Дар бораи хешовандони шумо чӣ гуфтан мумкин аст?
1 Ҳангоме ки Исо мавъиза мекард, «бародаронаш низ ба Ӯ имон наоварда буданд» (Юҳ. 7:5). Вақте буд, ки ҳатто хешовандони Исо фикр мекарданд, ки ӯ девона аст (Марқ. 3:21). Аммо ӯ ноумед нашуд. Бо мурури вақт бародаронаш ҳақиқатро қабул карданд (Аъм. 1:14). Бародараш Яъқуб яке аз аркон, яъне сутуни ҷамъомади масеҳӣ гашт (Ғал. 1:18, 19; 2:9). Агар хоҳед, ки хешовандонатон ҳақиқатро қабул кунанд, кӯшиши ба онҳо расонидани паёми Салтанатро давом диҳед.
2 На дилгиркунанда, балки рӯҳбаландкунанда бошед. Вақте ки Исо мавъиза мекард, шунавандагонаш дилгир намешуданд, балки худро рӯҳбаланд ҳис мекарданд (Мат. 11:28, 29). Ӯ бо таълимотҳое, ки онҳо намефаҳмиданд, онҳоро рӯҳафтода намегардонд. То ин ки оби ҳақиқат ба хешовандонатон тароват бахшад, онро яку якбора неву, балки кам–кам резед! Як нозири сайёр чунин қайд намуд: «Натиҷаи хубро онҳое ба даст меоранд, ки дар хешовандонашон бо кам–кам шаҳодат додан ҳисси кунҷкобиро бедор мекунанд». Дар чунин маврид, ҳатто мухолифон метавонанд саволдиҳиро сар кунанд ва бо гузашти вақт ташнаи ҳақиқат буданашонро эҳсос намоянд (1 Пет. 2:2; 1 Қӯр. 3:1, 2).
3 Бисёр масиҳиёни оиладор ба ҳамсари худ, ки ҳамимонашон нестанд, шаҳодати бонатиҷа медиҳанд. Онҳо адабиётро дар он мавзӯъҳое, ки ҳамсарашонро шавқманд мегардонад, кушода мемонданд. Хоҳаре низ чунин амал мекард ва ғайр аз ин бо кӯдаконаш тавре омӯзиш мегузаронд, ки шавҳараш сӯҳбати онҳоро мешунид; боз ӯ он чизҳоеро мефаҳмонд, ки ба шавҳараш низ манфиат доштанд. Ӯ баъзан ба шавҳараш мегуфт: «Имрӯз ман омӯзиш карда, ину онро фаҳмидам. Шумо дар ин бора чӣ фикр мекунед?» Дар натиҷа шавҳари ӯ ҳақиқатро қабул кард.
4 На бетоқат, балки эҳтиромгузор бошед. Як хоҳар гуфт, ки «хешовандон низ фикру ақидаи худро дошта метавонанд». Аз ин рӯ, вақте ки онҳо фикри худро мегӯянд ё қатъиян хоҳиш мекунанд, ки оиди ҳақиқат бо онҳо сӯҳбат накунем, мо бояд нисбаташон эҳтиром зоҳир намоем (Воиз 3:7; 1 Пет. 3:15). Бо зоҳир намудани пуртоқатӣ, муҳаббат ва аз бодиққат гӯш кардан, мо метавонем имконияти муносиб пайдо намоем, то ки моҳирона ба онҳо шаҳодат диҳем. Чунин пуртоқатӣ баракат меорад ва инро дар мисоли як масеҳӣ, ки қариб 20 сол муомилаи бади занашро тоқат мекард, мушоҳида кардан мумкин аст. Вақте ки рафтори занаш тағйир меёфт, ӯ чунин гуфт: «Ман аз Яҳува хеле миннатдорам, ки барои инкишоф додани пуртоқатӣ ба ман кӯмак кард, зеро ман натиҷаи онро ҳоло мебинам: зани ман ба роҳи ҳаёт равона шуд!»
5 Дар бораи хешовандони шумо чӣ гуфтан мумкин аст? Шояд шумо бо рафтори хуб ва дуо гуфтан дар ҳаққашон, онҳоро бо Яҳува наздик созед (1 Пет. 3:1, 2).