10 Яҳува чунин мегӯяд: “Дар ин ҷой, ки шумо онро биёбони беодаму беҷонзод хоҳед гуфт, дар шаҳрҳои Яҳудо ва дар кӯчаҳои Ерусалим, ки хароб ҳастанд ва на одам доранду на ҳайвон, аз нав 11 садои шодию хурсандӣ,+ овози домоду арӯс шунида мешавад ва мардум чунин мегӯяд: “Яҳува, Худои лашкарҳоро, шукр гӯед, зеро Яҳува некуст,+ меҳру вафои ӯ то абад аст!”+

Онҳо ба хонаи Яҳува қурбониҳои шукргузорӣ хоҳанд овард,+ зеро ман асиронро хоҳам баргардонид ва онҳо мисли пештара дар замини худ хоҳанд зист”,— мегӯяд Яҳува.