Оё метавонед, ки ба «дарвозаи бузургу фарох»–и фаъолият ворид шавед?
1. Кадом «дарвозаи бузургу фарохи фаъолият» ба рӯи мо боз аст?
1 Ҳангоме ки «дарвозаи бузургу фарох»–и фаъолият барои Павлуси расул боз буд, ӯ ба мухолифат нигоҳ накарда, аз таҳти дил ба кори Салтанат давом медод (1 Қӯр. 16:9). Имрӯз тақрибан 642 000 нафар воизони Салтанат дар тамоми дунё ба дарвозаи бузургу фарохи фаъолият тавассути пешгомии доимӣ ворид шуданд.
2. Чаро хуб мешуд, ки вазъияти худро вақт аз вақт баҳо диҳем?
2 Вазъиятҳо тағйир меёбанд. Гарчанде ки шояд ҳолатҳои шахсӣ фаъолияти моро танг месозанд, вазъиятҳо тағйир меёбанд. Аз ин рӯ, хуб аст, ки мо вазъияти худамонро вақт аз вақт баҳо диҳем ва барои вазъиятҳои идеалӣ интизор набошем (Воиз 11:4). Оё шумо ҷавони мактабро қариб тамомкунанда ҳастед? Шумо волиди фарзандоне ҳастед, ки ба қарибӣ ба мактаб мераванд? Аз ҷои коратон ба нафақа баромадед? Ин гуна тағйирот вақти бештаре ба шумо дода метавонад ва ин бароятон имконият медиҳад, ки хидмати пешгомии доимиро оғоз кунед. Хоҳаре, ки пештар бо саломатиаш мушкилиҳо дошт, дар синни 89–солагиаш қарор кард, ки ба сафи пешгомон дарояд. Чаро? Азбаски зиёда аз як сол дар бемористон набуд, ӯ эҳсос намуд, ки саломатиаш барои пешгом будан имконият медиҳад.
3. Баъзеҳо барои чун пешгоми доимӣ хидмат намудан чӣ гуна тағйироте дар зиндагиашон дароварданд?
3 Масалан, Павлус, — нияти аввалаи ӯ ба дидори бародарони Қӯринтус рафтан буд. Вале ба хотири мавъизаи пайғом, ӯ ба нақшааш дигаргуниҳо даровард. Бисёре аз онҳое, ки имрӯз ба пешгомии доимӣ машғуланд, водоранд, ки барои пешгом буданашон дигаргуниҳои зиёд қабул кунанд. Баъзеҳо ҳаёташонро бо кори нимавақт оддӣ гардониданд, бо назардошти он ки чунин кор барои таъмини муҳимтарин чизҳои зиндагиашон кофист. Онҳо дар афзалияти хидмат шодии бузург ёфтанд (1 Тим. 6:6–8). Баъзе ҳамсарон дар зиндагиашон тағйироте дароварданд, ки бо даромади танҳо як нафари онҳо зиндагӣ карданро мумкин месозад ва ин барои чун пешгом хидмат кардани зан имконият боз мекунад.
4. Агар дар баромадан аз ӯҳдаи талаби соатҳо шубҳа дошта бошем, чӣ кор карда метавонем?
4 Фикри пешгом шуданро аз тарси он ки соатҳои дар талаббудаи хидматро иҷро карда наметавонед, саросемавор рад накунед. Ба ин дар як рӯз фақат каме бештар аз ду соат лозим аст. Агар эътимод надошта бошед, ки аз ӯҳдаи ин мебароед, бикӯшед, ки чун пешгоми ёвар як ё ду моҳ хидмат кунед, вале мақсади шахсиатон 70 соат бошад. Аз ин шумо шодии пешгомиро хоҳед чашид (Заб. 33:9). Бо онҳое ки ҳоло пешгоманд, сӯҳбат намоед. Шояд ин шахсон ба мушкилиҳое ғолиб омаданд, ки ҳоло шумо доред (Мас. 15:22). Аз Яҳува хоҳиш кунед, ки кӯшишҳои шуморо барои васеъ гардонидани доираи хидмататон баракат диҳад — 1 Юҳ. 5:14.
5. Чаро пешгомии доимӣ мақсади арзанда мебошад?
5 Мақсади арзанда. Хидмат ба унвони пешгоми доимӣ баракатҳои зиёде меорад. Он имконият медиҳад, ки бузургтарин хушбахтиеро, ки аз имконияти бештар додан меояд, бичашед (Аъм. 20:35). Пешгомӣ қобилияти дуруст истифода бурдани Каломи Худоро дар шумо беҳтар мегардонад (2 Тим. 2:15). Дар ин навъи хидмат шумо имкониятҳои зиёдеро барои дидани дасти ёридиҳандаи Яҳува хоҳед дошт (Аъм. 11:21; Фил. 4:11–13). Пешгомӣ ҳамчунин бароятон кӯмак мекунад, ки хусусиятҳои рӯҳониро дар худ инкишоф диҳед,— масалан бардоштнокӣ,— ва ҳам шуморо ба Яҳува наздиктар месозад (Яъқ. 4:8). Оё метавонед, ки ба ин дарвозаи бузургу фарохи фаъолият ворид шаведу пешгоми доимӣ гардед?