21 Исроил назди Сиҳӯн, подшоҳи амӯриён, хабаррасононро фиристода, гуфт:+ 22 «Иҷозат деҳ, ки аз замини ту гузарем. Мо ба киштзор ва ё токзори ту намедароем ва аз чоҳҳои ту об наменӯшем. Мо бо Шоҳроҳ меравем, то даме ки аз замини ту гузашта равем».+ 23 Аммо Сиҳӯн ба Исроил иҷозат надод, ки аз заминаш гузарад. Баръакс, Сиҳӯн тамоми халқи худро ҷамъ карда, бар зидди Исроил ба биёбон баромад ва ба Ёҳас омада, бо Исроил ҷангид.+ 24 Исроил Сиҳӯнро бо шамшер зада мағлуб кард+ ва замини ӯро аз Арнӯн+ то Яббӯқ,+ ки дар наздикиҳои замини аммӯниён аст, ба даст даровард.+ Аммо аз Яъзир+ он сӯро забт накард, зеро он бо замини аммӯниён+ ҳамсарҳад аст.

32 Вақте Сиҳӯн бо тамоми мардумаш бар зидди мо дар Ёҳас+ ба ҷанг баромад, 33 Худоямон Яҳува ӯро ба дасти мо супурд ва мо ӯро бо писаронаш ва тамоми халқаш шикаст додем. 34 Он вақт мо ҳамаи шаҳрҳояшро забт намудем ва ҳар як шаҳрро бо мардон, занон ва кӯдакон ба нестӣ супурдем. Мо ҳеҷ касро зинда намондем,+