2 Воқеанома
26 Пас аз ин тамоми мардуми Яҳудо Узиёи+ 16-соларо ба ҷойи падараш Амасё подшоҳ кард.+ 2 Баъд аз он ки подшоҳ* бо бобоёнаш хобид, Узиё шаҳри Эйлотро+ ба Яҳудо баргардонда, аз нав бино кард.+ 3 Ӯ+ дар 16-солагиаш подшоҳ шуд ва 52 сол дар Ерусалим ҳукмронӣ кард. Модари ӯ Еколёҳу ном дошта, аз Ерусалим буд.+ 4 Ӯ он чиро, ки дар назари Яҳува дуруст буд, ба амал меовард, ҳамон тавре ки падараш Амасё мекард.+ 5 Ӯ дар айёми Закарё, ки ба ӯ худотарсиро таълим медод, Худоро ҷӯё буд. Тамоми он вақте ки ӯ Яҳуваро меҷуст, Худо ӯро комёб мекард.+
6 Узиё рафта, бо фалиштиён+ ҷангид ва ҳисори Ҷат,+ Ябне+ ва Ашдӯдро+ рахна кард. Сипас ӯ дар минтақаи Ашдӯд ва дар замини фалиштиён шаҳрҳо сохт. 7 Худо ба ӯ ёрӣ медод, ки бо фалиштиён, бо арабҳое,+ ки дар Гур-Баал мезистанд, ва бо Мауним биҷангад. 8 Инчунин аммӯниён+ ба Узиё хироҷ медоданд. Шуҳрати ӯ оқибат то худи Миср паҳн шуд, зеро ӯ хеле пурзӯр гашта буд. 9 Ғайр аз ин, Узиё дар Ерусалим назди дарвозаи Кунҷакӣ,+ дарвозаи Водӣ+ ва Танба бурҷҳо* сохта,+ онҳоро мустаҳкам намуд. 10 Ӯ ҳамчунин дар биёбон бурҷҳо+ сохт ва обанборҳои зиёде канд (зеро ӯ чорвои бисёр дошт), ӯ дар Шефило ва паҳнкӯҳ низ чунин кард. Узиё дар кӯҳистон ва дар Кармил деҳқонону токпарварон дошт, чунки киштукорро дӯст медошт.
11 Илова бар ин, Узиё лашкари барои ҷанг мусаллаҳе дошт, ки гурӯҳ-гурӯҳ шуда ба ҷанг мерафт. Яиили котиб+ ва Маасиёҳуи фармондеҳ зери назорати Ҳананё, ки яке аз мирони шоҳ буд, онҳоро шуморида, рӯйхат карданд.+ 12 Шумораи сарварони хонаводаҳое, ки ин ҷанговарони пурзӯрро роҳбарӣ мекарданд, 2600 нафар буд. 13 Ҷанговарони зердасти онҳо 307 500 нафари барои ҷанг тайёр буданд — онҳо лашкари пурзӯре буданд ва дар ҷанг бо душман подшоҳро дастгирӣ мекарданд.+ 14 Узиё тамоми лашкарашро бо сипар, найза,+ кулоҳ, ҷавшан,+ камон ва сангҳои фалахмон+ таъмин кард. 15 Боз ӯ дар Ерусалим олоти ҷангие сохт, ки амали устоҳои моҳир буд, ва онҳоро дар бурҷҳою+ кунҷҳои ҳисор гузошт, то тирҳову сангҳои калон андозанд. Шуҳрати Узиё то ҷойҳои дурдаст паҳн шуд, зеро ба ӯ кумаки зиёде расонда шуд, ва ӯ хеле қавӣ гашт.
16 Ҳамин ки Узиё қавӣ гашт, дилаш мағрур шуд ва ин ба шикасти ӯ оварда расонд, зеро ӯ ба Худояш Яҳува бевафоӣ карда ба ибодатгоҳи Яҳува даромад ва бар қурбонгоҳи бухурсӯзӣ бухур сӯзонданӣ шуд.+ 17 Он вақт Азарёи коҳин ва ҳамроҳаш 80 коҳини далери Яҳува дарҳол аз паси ӯ даромаданд. 18 Онҳо ба шоҳ Узиё муқобилат намуда, гуфтанд: «Эй Узиё, раво нест, ки барои Яҳува бухур сӯзонӣ!+ Фақат коҳинон метавонанд бухур сӯзонанд, зеро онҳо аз авлоди Ҳорун+ буда, поку муқаддас гаштаанд. Аз муқаддасгоҳ баро, зеро ту бевафоӣ кардӣ ва Яҳува Худо туро барои ин корат сарбаланд намекунад».
19 Вале Узиё, ки барои сӯзондани бухур дар даст бухурдон дошт, аз коҳинон хашмгин шуд,+ он гоҳ ба ҳузури коҳинон дар пешонии Узиё, ки дар хонаи Яҳува, назди қурбонгоҳи бухурсӯзӣ, истода буд, махав+ пайдо шуд. 20 Азарёи саркоҳин ва ҳамаи коҳинони дигар ба ӯ назар андохта диданд, ки бар пешониаш махав аст. Онҳо зуд ӯро аз он ҷо бароварданд ва худи ӯ низ саросема шуда баромад, чунки Яҳува ӯро зарба зад.
21 Шоҳ Узиё то рӯзи маргаш махав буд. Ӯ махавӣ шуда дар хонаи алоҳида мезист+ ва наметавонист ба хонаи Яҳува дохил шавад. Ба корҳои қасри подшоҳ бошад, писараш Ютом таъйин шуда буд ва ӯ мардуми кишварро доварӣ мекард.+
22 Воқеаҳои дигари ҳаёти Узиёро, аз аввал то охир, пайғамбар Ишаъё,+ писари Омӯс, навиштааст. 23 Узиё ором гирифта бо бобоёни худ хобид ва ӯро бо бобоёнаш, вале берун аз қабристони шоҳон, дар саҳро, гӯронданд, зеро гуфтанд: «Ӯ махавӣ буд». Ба ҷойи ӯ писараш Ютом+ подшоҳ шуд.