14 Ман онҳоро бар якдигар мезанам, ҳам писарон ва ҳам падаронро,— мегӯяд Яҳува.+— Ман ба онҳо заррае раҳму шафқат намекунам ва ҳеҷ чиз маро аз нобуд карданашон боз нахоҳад дошт”.+

7 Баъд аз ин,— мегӯяд Яҳува,— ман Сидқиёҳуи подшоҳи Яҳудову хизматгоронаш ва касонеро, ки дар ин шаҳр аз вабо, шамшер ва қаҳтӣ наҷот ёбанд, ба дасти Набукаднесари подшоҳи Бобил, ба дасти душманонашон, ки қасди ҷони онҳоро доранд, месупорам.+ Ӯ онҳоро аз дами шамшер мегузаронад ва ба онҳо раҳму шафқат ва дилсӯзӣ намекунад”.+

11 Аз ин рӯ ба ҳаёти худ қасам,— мегӯяд Парвардигор Яҳува — азбаски шумо муқаддасгоҳи маро бо бутҳои ҳаром ва корҳои нафратоваратон нопок сохтед,+ ман низ шуморо рад мекунам*. Чашмам ба шумо раҳм нахоҳад кард ва дилам ба шумо нахоҳад сӯхт.+

6 Мӯйсафедон, ҷавонписару ҷавондухтарон, кӯдакон ва занонро несту нобуд кунед,+ аммо ба шахсоне, ки бар пешонияшон аломат доранд, наздик нашавед.+ Ин корро аз муқаддасгоҳи ман сар кунед».+ Он гоҳ онҳо аз пироне, ки дар пеши хонаи Худо меистоданд,+ сар карданд.