Ҳамдигарро дар хидмат рӯҳбаланд созед
1 Ҳамаи мо рӯҳбаландиро аз суханони бамавқеъ қадр мекунем (Мас. 25:11). Ҳангоми ҳамкорӣ бо дигарон дар мавъиза чӣ бояд кард, то сӯҳбатҳоямон рӯҳбаландкунанда бошанд?
2 Сӯҳбатҳои рӯҳбаландкунанда. Чӣ гуна рӯҳбаландкунандаанд, сӯҳбатҳо дар мавзӯҳои рӯҳонӣ ҳангоми хидмат! (Заб. 36:30). Мо метавонем пешниҳодотамонро муҳокима кунем, рӯйдодеро, ки ба наздикӣ дар хидмати мавъиза моро шод гардонд, нақл кунем; фикрҳои муфидро аз хониши шахсии Китоби Муқаддас, маҷаллаҳои ҷорӣ ё вохӯриҳои ҷамъомад баён намоем (Аъм. 15:3). Инчунин фикрҳои аз нутқи оммавии ба наздикӣ дар Толори Салтанат шунидаамонро муҳокима карда метавонем.
3 Мо шояд рӯҳафтода гардем, агар ба эътирози соҳибхона чизе гуфта натавонем. Дар чунин ҳолатҳо муфид аст, баъди пӯшида шудани дар якчанд дақиқа вақт ҷудо карда, минбаъд дар чунин мавридҳо чӣ гуна рафтор намуданро бо ҳамкор муҳокима кунем; барои ин ба рисолаи “Оғози сӯҳбат дар мавзӯе аз Китоби Муқаддас” (рус.) муроҷиат кардан мумкин аст. Ва агар чизе дар пешниҳоди ҳамкор ба мо маъқул шавад, таҳсини самимӣ ӯро рӯҳбаланд хоҳанд гардонд.
4 Ташаббускор бошед. Оё дар гурӯҳи китобомӯзишатон касоне ҳастанд, ки бо онҳо дер боз ҳамкорӣ накардаед? Эшонро дар хидмати мавъиза ба ҳамкорӣ даъват намуда, «рӯҳбаландии тарафайн» хоҳед ёфт (Рум. 1:12, ТДН). Пешравони доимиву ёвар ҳамкориро бо дигарон қадр мекунанд, хусусан дар саҳарии барвақт ё шомгоҳон, вақте ки нафари камтари воизон дар хидмат иштирок менамоянд. Бо пешравон ҳамкорӣ карда, онҳоро дастгирӣ намуда метавонем. Оё воизоне ҳастанд, ки аҳволи саломатиашон хидмати онҳоро маҳдуд месозад? Чунин воизонро, масалан, барои бо касе гузаронидани омӯзиши Китоби Муқаддас ба ҳамкорӣ даъват намуда, ҳар ду суд хоҳем гирифт — Мас. 27:17.
5 Таҳсину изҳори миннатдорӣ ҳамеша рӯҳбаландкунандаанд, ҳатто барои чизҳои андак. Ҳангоми ҳамкорӣ бо дигарон инро дар хотир бояд дошт, зеро мо мехоҳем «якдигарро обод» ё рӯҳбаланд кунем — 1 Тас. 5:11.