Оинаи Каломро дуруст истифода баред

Яъқуби шогирд Китоби Муқаддасро ба оинае монанд кард, ки ботини шахсро нишон медиҳад (Яъқ. 1:22–25). Мо чӣ тавр оинаи Каломро дуруст истифода бурда метавонем?

Бодиққат хонед. Агар мо ба оина нимнигоҳ карда равем, шояд, баъзе камбудиҳоямонро набинем. Бо Каломи Худо низ ҳамин тавр: агар онро рӯякӣ хонем, шахсияти даруниямонро намебинем. Барои дидану ислоҳ кардани хатоҳоямон бояд Китоби Муқаддасро бодиққат хонем.

Ба худатон нигоҳ кунед, на ба дигарон. Агар аз кунҷаки оина нигоҳ кунӣ, эҳтимол, он худатро нею дигаронро нишон медиҳад. Бо Каломи Худо низ ҳамин тавр шуданаш мумкин: агар онро барои нишон додани хатои дигарон хонем, мо хатоҳои худамонро намебинему ислоҳ намекунем.

Бомулоҳиза бошед. Агар мо ба айбу хатоҳое, ки дар оина мебинем, аз ҳад зиёд диққат диҳем, зиқ мешавем. Дар вақти хондани Каломи Худо мо бояд мулоҳизакор бошем ва аз худамон чизеро, ки Яҳува интизор нест, талаб накунем (Яъқ. 3:17).