Алифоз тасаллидиҳандаи бардурӯғ буд

Алифоз ба Айюб гуфт, ки инсон ба Худо писанд омада наметавонад (Аб 15:14–16 w05 5.9 саҳ. 26, сарх. 4, 5).

Алифоз пичингомез гуфт, ки Айюб барои кадом бадкориаш азоб кашида истодааст (Аб 15:20).

Суханони Алифоз як зарра ҳам Айюбро тасаллӣ надоданд (Аб 16:1, 2).

Чизе ки Алифоз ба Айюб гуфт, ҳамааш дурӯғ буд. Дар асл Яҳува ҳар кореро, ки мо дар хизмат мекунем, қадр мекунад (Зб 149:4). Бо душворӣ ҳама рӯ ба рӯ мешавад, аз ҷумла росткорон (Зб 34:19).

БАРОИ МУЛОҲИЗА: «Чӣ тавр мо “рӯҳафтодагонро тасаллӣ” дода метавонем?» (1Тс 5:14; w15 15.2 саҳ. 9, сарх. 16).