Оё ман барои мавъиза кардан қобилият дорам?
1. Чаро мо набояд фикр кунем, ки қобилияти мавъиза карданро надорем?
1 Агар шумо бо чунин савол рӯ ба рӯ шуда бошед, рӯҳафтода нашавед! Ин ҷо сухан дар бораи маълумоти олӣ ё қобилияти махсуси одам нарафта истодааст. Дар бораи баъзе масеҳиёни асри як гуфта мешавад, ки онҳо «нохонда ва оддӣ» буданд. Лекин ба ин нигоҳ накарда онҳо хушхабарро самаранок мавъиза мекарданд, чунки аз таҳти дил мехостанд ба намунаи Исо пайравӣ кунанд (Аъм. 4:13; 1 Пет. 2:21).
2. Исо чӣ гуна таълим медод?
2 Тарзи таълимдиҳии Исо. Ӯ оддӣ ва фаҳмо таълим медод. Саволу мисолҳо ва пешниҳодоти оддии ӯ диққати шунавандагонро ба худ ҷалб мекарданд. (Мат. 6:26). Исо аз самими дил ба одамон диққат зоҳир мекард. (Мат. 14:14) Ғайр аз ин, ӯ боварибахш ва чун шахси соҳибқудрат сухан мегуфт ва медонист, ки ӯ аз рӯи фармони Яҳува вазифаашро иҷро карда истодааст ва худи Яҳува ба ӯ қудрат бахшидааст (Луқ. 4:18).
3. Чӣ гуна Яҳува дар хизматамон ба мо кӯмак мерасонад?
3 Яҳува мададгори мо аст. Устоди Бузургамон ба воситаи Калом ва ташкилоташ моро таълим медиҳад, то ки хушхабарро бомуваффақият мавъиза кунем (Иш. 54:13). Азбаски Яҳува тарзи таълимдиҳии Исоро ба воситаи Навиштаҳо ба мо расондааст, мо метавонем дар бораи тарзи таълимдиҳии Исо мулоҳиза кунем ва ба он пайравӣ намоем. Яҳува ба мо рӯҳулқудсашро ато мекунад ва ба воситаи вохӯриҳои ҷамъомад моро таълим медиҳад (Юҳ. 14:26). Илова бар ин, Ӯ ба воситаи воизони ботаҷриба ба мо ёрӣ медиҳад, то ки мо воизони самараовар гардем.
4. Барои ба таври самаранок мавъиза кардани хушхабар мо чӣ асосҳо дорем?
4 Барои самаранок мавъиза кардан мо тамоми асосҳоро дорем, чунки «лаёқати мо аз Худост» (2 Қӯр. 3:5). Агар мо ба Яҳува таваккал намоем ва ҳар чизеро, ки Ӯ ба мо аз муҳаббат медиҳад, истифода барем, мо «ба ҳар амали нек муҳайё» хоҳем буд (2 Тим. 3:17).