Шумо хирад пайдо карда метавонед
«Тамоми Навиштаҳо аз Худо илҳом ёфтаанд» (2 Тимотиюс 3:16). Дар ин оят калимаи «илҳом» маънои онро дорад, ки Худои Қодир фикрҳояшро дар сари нависандагони Китоби Муқаддас гузоштааст.
Худованд шуморо даъват мекунад, ки аз хиради ӯ манфиат гиред
«Ман — Яҳува... туро таълим медиҳам, то ба худат фоида бирасонӣ, туро бо роҳе мебарам, ки бояд бо он биравӣ. Кошки ба амрҳои ман гӯш медодӣ! Он гоҳ осоиштагии ту мисли дарё ва росткории ту мисли мавҷҳои баҳр мебуд» (ИШАЪЁ 48:17, 18).
Тасаввур кунед, худи Парвардигор ин суханонро мегӯяд! Ӯ мехоҳад, ки шумо дили орому хушбахтии бардавом дошта бошед ва барои ёфтани он ӯ ба шумо кумак карда метавонад.
Хиради Худо ба шумо дастрас аст
«Лозим аст, ки... ин хушхабар ба тамоми халқҳо эълон карда шавад» (МАРҚУС 13:10).
«Хушхабар» онро дар бар мегирад, ки Яҳува ба ранҷу азоб нуқта мемонад, заминро ба биҳишт табдил медиҳад ва наздиконамонро зинда мекунад. Шоҳидони Яҳува ин хушхабарро, ки бар Китоби Муқаддас асос меёбад, дар тамоми дунё мавъиза мекунанд.