Ба ваъдаи худ вафо кун

Назр кардани исроилиён ихтиёрӣ буд, лекин иҷрои он ҳатмӣ (Ад 30:3; it «Назр»)

Касоне, ки назр мекарданд, аз чизҳое, ки нодуруст набуданд, худдорӣ карда метавонистанд (Ад 30:4, 5; it «Назр»)

Имрӯз Яҳува ба ваъдаи ҳар як шахс дар алоҳидагӣ нигоҳ мекунад (Ад 30:7–10; w04 1.8 саҳ. 27, сарх. 3)

Ду ваъдаи муҳиме, ки масеҳиён дар рӯзҳои мо медиҳанд: ҳангоми худро ба Худо бахшидан ва оиладоршавӣ.

АЗ ХУД ПУРСЕД: «Оё ман ба ваъдаҳои додаи худ вафо карда истодаам?»