sani, aktōbar 25
raajaavin munnaal saappaan adhilirundhu vaasikka aarambitthaar.—2 naa. 34:18.
26 vayadhil, yōsiyaa raajaa yegōvaavudaiya aalayatthai pudhuppikkum vēlaiyai aarambitthaar. andha samayatthil, ‘mōsē mūlam kodukkappatta yegōvaavin thiruchatta butthagam’ kidaitthadhu. adhu vaasikkappattadhai kēttapōdhu, adhil solliyiruppadhai thīviramaaga seiya vēndum endru aasaippattaar. (2 naa. 34:14, 19-21) nīngalum baibilai dhinamum vaasikka aasaippadugirīrgalaa? ērkenavē vaasikkirīrgal endraal, adhu ungalukku piditthirukkiradhaa? prayōjanamaaga irukkum endru ninaikkum vasanangalai thaniyaaga kuritthu vaikkirīrgalaa? yōsiyaavukku kittatthatta 39 vayadhu irukkumpōdhu, avar oru periya thappai seidhaar. adhanaal avarudaiya uyirē pōivittadhu. yegōvaavai nambi avarudaiya valinadatthudhalai kētpadharku badhilaaga sondha butthiyai nambi avaraagavē oru mudivai edutthuvittaar. (2 naa. 35:20-25) paadam? namakku evvalavu vayadhaanaalum sari, evvalavu varushamaaga baibilai paditthukkondu irundhaalum sari, naam thodarndhu yegōvaavai thēdikkondē irukka vēndum. valinadatthudhalukkaaga yegōvaavidam jebam seivadhu, avarudaiya vaartthaiyai padippadhu, mudhirchiyulla kristhavargalin arivuraiyai kēttu nadappadhu ena ellaavatraiyum thavaraamal seiya vēndum. appadi seidhaal vaalkkaiyil periya periya thavarugalai seiyaamal iruppōm, sandhōshamaaga iruppōm.—yaak. 1:25. w23.09 12 ¶15-16
nyaayiru, aktōbar 26
thalaikkanam ullavargalai kadavul edhirkkiraar, thaalmai ullavargalukkō alavatra karunai kaattugiraar.—yaak. 4:6.
yegōvaavai nēsitthu, avarukku unmaiyaaga sēvai seidha niraiya pengalai patri baibil solgiradhu. “palakkavalakkangalil alavukkumīri pōgaadhavargalaagavum, ellaa vishayangalilum unmaiyullavargalaagavum” avargal irundhaargal. (1 thī. 3:11) avargalidamirundhu niraiya katrukkollalaam. ungal sabaiyilum mudhirchiyulla sagōdharigal iruppaargal. ilam sagōdharigalē, ungalukku therindha mudhirchiyulla sagōdharigalai patri yōsitthuppaarungal. avargalidam irukkira nalla nalla gunangalai gavaniyungal. andha gunangalai nīngal eppadi kaattalaam endru yōsiyungal. oru mudhirchiyulla kristhavaraaga iruppadharku manatthaalmai romba mukkiyam. oru sagōdhari manatthaalmaiyaaga irundhaal, avarukku yegōvaavōdum matravargalōdum nalla bandham irukkum. udhaaranatthukku, yegōvaavai nēsikkira oru sagōdhari, avar ērpadutthiya thalaimai sthaanam endra ērpaattukku kīlppadindhu nadappaar—sabaiyilum! kudumbatthilum!—1 ko. 11:3. w23.12 18-19 ¶3-5
thingal, aktōbar 27
‘kanavargal thangal sondha udalmīdhu anbu kaattuvadhupōl thangal manaivimīdhum anbu kaatta vēndum.’—ebē. 5:28.
oru kanavar thannudaiya manaiviyai anbaaga paartthukkolla vēndum, avaludaiya thēvaigalai gavanitthukkolla vēndum, unarchigalai purindhu nadandhukolla vēndum, kadavulōdu oru nalla bandhatthai vaitthukkolla udhava vēndum. kanavargal ivatraiyellaam seiya vēndum endru yegōvaa edhirpaarkkiraar. yōsikkum thiranai valartthukkolvadhu, pengalai madhikka katrukkolvadhu matrum poruppullavargalaaga nadandhukolvadhu oru nalla kanavaraagavum kudumba thalaivaraagavum aavadharku ungalukku udhavum. edhirkaalatthil nīngal oru appaavaaga aagalaam. oru nalla appaavaaga iruppadhu eppadi endru yegōvaavidamirundhu katrukkollungal. (ebē. 6:4) yegōvaa thannudaiya magan yēsumēl anbu vaitthirundhadhaiyum, avarai ētrukkondadhaiyum velippadaiyaaga sonnaar. (mat. 3:17) nīngalum oru appaavaaga aagumpōdhu, ungal pillaigalai nēsikkirīrgal enbadhai adikkadi sollungal. avargal ēdhaavadhu nalla vishayangalai seiyumpōdhu vaayaara paaraattungal. yegōvaavai maadhiriyē nadandhukollum appaakkalaal nalla pillaigalai valarkka mudiyum; andha pillaigal mudhirchiyulla aangalaagavum pengalaagavum valaruvaargal. idhaiyellaam seivadharku ippōdhē nīngal eppadi thayaaraagalaam? kudumbatthilum sabaiyilum irukkiravargalmēl nīngal vaitthirukkira anbai seyalil kaattungal. avargalai dhaaraalamaaga paaraattungal.—yōvaa. 15:9. w23.12 28-29 ¶17-18