Мақсадҳои арзандае дар соли нави хидматӣ
1. Оиди кадом мақсад барои соли нави хидматӣ бояд андеша кунем?
1 Агар бихоҳем, ки пешрафти рӯҳонӣ дошта бошем, бояд мақсадҳо гузорем. Чӣ мақсадҳои шахсие шумо барои соли нави хидматӣ гузоштед? Мақсади аълое барои як моҳ ё бештар аз ин, пешгоми ёвар шудан аст. Азбаски ин фаъолияти фараҳбахш одатан дар нақшаҳо гузоштани афзалиятҳоро талаб мекунад, ҳоло вақти он аст, ки пешакӣ фикр кунед. Чаро оиди пешгомии ёвар чун мақсаде мулоҳиза бояд намуд?
2. Чӣ сабабҳое барои ба мақсад гузоштани пешгомии ёвар вуҷуд доранд?
2 Сабабҳо барои пешгоми ёвар будан. Пешгоми ёвар будан ба мо имконияти «зиёдтар» ба назари Худо писанд омадан медиҳад, зеро мо вақти бештаре дар хидмат сарф мекунем (1 Тас. 4:1). Ҳамон тавре ки дидем, ҳамаи корҳое, ки Яҳува бароямон кард, моро бармеангезанд, ки ба дигарон дар бораи Ӯ нақл намоем (Заб. 33:2, 3). Яҳува фидокориҳои шахсии моро, ки барои бештар ба Ӯ хидмат намудан ба ҷо меорем, мебинад ва қадр мекунад (Ибр. 6:10). Донистани он ки меҳнати бо ҷидду ҷаҳдамон писанди Яҳува аст, моро шодии бузург мебахшад — 1 Вақ. 29:9.
3, 4. Пешгоми ёвар будан чӣ суде меорад?
3 Одатан, ҳар қадаре ки кореро бештар намоед, ҳамон қадар он бароятон осонтар шуда шодии зиёдтар меорад. Бештар дар хидмат гузаронидани вақт, шуморо дар сӯҳбати назди дар боэътимодтар хоҳад кард. Шумо дар оғозкунии гуфтугӯ ва истифодаи Китоби Муқаддас қобилтар хоҳед шуд. Ҳар қадаре ки оиди имонатон бештар муҳокима кунед, он ҳамон қадар қавитар мегардад. Бисёре аз онҳое ки бо касе омӯзиши Китоби Муқаддас намегузарониданд, ҳангоми пешгоми ёвар шуданашон ба он оғоз карданд.
4 Пешгоми ёвар будан ҳамчунин метавонад ба фаъолтар намудани ҷараёни одатии рӯҳонӣ ташвиқ намояд. Нафаре, ки дар гузашта пешгоми доимӣ буд, мушоҳида намуд, ки аҳамияти аз ҳад зиёде ба кори ҷамъиятиаш медиҳад. Ӯ қарор кард, ки барои як моҳ пешгоми ёвар шавад. Ӯ гуфт: “Дар ҳайрат мондам, ки ин як моҳ чӣ қадар маро қувваи рӯҳонӣ бахшид! Қарор кардам, пешгоми ёвар буданамро давом диҳам, ки оқибат барои аз нав пешгоми доимӣ гаштанам мусоидат намуд”.
5. Чӣ тавр ба эҳсоси ноқобилият ғолиб омада метавонем?
5 Ғолибият бар монеаҳо. Баъзеҳо аз пешгоми ёвар шудан дудилагӣ мекунанд, зеро метарсанд, ки қобилияти мавъизакуниашон кофӣ нест. Агар шуморо ҳам ин бозмедошта бошад, Яҳува бароятон ҳамон тавре ки ба Ирмиё намуд, кӯмак хоҳад кард (Ирм. 1:6–10). Гарчанде ки Мусо «сухандон» набуд, Яҳува ӯро барои анҷоми иродааш ба кор бурд (Хур. 4:10–12). Агар худро ноқобил ҳис кунед, аз Яҳува дар дуо далерӣ пурсед.
6. Чӣ гуна новобаста аз мушкилиҳои саломатӣ ё серкорӣ пешгоми ёвар шудан мумкин аст?
6 Оё сабаби дудилагии шумо мушкилӣ бо саломатӣ ё серкорӣ аст? Агар заиф бошед, хидмат бо суръату меъёри барои худатон мувофиқ, пешгоми ёвар шуданро имконпазир месозад. Агар серкор бошед, шояд баъзе корҳои на он қадар муҳимро барои моҳи дигар гузошта тавонед. Баъзеҳо, ки кори ҷамъиятиашон пурравақт аст, барои пешгоми ёвар шудан, тавонистанд, ки як ё ду рӯзи рухсатӣ бигиранд — Қӯл. 4:5.
7. Чаро пешгоми ёвар шуданро мавзӯи дуо намудан муфид аст?
7 Ин корро чӣ тавр кунем. Хоҳиши худро мавзӯи дуо гардонед. Аз Яҳува хоҳиш намоед, ки кӯшиши фарох кардани хидмататонро баракат диҳад (Рум 12:11, 12). Ӯ метавонад, бароятон кӯмак кунад, ки ҳангоми даровардани дигаргунӣ ба реҷаатон қарорҳои дуруст қабул намоед (Яъқ. 1:5). Агар норасоии хоҳиш дошта бошед, аз Яҳува хоҳон шавед, ки бароятон дар ёфтани қаноатмандӣ дар кори мавъиза кӯмак намояд — Луқ. 10:1, 17.
8. Бакорбарии ояти Масалҳо 15:22 чӣ тавр пешгоми ёвар шуданро бароятон имконпазир карда метавонад?
8 Мақсади пешгоми ёвар шуданро чун аҳли оила муҳокима намоед (Мас. 15:22). Шояд яке дар оила бо дастгирии аъзоёни дигари он пешгоми ёвар шуда тавонад. Бо дигар аъзоёни ҷамъомад хоҳиши пешгом шудани худро муҳокима намоед, хусусан бо онҳое ки вазъиятҳои монанде доранд. Ин метавонад хоҳиши пешгом шудани шуморо қавитар гардонад.
9. Кадом моҳҳоро шумо барои пешгоми ёвар будан интихоб карда метавонед?
9 Агар шумо нақшаи хидмати худро барои соли нави хидматӣ аз назар гузаронед, ба фикратон кадом моҳ пешгоми ёвар шуда метавонед? Агар кори ҷамъиятиатон пурравақт бошад, ё мактабхон бошед, оиди интихоби моҳҳое, ки рӯзҳои таътил доранд, ё панҷ шанбе ё панҷ якшанбе доранд, фикр кардан мумкин аст. Масалан, дар моҳҳои сентябр, декабр, март ва август панҷ шанбею якшанбе ҳаст. Моҳи май панҷ шанбе ва июн панҷ якшанбе дорад. Агар бо саломатӣ мушкилӣ дошта бошед, ба назар гиред, ки дар ин моҳҳо одатан вазъи ҳаво хуб аст. Метавонед оиди пешгом шудан дар моҳе, ки нозири ноҳиявӣ нақшаи хидмат дар ҷамъомади шуморо дорад, фикр кунед. Азбаски Шоми Ёдбуд ба 22–юми марти соли оянда рост меояд, моҳҳои марту апрел ва май интихоби аълоянд. Ҳамин ки моҳ ё моҳҳоеро интихоб намудед, ки дар онҳо пешгоми ёвар будан мехоҳед, ба навиштани нақшае, ки ба шумо имконияти иҷрои талаботи соатҳоро медиҳад, сар кунед.
10. Агар имконияти пешгоми ёвар шудан надошта бошед, шумо чӣ кор карда метавонед?
10 Агар ҳатто эҳсос намоед, ки дар соли ояндаи хидматӣ имконияти пешгоми ёвар шудан надоред, ба ҳар ҳол метавонед рӯҳи пешгомиро нигоҳ доред. Ба кардани ҳар коре, ки дар хидмат метавонед, давом диҳед ва мутмаин бошед, ки Яҳува аз кӯшишҳои аз таҳти дил ба ҷо меовардаи шумо барои ба Ӯ додани беҳтарини аз дастатонмеомада шод аст (Ғал. 6:4). Дастгирикунанда бошед ва онҳоеро, ки пешгоми ёвар шуда метавонанд, рӯҳбаланд намоед. Шояд битавонед, ки ба нақшаҳоятон дигаргуниҳо дароред, то рӯзи иловагие дар ҳафта бо пешгомшудагон дар хидмат ҳамкорӣ намоед.
11. Чаро бояд эҳсоси таъхирнопазирӣ дошта бошем?
11 Халқи Яҳува эҳсоси таъхирнопазирӣ дорад. Коре, ки бояд анҷом дода шавад,— мавъизаи пайғоми Салтанат аст. Ҳаёти одамон дар хатар аст ва вақти боқимонда кам мешавад (1 Қӯр. 7:29–31). Муҳаббат ба Худо ва наздикон моро бармеангезад, ки ҳар кори аз дастамон меомадаро дар хидмат бикунем. Бо саъю кӯшиш ва банақшагирии хуб, шояд битавонем, ки ақаллан як моҳ дар соли нави хидматӣ пешгоми ёвар шавем, ки дар ҳақиқат мақсади арзанда аст!