Сархат аз китоби «Созмоншудагон» (рус.), саҳ. 118, сарх. 2

Вобаста аз вазъу шароит ҳар як кас бояд дар назди худ мақсадҳои рӯҳонӣ гузорад. Ин метавонад чунин мақсадҳо бошад: ҳар ҳафта дар хизмат иштирок кардан, сар кардан ва гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас, ба ҷамъомадҳо нағз тайёрӣ дидан, пешрави ёвар ё доимӣ шудан, дар сохтмони Толорҳои Салтанат ва анҷуман иштирок кардан, дар Байт-Ил ва ё чун миссионер хизмат кардан. Албатта, дар ҷамъомадҳо, анҷуманҳо ва адабиётҳои Шоҳидони Яҳува низ дигар мақсадҳои рӯҳонӣ оварда шудаанд ва шумо вазъу шароити худро ба назар гирифта ба амали гардонидани он кӯшиш карда метавонед. Инчунин муҳим аст, ки шумо устувор бошеду хизмати худро аз таҳти дил иҷро кунед. Бо ин тарз шумо Худоро ҷалол хоҳед дод ва мақсади асосии худ, яъне то абад ба Яҳува хизмат карданро ба даст хоҳед овард (Луқ. 13:24; 1 Тим. 4:7б, 8).