2 Подшоҳон

7 Вақте ки подшоҳ дар қасри худ сокин шуд+ ва Яҳува ба ӯ аз ҳамаи душманони гирду атрофаш осоиштагӣ бахшид, 2 подшоҳ ба пайғамбар Нотон+ гуфт: «Ин чӣ хел мешавад, ки ман дар хонаи аз чӯби сидра+ зиндагӣ кунаму сандуқи Худо дар хайма бошад?»+ 3 Нотон ба подшоҳ гуфт: «Бирав ва ҳар чӣ дар дилат бошад, бикун, зеро Яҳува бо туст».+

4 Худи ҳамон шаб Яҳува ба Нотон паём фиристода, гуфт: 5 «Рафта, ба бандаам Довуд бигӯ: “Яҳува чунин мегӯяд: “Оё барои зисти ман ту хона месозӣ?+ 6 Аз рӯзе, ки ман халқи Исроилро аз Миср баровардам, ва то ба ин рӯз ман дар хонае сокин набудам,+ балки дар хайма аз ин ҷо ба он ҷо мекӯчидам.+ 7 Тамоми он вақте, ки ман бо исроилиён сафар мекардам, оё боре ба ягон пешвои қабилаи Исроил чизе гуфтам? Оё ба касоне, ки онҳоро ба бонӣ кардани халқам Исроил гузошта будам, даҳон кушода гуфтам: “Чаро бароям хонае аз чӯби сидра насохтед?” 8 Акнун бошад, ба бандаам Довуд бигӯ: “Яҳува, Худои лашкарҳо, чунин мегӯяд: “Ман туро аз чарогоҳ, аз рамабонӣ,+ гирифта, бар халқам Исроил пешво кардам.+ 9 Ба ҳар ҷое биравӣ, ман бо ту хоҳам буд+ ва тамоми душманонатро аз пеши ту решакан мекунам+ ва номи туро мисли номи бузургони дунё бузург месозам.+ 10 Ман барои халқам Исроил маконе таъйин менамоям ва онҳоро дар он макон сокин мекунам. Онҳо дар он ҷо зиста, дигар безобита намешаванд. Бадкорон онҳоро дигар ба танг намеоранд, чуноне ки дар гузашта,+ 11 аз он рӯзе ки ман бар халқам Исроил доваронро+ гузошта будам, мекарданд. Ман туро аз ҳамаи душманонат осоиштагӣ мебахшам.+

Ҳамчунин Яҳува ба ту гуфт, ки Яҳува барои ту хонадоне барпо мекунад.+ 12 Вақте рӯзҳои умрат ба охир расад+ ва ту ором гирифта бо бобоёни худ бихобӣ, ман пас аз сари ту наслатро, писари туро*, бар тахт мешинонам ва подшоҳии ӯро пойдор месозам.+ 13 Ӯ он касест, ки ба номи ман хонае бино мекунад+ ва ман тахти подшоҳии ӯро то абад пойдор месозам.+ 14 Ман падари ӯ мешавам ва ӯ писари ман мешавад.+ Агар гуноҳе кунад, ӯро бо химчаи одамон ва бо зарбаҳои писарони одам танбеҳ медиҳам.+ 15 Ман ӯро аз меҳру вафои худ маҳрум намекунам, чуноне ки Шоулро, ки аз пеши ту дур сохтаам, маҳрум кардам.+ 16 Хонаи ту ва подшоҳии ту то абад дар пеши ту устувор хоҳад буд, тахти ту то абад пойдор хоҳад монд”».+

17 Нотон ҳамаи ин суханон ва тамоми ин рӯъёро ба Довуд нақл кард.+

18 Он гоҳ шоҳ Довуд омада, ба ҳузури Яҳува нишаст ва гуфт: «Яҳува, Парвардигоро, ман кистам ва хонадони ман кист ки, ту ба ман ин қадар некӣ кардӣ?+ 19 Эй Яҳува, Парвардигорам, ҳамаи ин кам буд, ки ту боз дар бораи ояндаи дури хонадони бандаат сухан рондӣ ва инро, эй Яҳува, Парвардигоро, барои ҳамаи одамон қонун кардӣ? 20 Бандаат Довуд ба ту боз чӣ гӯяд? Охир, ту, эй Яҳува, Парвардигор, маро нағз медонӣ.+ 21 Ба хотири сухани худ ва аз рӯйи хости дили худ ту ҳамаи ин корҳои бузургро ба амал овардӣ ва онҳоро ба бандаат ошкор кардӣ.+ 22 Барои ҳамин ту, эй Яҳува, Парвардигор, бузург ҳастӣ.+ Ту мислу монанд надорӣ+ ва ғайр аз ту Худое нест,+ ҳар чизе, ки мо бо гӯшамон шунидаем, инро исбот мекунад. 23 Кадом халқи рӯйи замин мисли халқат Исроил аст?+ Худо омада, онро бозхарид, то халқи ӯ бошад,+ ва барои он корҳои бузург ва пурҳашамат карда,+ номи худро машҳур сохт.+ Ту ба хотири халқат, ки онро барои худ аз Миср раҳо кардӣ*, халқҳо ва худоёнашонро бадар рондӣ. 24 Ту Исроилро то абад халқи худ сохтӣ+ ва ту, эй Яҳува, Худои онҳо шудӣ.+

25 Ҳоло, Яҳува, Худоё, ба ваъдае, ки дар бораи бандаат ва хонадони ӯ додаӣ, то абад вафо кун ва он чиро, ки гуфтаӣ, ба ҷо ор.+ 26 Бигзор номи ту то абад бузург бошад,+ то бигӯянд: “Яҳува, Худои лашкарҳо, Худои Исроил аст”, ва бигзор хонадони бандаат Довуд дар пеши ту пойдор бошад,+ 27 зеро ту, эй Яҳува, Худои лашкарҳо, Худои Исроил, ба бандаат ояндаро ошкор карда гуфтӣ: “Ман барои ту хонадоне барпо мекунам”.+ Барои ҳамин бандаат ҷуръат кард, ки ба ту ин дуоро гӯяд. 28 Яҳува, Парвардигоро, ту Худои ҳақиқӣ ҳастӣ, суханони ту рост аст+ ва ту ин некиҳоро ба бандаат ваъда додӣ. 29 Бигзор ба назарат писанд бошад, ки хонадони бандаатро баракат диҳӣ ва он то абад дар ҳузури ту пойдор бимонад,+ зеро ту, эй Яҳува, Парвардигорам, инро ваъда додаӣ ва бигзор хонадони бандаат аз баракати ту то абад обод бошад».+