Бо дидани тайёрии хуб таваҷҷӯҳи шахсӣ зоҳир кунед
1. Чӣ тавр пешниҳоди хуб ба мо кӯмак мерасонад, ки ба дигарон таваҷҷӯҳи шахсӣ зоҳир намоем?
1 Тайёрии хуб ба хизмат ба мо кӯмак мерасонад, ки ба дигарон таваҷҷӯҳи шахсӣ зоҳир кунем. Чӣ тавр? Вақте ки мо нағз тайёрӣ мебинем, пас оиди пешниҳод кам фикр мекунем ва бо ин диққати бештарро ба одам равона менамоем. Ғайр аз ин, он ба мо имконият медиҳад, ки худро озод ҳис карда самимона сухан ронем. Аммо чӣ тавр мо метавонем пешниҳоди хубро тайёр кунем?
2. Мо барои мустаҳкам кардани боварии ҳамроҳамон чӣ кор карда метавонем ва чаро ин муҳим аст?
2 Пешниҳоди мувофиқ. Аз «Хизмат ба Салтанати Худо» яке аз пешниҳодҳои дар «Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас» овардашударо, ки ба маҳаллатон бештар мувофиқ аст, интихоб кунед. Баъд фикр намоед, ки чӣ тавр онро бо суханони худатон гуфта метавонед. Талаботи маҳаллатонро ба назар гиред. Масалан, агар шумо дар хизмат доимо намояндаи як дин ва миллатро вомехӯрда бошед, пас оиди чӣ тавр ба дили онҳо таъсир расондан, фикр намоед. Шумо ба шахс он вақт таваҷҷӯҳи шахсӣ зоҳир карда метавонед, агар дар бораи мавзӯе, ки ӯро ба ташвиш меорад, сӯҳбат намоед (1 Қӯр. 9:22).
3. Чӣ гуна мо метавонем пешниҳоди худро ҳатто пас аз истифода бурдан, беҳтар гардонем?
3 Ҳатто пас аз истифода бурдани пешниҳод, беҳтар кардани онро давом диҳед. Гарчанде ки суханони аввал дар оғози сӯҳбат, нақши муҳимро мебозад, аҳамият диҳед, ки одамон чӣ гуна ба он муносибат мекунанд. Оё ин мавзӯъ ба онҳо шавқовар аст? Оё онҳо ба саволи шумо ҷавоб медиҳанд? Агар не, беҳтар кардани пешниҳодро давом диҳед, то даме, ки он таъсирбахш нагардад.
4, 5. Чӣ ба мо кӯмак мерасонад, ки пешниҳодро дар ёд дорем ва нағз тайёр бошем?
4 Чӣ тавр пешниҳодро дар ёд дорем. Бисёриҳо аҳамият доданд, ки вақте онҳо ба дари соҳибхона наздик мешаванд, пешниҳод тамоман аз хотирашон фаромӯш мешавад. Агар бо шумо низ чизи ба ин монанд рӯй диҳад, пас дар назди ягон кас бо овоз машқ кардани пешниҳодро санҷида бинед. Ба туфайли ин шумо метавонед фикри пешниҳодро нағзтар дар ёд дошта, онро оддӣ ва фаҳмо гӯед. Беш аз ин, чунин амал шуморо ба ҳолатҳои гуногуне, ки рӯ ба рӯ шуданатон мумкин аст, тайёр месозад.
5 Боз як тарзи дигари дар ёд доштани пешниҳод ин навиштани фикрҳои асосӣ ва пеш аз наздик шудан ба дари соҳибхона, такрор намудани он мебошад. Ба баъзе воизон чунин амал кӯмак мекунад, ки худро озодтар ҳис кунанд ва моҳирона бо одамон сӯҳбат кунанд. Агар ин маслиҳатро истифода барем ва нағз тайёрӣ бинем, ин ба мо ёрӣ мерасонад, ки ба дигарон таваҷҷӯҳи шахсӣ зоҳир намоем ва хушхабарро бомуваффақият пешниҳод кунем.