Биёед миннатдориамонро нишон диҳем Шоми ёдбуд 17-уми апрел ҷашн гирифта мешавад
1. Кадом суханони забурнавис дар айёми Шоми ёдбуд махсусан мувофиқанд?
1 Забурнавис ба Яҳува барои раҳмдиливу халосӣ доданаш миннатдории худро чунин изҳор кард: «Ба Худованд чӣ подош диҳам барои ҳамаи некиҳое ки ба ман кардааст?» (Заб. 115:3). Имрӯз хизматгорони Яҳува бошад, барои ба Ӯ миннатдор будан сабабҳои зиёдтар доранд. Асрҳо пас, баъди навишта шудани ин суханони илҳомбахшида, Яҳува ба инсоният инъоми олитарин дод. Ин инъом фидия аст. Ҳангоми тайёрӣ дидан ба ҷашнгирии марги Масеҳ, ки 17-уми апрел баргузор мегардад, мо бешубҳа барои зоҳир намудани миннатдориву шукргузорӣ сабабҳои зиёд дорем (Қӯл. 3:15).
2. Баъзе сабабҳои барои фидия миннатдор буданро номбар кунед.
2 Фидия кадом баракатҳоро меорад? Ба воситаи фидия мо «омурзиши гуноҳҳоро пайдо» карда метавонем (Қӯл. 1:13, 14). Бахшиши гуноҳҳо ба мо имкон медиҳад, ки Яҳуваро бо виҷдони пок ибодат кунем (Ибр. 9:13, 14). Инчунин мо озодона ва боҷуръат дар дуо ба Яҳува муроҷиат карда метавонем (Ибр. 4:14–16). Касоне ки ба фидия имон меоранд, имконияти бузурги ҷовидона зиндагӣ карданро пайдо мекунанд! (Юҳ. 3:16).
3. Чӣ тавр мо ба Яҳува барои фидия миннатдориамонро нишон дода метавонем?
3 Миннатдориатонро нишон диҳед. Яке аз роҳҳои зоҳир кардани миннатдории самимӣ — ин ҳар рӯз хондани порчаи Китоби Муқаддас оид ба Шоми ёдбуд ва мулоҳиза бар он аст. Дар ин ба мо мақолаи махсуси «Оё шумо ба рӯзи муҳимтарини сол тайёред?», ки дар «Бурҷи дидбонӣ» (рус.), аз 1-уми феврали соли 2011 омадааст кӯмак мерасонад. Инчунин мо дар дуои самимиамон ба Яҳува гуфта метавонем, ки фидияро хеле қадр мекунем (1 Тас. 5:17, 18). Ҳузур доштанамон дар ҷашни Шоми ёдбуд, ки онро Исои Масеҳ фармуда буд, миннатдории моро нишон хоҳад дод (1 Қӯр. 11:24, 25). Зиёда аз ин, мо метавонем ба муҳаббати бепоёни Яҳува пайравӣ карда, онҳоеро ки мувофиқанд ба Шоми ёдбуд даъват кунем (Иш. 55:1–3).
4. Мо бояд чӣ гуна рӯҳия дошта бошем?
4 Хизматгорони сипосгузори Яҳува ба ҷашни Шоми ёдбуд чун ба як вохӯрии оддӣ наменигаранд. Ин вохӯрии муҳимтарини сол мебошад! Бо наздикшавии Шоми ёдбуд бигзор рӯҳияи мо мисли рӯҳияи забурнавис бошад, ки навишта буд: «Эй ҷонам, Худовандро муборак бихон, ва ҳамаи некиҳои Ӯро фаромӯш накун» (Заб. 102:2).