15 Вале, агар ба овози Худоят Яҳува гӯш надиҳӣ ва ҳама амру фармудаҳои ӯро, ки имрӯз ба ту мефармоям, ба ҷо наорӣ, ҳамаи ин лаънатҳо бар сарат меоянд ва туро фаро мегиранд:+

48 Яҳува бар зидди ту душманонро мефиристад ва ту гушнаву+ ташна ва нимлучу камбизоат хизмати онҳоро ба ҷо меорӣ.+ Худо бар гарданат юғи* оҳанӣ мегузорад, то даме ки нест шавӣ.

11 Обро низ аз рӯйи андоза бинӯш, он бояд шашяк ҳин* бошад. Онро дар вақти муайян бинӯш.

16 Ӯ ба ман гуфт: «Эй фарзанди одам, ман захираи нонро* дар Ерусалим нест мекунам.+ Онҳо ҳиссаи нонашонро бо тарсу хавотирӣ баркашида, хоҳанд хӯрд+ ва ҳиссаи обашонро чен карда, бо ваҳму ҳарос хоҳанд нӯшид.+