimai sthaanam endra ērpaattukku kīlppadindhu nadappaar—sabaiyilum! kudumbatthilum!—1 ko. 11:3. w23.12 18-19 ¶3-5
thingal, aktōbar 27
‘kanavargal thangal sondha udalmīdhu anbu kaattuvadhupōl thangal manaivimīdhum anbu kaatta vēndum.’—ebē. 5:28.
oru kanavar thannudaiya manaiviyai anbaaga paartthukkolla vēndum, avaludaiya thēvaigalai gavanitthukkolla vēndum, unarchigalai purindhu nadandhukolla vēndum, kadavulōdu oru nalla bandhatthai vaitthukkolla udhava vēndum. kanavargal ivatraiyellaam seiya vēndum endru yegōvaa edhirpaarkkiraar. yōsikkum thiranai valartthukkolvadhu, pengalai madhikka katrukkolvadhu matrum poruppullavargalaaga nadandhukolvadhu oru nalla kanavaraagavum kudumba thalaivaraagavum aavadharku ungalukku udhavum. edhirkaalatthil nīngal oru appaavaaga aagalaam. oru nalla appaavaaga iruppadhu eppadi endru yegōvaavidamirundhu katrukkollungal. (ebē. 6:4) yegōvaa thannudaiya magan yēsumēl anbu vaitthirundhadhaiyum, avarai ētrukkondadhaiyum velippadaiyaaga sonnaar. (mat. 3:17) nīngalum oru appaavaaga aagumpōdhu, ungal pillaigalai nēsikkirīrgal enbadhai adikkadi sollungal. avargal ēdhaavadhu nalla vishayangalai seiyumpōdhu vaayaara paaraattungal. yegōvaavai maadhiriyē nadandhukollum appaakkalaal nalla pillaigalai valarkka mudiyum; andha pillaigal mudhirchiyulla aangalaagavum pengalaagavum valaruvaargal. idhaiyellaam seivadharku ippōdhē nīngal eppadi thayaaraagalaam? kudumbatthilum sabaiyilum irukkiravargalmēl nīngal vaitthirukkira anbai seyalil kaattungal. avargalai dhaaraalamaaga paaraattungal.—yōvaa. 15:9. w23.12 28-29 ¶17-18
sevvaai, aktōbar 28
‘yegōvaadhaan un kaalangalai nilaippadutthugiraar.’—ēsaa. 33:6.
yegōvaavin ūliyargalaana namakkum kashtangalum nōigalum varatthaan seigiradhu. nammai verukkiravargalidam irundhu edhirppum thunburutthalumkūda varugiradhu. indha kashtangalellaam varaadha maadhiri yegōvaa thaduppadhillai. irundhaalum, namakku udhavi seivadhaaga vaakku kodutthirukkiraar. (ēsaa. 41:10) avar tharum udhaviyōdu nammaal sandhōshatthai ilakkaamal irukka mudiyum, nalla thīrmaanangalai edukka mudiyum, evvalavu mōsamaana kashtangal vandhaalum avarukku unmaiyaaga irukka mudiyum. yegōvaa namakku “dhēvasamaadhaanam” tharuvadhaaga vaakku kodutthirukkiraar. (pili. 4:6, 7) yegōvaavōdu nerukkamaana bandham vaitthiruppadhaal kidaikkum samaadhaanamdhaan dhēvasamaadhaanam! adhu nam idhayatthaiyum manadhaiyum amaidhippadutthum, saanthamaakkum. andha samaadhaanam ‘ellaa sindhanaikkum mēlaanadhu’ endru baibil solgiradhu. adhu kodukkira amaidhiyai nammaal vaartthaigalaal vivarikka mudiyaadhu. ēdhōvoru vishayatthukkaaga urukkamaaga jebam seidha piragu, oruvidhamaana amaidhiyai nīngal unarndhirukkirīrgalaa? adhudhaan “dhēvasamaadhaanam.” w24.01 20 ¶2; 21 ¶4