«Дигар... ташвиш накашед»

Дар Мавъизаи болои кӯҳ Исо чунин гуфт: «Дигар дар бораи ҳаёти худ... ташвиш накашед» (Мт 6:25). Албатта табиист, ки мо одамони нокомил дар ин ҷаҳони Шайтон вақт аз вақт дар бораи чизе ташвиш мекашем ё ғам мехӯрем, лекин Исо ба шогирдонаш гуфт, ки аз ҳад зиёд ғам нахӯранд (Зб 12:3). Чаро? Чунки агар мо ҳатто дар бораи ниёзҳои ҳаррӯзаамон аз ҳад зиёд ғам хӯрем, ин ба мо халал мерасонад, ки кори Худоро дар ҷойи аввал монем (Мт 6:33). Суханони зерини Исо ба мо ёрдам мекунанд, ки беҳуда ташвиш накашем.

• Мт 6:26 — Мо паррандагонро мушоҳида карда чӣ омӯхта метавонем? (w16.07 саҳ. 9, 10, сарх. 11–13)

• Мт 6:27 — Чаро аз ҳад зиёд ташвиш кашида мо вақту қувватамонро беҳуда сарф мекунем? (w05-U 1.11 саҳ. 22, сарх. 5)

• Мт 6:28–30 — Мо аз савсанҳои саҳро чӣ меомӯзем? (w16.07 саҳ. 10, 11, сарх. 15, 16)

• Мт 6:31, 32 — Масеҳиён аз халқҳои дигар бо чӣ фарқ мекунанд? (w16.07 саҳ. 11, сарх. 17)

Ман оиди чизҳои зерин дигар ғам намехӯрам: