3 Подшоҳон

2 Вақте рӯзҳои умри Довуд ба охир мерасид, ӯ ба писараш Сулаймон чунин дастур дод: 2 «Рӯзи марги ман наздик аст, пас, қавӣ+ ва мард бош.+ 3 Бо роҳҳои Худоят Яҳува равона шав ва фармудаҳо, амрҳо, ҳукмҳо ва ёдовариҳояшро, ки дар Тавроти* Мӯсо навишта шудаанд,+ ба ҷо оварда вазифаатро дар пеши ӯ иҷро кун. Он гоҳ ҳар коре кунӣ ва ҳар ҷое равӣ, комёб мешавӣ*. 4 Яҳува ваъдаи зеринеро, ки ба ман дода буд, иҷро хоҳад кард: “Агар писаронат ба роҳи худ диққат диҳанд ва бо тамоми дили худ ва ҷони* худ пеши ман содиқона роҳ раванд,+ насли ту ҳаргиз аз тахти Исроил маҳрум намешавад”.+

5 Ту ҳамчунин нағз медонӣ, ки Юоби писари Саруё дар ҳаққи ман, дар ҳаққи ду сарлашкари Исроил — Абнири+ писари Нир ва Амосои+ писари Етер, чӣ кор кард. Ӯ онҳоро кушт ва дар замони тинҷиву амонӣ хуни ҷанг рехта,+ камарбандеро, ки дар камараш буд, ва кафшеро, ки дар пояш буд, бо хуни ҷанг олуда кард. 6 Хирадмандона амал кун ва намон, ки мӯйи сафедаш орому осуда ба гӯр* равад.+

7 Ба писарони Барзилойи+ ҷилъодӣ бошад, меҳру вафо кун ва бигзор онҳо дар байни касоне бошанд, ки дар сари дастархони ту нон мехӯранд, зеро, вақте аз дасти бародарат Абшолӯм гурехтам,+ онҳо дар бари ман буданд.+

8 Ҳамчунин Шимъии писари Ҷерои бинёминӣ, ки аз Баҳурим аст, дар назди туст. Ӯ маро, дар рӯзе ки ба Маҳаноим мерафтам,+ бо дашномҳои сахт дашном дод,+ аммо, вақте ба пешвозам назди Урдун омад, ман ба номи Яҳува ба ӯ қасам хӯрдам, ки ӯро шамшер зада намекушам.+ 9 Акнун ӯро беҷазо намон,+ зеро ту марди бохирад ҳастӣ ва медонӣ, ки бо ӯ чӣ кор кунӣ. Мӯйи сафеди ӯро хунолуд гардонда ба гӯр бифирист».+

10 Довуд ором гирифта бо бобоёни худ бихобид ва ӯро дар Шаҳри Довуд гӯрониданд.+ 11 Рӯзҳои ҳукмронии Довуд бар Исроил 40 сол буд. Ӯ 7 сол дар Ҳебрӯн+ ва 33 сол дар Ерусалим ҳукмронӣ кард.+

12 Сулаймон ба тахти падараш Довуд нишаст ва подшоҳии ӯ рафта-рафта устувор гашт.+

13 Пас аз чанде Адӯниёи писари Ҳаҷҷит назди Батшобаъ, модари Сулаймон, омад. Батшобаъ пурсид: «Тинҷист?» Ӯ ҷавоб дод: «Тинҷӣ». 14 Адӯниё гуфт: «Ба ту гап дорам». Батшобаъ гуфт: «Гап зан». 15 Ӯ гуфт: «Ту нағз медонӣ, ки подшоҳӣ бояд аз они ман мешуд, ва тамоми Исроил интизор буд*, ки ман подшоҳ мешавам,+ лекин подшоҳӣ ба ман неву ба бародарам расид, зеро ин аз ҷониби Яҳува буд.+ 16 Вале акнун аз ту як хоҳиш дорам, онро рад накун». Батшобаъ гуфт: «Бигӯ». 17 Ӯ гуфт: «Илтимос, аз шоҳ Сулаймон хоҳиш кун, ки Абишаги+ шунемиро ба ман ба занӣ диҳад, зеро ӯ хоҳиши туро рад намекунад». 18 Батшобаъ гуфт: «Майлаш! Ман бо подшоҳ дар бораи ту гап мезанам».

19 Батшобаъ ба назди шоҳ Сулаймон омад, то бо ӯ дар бораи Адӯниё гап занад. Подшоҳ дарҳол ба пешвози модараш хест ва ба ӯ таъзим кард. Сипас подшоҳ ба тахти худ нишаст ва фармуд, ки барои модараш тахт биёранд, то аз тарафи рости вай шинад. 20 Батшобаъ гуфт: «Аз ту хоҳиши хурде дорам, онро рад накун». Подшоҳ дар ҷавоб гуфт: «Бигӯ, модарам, хоҳиши туро рад намекунам». 21 Ӯ гуфт: «Иҷозат деҳ, ки Абишаги шунемиро ба бародарат Адӯниё ба занӣ диҳанд». 22 Инро шунида шоҳ Сулаймон ба модараш гуфт: «Чаро ту Абишаги шунемиро барои Адӯниё хостгорӣ мекунӣ? Ҳамин қадар мондааст, ки подшоҳиро низ барояш биталабӣ,+ зеро ӯ бародари калонии ман аст+ ва Абётори коҳину Юоби+ писари Саруё тарафдори ӯянд».+

23 Он гоҳ шоҳ Сулаймон ба номи Яҳува қасам хӯрда гуфт: «Бигзор Худо маро ба балоҳо гирифтор кунад, агар Адӯниё инро бар зарари ҷони худ нагуфта бошад! 24 Акнун ба номи Яҳува, Худои зинда, ки мувофиқи ваъдааш маро устувор гардонда,+ бар тахти падарам Довуд шинондааст ва бароям хонадоне барпо кардааст,+ қасам мехӯрам, ки Адӯниё имрӯз кушта мешавад».+ 25 Шоҳ Сулаймон дарҳол Баноёи+ писари Еҳуёдоъро фиристод ва ӯ рафта, Адӯниёро зарба зад ва ӯ мурд.

26 Баъд аз ин подшоҳ ба Абётори+ коҳин гуфт: «Ба киштзори худ, ба Анотӯт,+ бирав! Ту сазовори марг ҳастӣ, лекин ман имрӯз туро ба қатл намерасонам, зеро ту дар пеши падарам Довуд сандуқи Парвардигорамон Яҳуваро мебардоштӣ+ ва дар ҳамаи азобҳои падарам ба ӯ шарик будӣ».+ 27 Сулаймон Абёторро ронд, то дигар коҳини Яҳува набошад, ва сухане, ки Яҳува дар Шилӯ+ бар зидди хонадони Элӣ гуфта буд,+ иҷро гашт.

28 Вақте ин хабар ба гӯши Юоб расид, ӯ сӯйи хаймаи Яҳува+ гурехт ва аз шохҳои қурбонгоҳ дошт (зеро Юоб Абшолӯмро тарафдорӣ накарда бошад ҳам,+ Адӯниёро тарафдорӣ карда буд).+ 29 Ба шоҳ Сулаймон хабар дода гуфтанд: «Юоб ба хаймаи Яҳува гурехтааст ва дар назди қурбонгоҳ аст». Сулаймон Баноёи писари Еҳуёдоъро фиристода, гуфт: «Рафта, ӯро бикуш». 30 Баноё ба хаймаи Яҳува рафт ва ба Юоб гуфт: «Подшоҳ чунин мегӯяд: “Баро!”» Аммо вай ҷавоб дод: «Не, ман дар ҳамин ҷо мемирам». Баноё баргашта, ба подшоҳ хабар дод: «Юоб чунин гуфт, ӯ ба ман чунин ҷавоб дод». 31 Подшоҳ ба ӯ гуфт: «Аз рӯйи гуфтааш бикун. Ӯро кушта, бигӯрон ва хунеро, ки Юоб ноҳақ рехтааст, аз ман ва хонадони падарам дур соз.+ 32 Яҳува хуни ӯро бар сари худи ӯ баргардонад, зеро ӯ ба падарам чизе нагуфта ду нафари аз худаш росткортар ва беҳтар — Абнири+ писари Нир, сарлашкари Исроил,+ ва Амосои+ писари Етер, сарлашкари Яҳудоро,+ зарба зада бо шамшер кушт. 33 Хуни онҳо бар сари Юоб ва бар сари наслаш ба сурати абадӣ баргардад,+ вале барои Довуд, насли ӯ, хонадони ӯ ва тахти ӯ аз ҷониби Яҳува то абад осоиштагӣ бод!» 34 Баноёи писари Еҳуёдоъ рафт ва Юобро зарба зада кушт ва ӯро дар назди хонааш, ки дар биёбон буд, гӯронданд. 35 Пас аз ин подшоҳ Баноёи+ писари Еҳуёдоъро ба ҷойи ӯ бар сари лашкар гузошт ва Содӯқи+ коҳинро ба ҷойи Абётор таъйин намуд.

36 Подшоҳ Шимъиро+ ба назди худ хонда, гуфт: «Дар Ерусалим барои худ хонае бисоз ва дар он сокин шав ва аз он ҷо ба ягон ҷойи дигар берун нарав. 37 Дар рӯзе ки берун равӣ ва аз водии Қидрӯн гузарӣ,+ бидон, ки ҳатман хоҳӣ мурд. Хунат бар сари худи ту хоҳад буд». 38 Шимъӣ ба подшоҳ гуфт: «Гапат ҳақ аст. Бандаат ҳамон тавре мекунад, ки хоҷаам подшоҳ гуфт». Шимъӣ рӯзҳои зиёд дар Ерусалим зист.

39 Вале баъди гузаштани се сол ду ғуломи Шимъӣ ба назди Окиши+ писари Маъко, подшоҳи Ҷат, гурехтанд. Ба Шимъӣ гуфтанд: «Ғуломонат дар Ҷатанд». 40 Шимъӣ даррав харашро зин зада, ба назди Окиш ба Ҷат равона шуд, то ғуломонашро биёбад. Вақте Шимъӣ бо ғуломонаш аз Ҷат баргашт, 41 ба Сулаймон хабар доданд, ки Шимъӣ аз Ерусалим баромада, ба Ҷат рафта буд ва баргашт. 42 Он гоҳ подшоҳ Шимъиро даъват карда, гуфт: «Магар ман туро ба номи Яҳува қасам дода огоҳ накардам: “Дар рӯзе ки аз ин ҷо ба ягон ҷойи дигар берун равӣ, бидон, ки ҳатман хоҳӣ мурд”? Магар ту ба ман нагуфтӣ: “Гапат ҳақ аст. Ман ба он гӯш медиҳам”?+ 43 Пас, чаро қасаматро дар пеши Яҳува шикастӣ ва амри маро ба ҷо наовардӣ?» 44 Подшоҳ ба Шимъӣ гуфт: «Ту дар дили худ медонӣ, ки ба падарам Довуд чӣ қадар бадӣ кардаӣ,+ ва Яҳува ин бадиатро ба сари худи ту бармегардонад.+ 45 Аммо шоҳ Сулаймон баракат меёбад+ ва тахти Довуд дар пеши Яҳува то абад устувор мемонад». 46 Сипас подшоҳ ба Баноёи писари Еҳуёдоъ дар бораи Шимъӣ амр фармуд ва ӯ рафта, Шимъиро зарба зад ва ӯ мурд.+

Ҳамин тавр подшоҳӣ дар дасти Сулаймон устувор гардид.+