Ҳамроҳатонро дар хизмат дастгирӣ кунед
1. Ҷуфт–ҷуфт хизмат кардан кадом манфиатҳо оварда метавонад?
1 Вақте ки Исо ҳафтод шогирдашро интихоб намуд, ӯ онҳоро ба хизмат «ҷуфт–ҷуфт ... фиристод» (Луқ. 10:1). Ба шарофати ин шогирдон якдигарро дар хизмат дастгирӣ ва рӯҳбаланд мекарданд. Албатта, барои диққати зиёдатиро ба мавъизаи худ ҷалб накардан баъзан танҳó мавъиза намудан манфиатнок аст, лекин агар мо ба хизмат ҳамроҳи воизе рафтанӣ шавем, чӣ тавр мо ӯро дар мавъиза дастгирӣ карда метавонем?
2. Вақте ки ҳамроҳатон мавъиза мекунад, шумо бояд чӣ гуна гӯш кунед ва чаро?
2 Бодиққат гӯш кунед. Вақте ки ҳамроҳатон мавъиза мекунад, ӯро бодиққат гӯш кунед (Яъқ. 1:19). Агар ӯ ояти Китоби Муқаддасро хонад, шумо низ ба китобатон диққат диҳед. Ба касе ки гап мезанад нигоҳ кунед, хоҳ ӯ ҳамроҳатон бошад, хоҳ ҳамсӯҳбататон. Агар шумо бодиққат сӯҳбатро гӯш кунед, ин ҳамсӯҳбататонро бармеангезад, ки ӯ ҳам бодиққат бошад.
3. Кай мо метавонем сӯҳбати саркардаи ҳамроҳамонро дастгирӣ кунем?
3 Дар вақти муносиб гап занед. Вақте ки мо ба ҳамроҳамон имкон медиҳем, ки сӯҳбаташро ба охир расонад, бо ин ба ӯ эҳтиром зоҳир мекунем (Рум. 12:10). Мо бояд гапи ӯро набурем. Агар ҳамроҳамон худро гум кунад ё вақте ки ҳамсӯҳбат норозигӣ баён кунад, ё саволи душвор диҳад, мо ҳамроҳамонро дастгирӣ карда, сӯҳбатро дар асоси ҳамон мавзӯъ давом медиҳем, на ин ки мавзӯи навро сар мекунем (Мас. 16:23; Воиз 3:1, 7). Суханони мо бояд барои шаҳодат додан мусоидат кунанд (1 Қӯр. 14:8).
4. Ба шарофати чӣ мо дар хизмат хурсандиву комёбӣ ба даст оварда метавонем?
4 Ҳафтод шогирд, ки ҷуфт–ҷуфт ба мавъиза рафта буданд, онҳо хизматро ба охир расонда «бо шодмонӣ» баргаштанд (Луқ. 10:17). Агар мо ҳангоми мавъиза ҳамроҳамонро бо гӯш кардан ва дар вақти муносиб гап задан дастгирӣ кунем, мо низ дар хизмат хурсандӣ ва комёбӣ ба даст меорем.