1 Подшоҳон
4 Самуили пайғамбар каломи Худоро ба тамоми Исроил мерасонд.
Исроил ба ҷанги фалиштиён баромад. Исроилиён назди Эбен-Эзер урду заданд, фалиштиён бошанд, дар Афиқ. 2 Фалиштиён ба муқобили Исроил саф кашида, ҷангиданд, вале рафти муҳориба ба фоидаи исроилиён набуд ва онҳо ҷангро ба фалиштиён бой доданд. Фалиштиён қариб 4000 мардро дар майдони ҷанг зарба заданд. 3 Вақте ки халқ аз ҷанг ба урдугоҳ баргашт, пирони Исроил гуфтанд: «Чаро Яҳува раво дид, ки мо имрӯз пеши фалиштиён шикаст хӯрем?+ Биёед сандуқи аҳди Яҳуваро аз Шилӯ гирифта,+ бо худ барем, то ки бо мо бошад ва моро аз дасти душман наҷот диҳад». 4 Халқ ба Шилӯ кас фиристода, сандуқи аҳди Яҳува, Худои лашкарҳоро, ки бар* каррубиён+ бар тахт менишинад, аз он ҷо овард. Ду писари Элӣ, Ҳофнӣ ва Финҳос,+ низ дар он ҷо ҳамроҳи сандуқи аҳди Худо буданд.
5 Ҳамин ки сандуқи аҳди Яҳува ба урдугоҳ ворид шуд, ҳамаи исроилиён чунон бонгу фарёд заданд, ки замин ба ларза омад. 6 Вақте ки садои доду фарёди исроилиён ба гӯши фалиштиён расид, онҳо гуфтанд: «Дар урдугоҳи ибриён чӣ гап аст ки, онҳо ин қадар баланд дод мезананд?» Оқибат онҳо фаҳмиданд, ки сандуқи Яҳуваро ба урдугоҳ овардаанд. 7 Фалиштиён ба тарсу ваҳм афтода гуфтанд: «Худо ба он урдугоҳ омадааст!»+ Онҳо гуфтанд: «Вой ба ҳоли мо, зеро чизи ба ин монанд пеш аз ин рӯй надода буд! 8 Вой ба ҳоли мо! Кӣ моро аз дасти ин Худои боҳашамат наҷот медиҳад? Ин ҳамон Худоест, ки Мисрро бо ҳар гуна бало дар биёбон зарба зада буд.+ 9 Эй фалиштиён, далер бошед ва мардвор амал кунед, то ки ба ибриён хизмат накунед, чуноне ки онҳо ба шумо хизмат мекарданд!+ Мард бошеду биҷангед!» 10 Фалиштиён ҷангида, Исроилро шикаст доданд+ ва ҳар як исроилӣ сӯйи хаймаи худ гурехт. Дар он рӯз куштори азиме ба амал омад: аз исроилиён 30 000 сарбози пиёда фурӯ ғалтид. 11 Ғайр аз ин, сандуқи Худо ба дасти душман афтод ва ду писари Элӣ, Ҳофнӣ ва Финҳос, кушта шуданд.+
12 Худи ҳамон рӯз марди бинёминие, ки либосашро чок зада, хок бар сар карда буд,+ аз майдони ҷанг тозон ба Шилӯ омад. 13 Ҳангоми омадани вай Элӣ бар курсӣ дар сари роҳ интизор менишаст, зеро дилаш барои сандуқи Худо хавотир буд.+ Он мард ба шаҳр даромада, аз ҷанг хабар овард ва аҳли шаҳр гиряву фиғон бардошт. 14 Элӣ садои фиғонро шунида пурсид: «Ин доду ғирев аз барои чист?» Он мард саросемавор омада, ба Элӣ хабарҳоро расонд. 15 (Элӣ он вақт 98-сола буд ва чашмонаш беҳаракат буданду чизеро намедиданд.)+ 16 Он мард ба Элӣ гуфт: «Ман аз майдони ҷанг омадам! Ман аз ҷойи задухӯрд ҳамин рӯз гурехта омадам». Элӣ аз ӯ пурсид: «Дар он ҷо чӣ шуд, писарам?» 17 Он хабаррасон нақл кард: «Лашкари Исроил торумор шуд ва аз пеши фалиштиён гурехт.+ Ҳар ду писарат, Ҳофнӣ ва Финҳос, кушта шуданд+ ва сандуқи Худо ба дасти душман афтод».+
18 Ҳамин ки Элӣ дар бораи сандуқи Худо шунид, дар назди дарвоза аз курсиаш пуштнокӣ афтид ва гарданаш шикасту ӯ мурд, чунки пир ва гарон буд. Ӯ Исроилро 40 сол доварӣ кард. 19 Келини Элӣ, зани Финҳос, ҳомила буд ва моҳаш даромада буд. Вақте ӯ шунид, ки сандуқи Худо ба дасти душман афтод ва хусуру* шавҳараш мурданд, аз дард дуқат шуд, чунки ногаҳон дарди зоишаш гирифт, ва ӯ таваллуд кард. 20 Дар вақти мурданаш заноне, ки дар пешаш буданд, ба ӯ гуфтанд: «Натарс, чунки ту писар таваллуд кардӣ». Лекин ӯ дар ҷавоб чизе нагуфт ва ба гапи онҳо аҳамият надод. 21 Ӯ ба писараш Ихобӯд*+ ном дода, гуфт: «Ҷалоли Исроил ба асирӣ бурда шуд»,+ зеро ки сандуқи Худоро забт карданд ва хусуру шавҳараш мурданд.+ 22 Ӯ гуфт: «Ҷалоли Исроил ба асирӣ бурда шуд, зеро сандуқи Худо ба дасти душман афтод».+