Намуна барои пешниҳодот

Сар кардани омӯзиши Китоби Муқаддас дар якум шанбеи моҳи январ

«Мо фикри шуморо фаҳмидан мехостем. Ба фикри шумо, Худо ном дорад? [Ба ҷавоб гӯш диҳед.] Диққат диҳед, ки дар Китоби Муқаддас чӣ навишта шудааст. [Хуруҷ 3:14-ро хонед ва сипас маълумоти саҳ. 5, сарх. 2-ро аз замимаи охири Китоби Муқаддас нишон диҳед.] Маълум мешавад, ки номи Худо “Йеҳӯва” ё “Яҳува” аст». Дар бораи вохӯрии навбатӣ маслиҳат кунед, то ки саволи зеринро муҳокима намоед: «Чаро мо бояд номи Худоро истифода барем?»

Сӯҳбат дар асоси Китоби Муқаддас

◼ «Бисёр одамон дар бораи ба охир расидани дунё сухан меронанд. Оё ба фикри шумо аз он ки дунё ба охир мерасад, мо бояд тарсем?»

Забур 103:5 — Замин ҳеҷ гоҳ нест карда намешавад, на бо оташ ва на бо роҳҳои дигар.

1 Юҳанно 2:17 — Пас аз ба охир расидани тартиботи ин ҷаҳон, шахсоне ки зинда мемонанд, дар замин абадан зиндагӣ хоҳанд кард.

◼ «Барои бисёр волидон баъди ба синни наврасӣ расидани фарзандонашон, бо онҳо сӯҳбат кардан душвортар мегардад. Ба фикри шумо роҳи беҳтарини бо наврасон муошират намудан кадом аст?»

Такрори Шариат 6:6, 7 — Волидон бояд барои бо фарзандони худ ба таври озод ва дӯстона муошират кардан имконият ҷӯянд.

Масалҳо 10:19 — Волидон бо суханони фарзанди наврасашон норозӣ бошанд ҳам, бояд кӯшиш кунанд, ки ором бошанд.