ГАНҶҲОИ КАЛОМИ ХУДО | ЗАБУР 59–67
Яҳува — Шунавандаи дуоҳоро ҳамд гӯй
Дар бораи ваъдаҳоятон ба Яҳува дуо гӯед
Агар шумо дар бораи ваъдаҳоятон ба Яҳува дуо гӯед, Ӯ ба шумо қувват медиҳад, то онҳоро иҷро кунед
Ваъдаи муҳимтаринро шахс вақте медиҳад, ки таъмид гирифта ҳаёташро ба Яҳува мебахшад
Ҳанно
Дили худро дар дуо ба Яҳува кушоед. Ин тавр шумо бовариатонро ба Ӯ нишон медиҳед
Дуои мо он вақт пурмазмун мешавад, агар диламонро ба Яҳува кушоем
Вақте мо дар дуо аз Яҳува чизеро аниқу равшан мепурсем, он гоҳ беҳтар пай мебарем, ки Яҳува ба дуоҳоямон ҷавоб медиҳад
Исо
Яҳува дуои ҳама покдилонро мешунавад
Яҳува ба дуоҳои «тамоми навъи башар» гӯш медиҳад, агар онҳо аз таҳти дил дар бораи Ӯ фаҳмидан ва хости Ӯро иҷро кардан хоҳанд
Мо кадом вақте хоҳем, ба Яҳува дуо гуфта метавонем
Корнилюс
Дар поён баъзе чизҳоеро ки дар бораашон дуо гуфтан мехоҳед, нависед: