Яҳува истодагӣ мебахшад

1. Чаро ба мо истодагӣ даркор аст ва онро аз куҷо пайдо кунем? (1 Петрус 5:10).

ДАР ин рӯзҳои душвор ба халқи Яҳува истодагӣ даркор аст, чунки баъзеҳо бо бемории куҳна дастбагиребонанд, дигарон аз марги наздиконашон месӯзанд ва баъзеи дигар бошанд, аз тарафи оила ё давлатдорон озору азият мебинанд (Мат. 10:18, 36, 37). Дилпур бошед: чӣ душворие надошта бошед, бо ёрдами Яҳува шумо тоб оварда метавонед. (1 Петрус 5:10-ро хонед.)

2. Барои истодагӣ кардан мо қувватро аз куҷо меёбем?

² Одаме, ки истодагӣ дорад, ба монеаҳо, зиддиятҳо, озмоишҳо ва васвасаҳо тоб меораду умедашро аз даст намедиҳад. Дар чунин ҳолатҳо масеҳиён бо қуввати худ истодагӣ карда наметавонанд, балки ин қувва аз ҷониби Яҳува меояд — Худое, ки «қувваи барзиёд» медиҳад (2 Қӯр. 4:7). Дар ин мақола мо чор атоеро дида мебароем, ки Яҳува барои истодагӣ карданамон додааст ва мефаҳмем, ки чӣ тавр аз ҳар яки онҳо ба хубӣ истифода барем.

ДУО

3. Чаро дуо як муъҷиза аст?

³ Дуо атоест аз ҷониби Яҳува. Он як муъҷиза аст. Яҳува роҳи гуфтугӯро бо худаш ба мо, одамони гунаҳкор, кушод (Ибр. 4:16). Як тасаввур кунед: мо дар ҳар вақту соат ва ҳар мавзуъ ба Яҳува дуо гуфта метавонем. Ба кадом забоне, ки гап назанем, дар куҷое, ки набошем, ӯ моро мешунавад, ҳатто агар дар зиндон ё тоқаю танҳо бошем (Юнус 2:1, 2; Кор. 16:25, 26). Агар аз ҳаяҷон фикрҳоямонро дар дуо баён карда натавонем, Яҳува нияти моро мефаҳмад (Рум. 8:26, 27). Бале, дуо як муъҷизаи нотакрорест!

4. Аз куҷо медонем, ки Яҳува мехоҳад дар дуо аз ӯ истодагӣ пурсем?

⁴ Дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад, ки, «агар чизеро мувофиқи хости Худо пурсем, ӯ моро мешунавад» (1 Юҳ. 5:14). Оё мо дар дуо аз Яҳува истодагӣ пурсида метавонем? Бале, чунки ин мувофиқи хости ӯ аст. Барои чӣ? Вақте мо дар озмоишҳо истодагӣ мекунем, Яҳува бо сари баланд ба туҳматгараш, Шайтон, ҷавоб мегардонад (Пнм. 27:11). Ғайр аз ин, дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад, ки Яҳува «онҳоеро, ки дилашон ба ӯ пурра содиқ аст», дастгирӣ кардан мехоҳад (2 Воқ. 16:9). Маълум мешавад, ки Яҳува ҳам хоҳиш ва ҳам қувват дорад, ки ба мо истодагӣ бахшад (Иш. 30:18; 41:10; Луқ. 11:13).

5. Чӣ тавр дуо хотири моро ҷамъ карда метавонад? (Ишаъё 26:3).

⁵ Дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад, агар мо ташвишҳоямонро ба Яҳува гӯем, «осоиштагии Худо, ки аз ҳар фикр болотар аст», ақлу дили моро нигаҳбонӣ мекунад (Флп. 4:7). Ин чӣ маъно дорад? Одамоне, ки хизматгори Яҳува нестанд, вақти мушкилиҳо барои хотирашонро ҷамъ нигоҳ доштан ҳар хел роҳҳоро мекобанд. Масалан, баъзеҳо бо ёрии як навъи медитатсия майнаашонро аз фикру ташвишҳо холӣ мекунанд. Лекин холӣ кардани майна аз ҷиҳати рӯҳонӣ хатарнок аст. (Бо Матто 12:43–45 муқоиса кунед.) Осоиштагии Яҳува бошад, аз ҳар тарзи гуногуни медитатсия болотар меистад. Аз дуо гуфтанамон маълум мешавад, ки мо пурра ба Яҳува такя мекунем. Ӯ бошад, «сулҳи пойдор»-ро ба мо ато мекунад. (Ишаъё 26:3-ро хонед.) Чӣ тавр? Як роҳаш дар вақти мушкилиҳо ӯ ба ёдамон фикрҳои Китоби Муқаддасро меорад. Ин ҳақиқатҳо хотирамонро ҷамъ карда, ба диламон оромӣ мебахшанд, зеро мо медонем, ки Яҳува дар ҳаққи мо ғамхорӣ мекунаду беҳбудии моро хоҳон аст (Заб. 62:1, 2).

6. Шумо дар дуоҳоятон боз чиро илова карда метавонед? (Ҳамчунин ба расм нигаред.)

⁶ Шумо чӣ кор карда метавонед? Дар вақти озмоишҳо бори дилатонро «ба Яҳува партоед» ва аз ӯ осоиштагӣ пурсед (Заб. 55:22). Ҳамчунин аз Яҳува хирад пурсед, то муаммоятонро дуруст ҳал карда тавонед (Пнм. 2:10, 11). Шукрона гуфтанро низ фаромӯш накунед (Флп. 4:6). Аҳамият диҳед, ки Яҳува дар озмоишҳо чӣ хел шуморо дастгирӣ кард ва барои дастгирияш миннатдорӣ баён кунед. Намонед, ки озмоишҳо чашматонро хира кунанд, то шумо баракатҳои доштаатонро набинед (Заб. 16:5, 6).

КАЛОМИ ХУДО

7. Чӣ тавр омӯзиши Каломи Худо ба мо истодагӣ мебахшад?

⁷ Яҳува барои истодагӣ карданамон ҳамчунин Каломашро додааст. Дар он бисёр оятҳое ҳастанд, ки аз дастгирии Яҳува шаҳодат медиҳанд. Биёед яктояшро мебинем. Дар Матто 6:8 гуфта мешавад: «Падари шумо ҳатто пеш аз он ки чизеро талаб кунед, медонад, ки ба чӣ ниёз доред». Ин суханонро Исо гуфтааст ва ӯ Яҳуваро аз ҳама беҳтар медонад. Барои ҳамин дар вақти тангиҳо биёед ягон зарра шубҳа накунем, ки Яҳува ғамхору мададрасони мост. Дар Китоби Муқаддас боз бисёр фикрҳои дигар ҳаст, ки ба мо тобоварию истодагӣ мебахшанд (Заб. 94:19).

8. а) Мисол оред, ки чӣ тавр маслиҳатҳои Китоби Муқаддас моро истодагӣ мебахшанд. б) Чӣ кор кунем, ки дар вақти даркорӣ маслиҳатҳои Китоби Муқаддас ба ёдамон оянд?

⁸ Маслиҳатҳои Китоби Муқаддас моро истодагӣ меомӯзанд. Онҳо моро хирад мебахшанд ва мо қарорҳои дуруст қабул мекунем (Пнм. 2:6, 7). Масалан, дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад, ки дар бораи фардо ғам хӯрда нашинем, балки ҳар рӯз ба Яҳува такя карда, душвории ҳаррӯзаамонро ҳал кунем (Мат. 6:34). Агар мо одат дошта бошем, ки Китоби Муқаддасро ҳар рӯз хонему дар бораи он мулоҳиза ронем, эҳтимоли зиёд аст, ки дар вақти даркорӣ принсипҳои он ба ёдамон меоянд.

9. Вақте дар бораи рафтори хизматгорони пешини Худо андеша мекунем, натиҷааш чӣ мешавад?

⁹ Дар Китоби Муқаддас боз саргузашти одамоне ҳастанд, ки ба Яҳува бовар карданду дасти ӯро дар ҳаёташон диданд (Ибр. 11:32–34; Яъқ. 5:17). Агар мо дар бораи ин воқеаҳо мулоҳиза ронем, боварамонро ба Яҳува устувор мекунем, ба Худое, ки «паноҳгоҳ ва қуввати мост, мададгоре, ки дар сахтиҳо зуд ёфт мешавад» (Заб. 46:1). Вақте дар бораи садоқатмандии хизматгорони пешини Яҳува андеша мекунем, беихтиёр ба намунаи имону истодагияшон пайравӣ мекунем (Яъқ. 5:10, 11).

10. Кадом қадамҳо каломхониямонро фоидабахштар мекунанд?

¹⁰ Шумо чӣ кор карда метавонед? Ҳар рӯз Китоби Муқаддасро хонед ва оятҳои бароятон судмандро дар як варақ нависед. Бисёриҳо рӯзашонро бо хондани ояти рӯз сар карда, қувват мегиранд. Мисоли Марияроa мегирем. Вақте падару модари ӯ ба бемории саратон гирифтор шуда, аз дунё гузаштанд, маҳз ояти рӯз ӯро қувват мебахшид. Дар ин давраҳои сахти ҳаёташ ӯ чӣ кор мекард? Ӯ мегӯяд: «Ҳар саҳар шарҳи “Муҳокимаи ҳаррӯзаи Навиштаҳо”-ро мехондаму дар бораи он мулоҳиза ронда сарамро бо фикрҳои Калом пур мекардам. Ҳамин тавр ман диққатро ба худу душвориям неву ба Яҳува равона мекардам» (Заб. 61:2).

ҲАМДИНОН

11. Вақте дар бораи истодагии ҳамдинон фикр мекунем, чиро мефаҳмем?

¹¹ Яҳува ба мо бародару хоҳаронро додааст, ки истодагиямон мебахшанд. Мо медонем, ки танҳо нестем, зеро «ҳамаи бародарони... [мо] бо чунин азобу уқубатҳо рӯ ба рӯ мешаванд» (1 Пет. 5:9). Онҳо аллакай аз чунин душвориҳо гузашта, ба Яҳува содиқ монданд. Аз ин рӯ медонем, ки дар баробари ҳар душворӣ мо ҳам истодагӣ карда метавонем (Кор. 14:22).

12. Чӣ тавр бародару хоҳарон моро дастгирӣ мекунанд ва мо барои онҳо чӣ кор карда метавонем? (2 Қӯринтиён 1:3, 4).

¹² Ҳамдинон як сарчашмаи қуввату истодагӣ мебошанд. Павлуси расул инро дарк карда буд. Ӯ бисёр вақт ба онҳое, ки ӯро дар ҳабси хонагӣ дастгирӣ мекарданд, ном ба ном миннатдорӣ баён мекард. Ин бародару хоҳарон Павлусро тасаллӣ медоданд, рӯҳбаланд мекарданд ва ба ӯ чизҳои зарурияшро меоварданд (Флп. 2:25, 29, 30; Қӯл. 4:10, 11). Мо низ чизи ба ин монандро имрӯз мебинем. Вақте ба мо қуввату дастгирӣ даркор мешавад, бародару хоҳаронамон дар бари моянд ва, вақте онҳо ба дастгирӣ муҳтоҷ мешаванд, мо дар бари онҳоем. (2 Қӯринтиён 1:3, 4-ро хонед.)

13. Чӣ ба Майя истодагӣ бахшид?

¹³ Майя ном хоҳаре аз Русия муҳаббати бузурги бародару хоҳаронро чашид. Соли 2020 хонаи ӯро кормандони полис кофтуков карданд ва баъдтар ӯро барои мавъиза карданаш ба ҷавобгарии судӣ кашиданд. Майя мегӯяд: «Вақте ман дилафгору дилафсурда будам, бародару хоҳарон ба ман занг задаву нома навишта, бо муҳаббаташон сарамро сила мекарданд. Ман медонистам, ки мо оилаи калону пурмеҳр дорем, лекин аз соли 2020 оғӯши гарми ҳамдинонро ҳис кардам».

14. Дар вақти душвориҳоямон дасти ҳамимононро гирифта, мо чӣ фоида мегирем? (Ҳамчунин ба расм нигаред.)

¹⁴ Шумо чӣ кор карда метавонед? Дар вақти озмоишҳо худро аз ҳамимонон дур нагиред. Бемалол аз пирон кумак пурсед. Онҳо барои шумо «ниҳонгоҳе аз бод» ва «паноҳгоҳе аз тӯфон» мебошанд (Иш. 32:2). Ҳамчунин дар ёд доред, ки бародару хоҳарон низ мушкилиҳо доранд. Агар дар вақти озмоишатон ба чунин касон некӣ кунед, қувват ёфта, истодагӣ мекунед (Кор. 20:35).

УМЕДИ МО

15. Чӣ тавр умед ба Исо қувват бахшид ва чӣ тавр ба мо қувват мебахшад? (Ибриён 12:2).

¹⁵ Яҳува барои истодагиямон ба мо умеди ҳақиқӣ додааст (Рум. 15:13). Ба ёд оред, ки чӣ тавр умед ба Исо қувват бахшид, ки дар рӯзи душвортарини ҳаёташ пойдор монад. (Ибриён 12:2-ро хонед.) Ӯ медонист, ки, агар вафодор монад, номи Яҳуваро сафед мекунад. Исо ҳамчунин бесаброна замонеро интизор буд, ки назди Яҳува меравад ва баъд Подшоҳ шуда, бо бародаронаш бар замин ҳукмронӣ мекунад. Мо низ, агар дар бораи ҳаёт дар биҳишт мулоҳиза ронем, сахтиҳои дунёи Шайтонро паси сар карда метавонем.

16. Чӣ тавр умед ба як хоҳарамон қувват бахшид ва мо аз суханони ӯ чӣ меомӯзем?

¹⁶ Биёед бинем, ки чӣ тавр умед ба Алла ном хоҳарамон аз Русия қувват бахшид. Шавҳари ӯро ба ҳабс гирифта, ба боздоштгоҳ бурданд. Алла мегӯяд, ки дар он вақтҳои душвор чӣ ба ӯ ёрӣ дод: «Дар бораи биҳишт мулоҳиза рондаву дуо гуфта, ман ба ботлоқи ноумедӣ намеғӯтам. Ман медонам, ки ин ҳам мегузарад. Яҳува ғалаба мекунад, мо ҳам дастболо мешавем».

17. Чӣ тавр миннатдориямонро барои умеде, ки дорем, нишон диҳем? (Ҳамчунин ба расм нигаред.)

¹⁷ Шумо чӣ кор карда метавонед? Дар бораи ваъдаҳои зебои Яҳува мулоҳиза карданро одати доимии худ гардонед. Худро дар дунёи нав тасаввур кунед ва баракатҳоеро, ки дар он ҷо мешаванд, пеши назар оред. Он гоҳ ҳар душворие, ки имрӯз доред, дар назаратон «зудгузару сабук» метобад (2 Қӯр. 4:17). Ҳамчунин ба қадри имкон дар бораи имонатон ба дигарон нақл кунед. Охир, онҳо аз нияти Худо бехабаранду барояшон бардоштани сахтиҳои ҷаҳони Шайтон вазнин аст. Эҳтимол, бо суҳбати кӯтоҳак шумо шавқи онҳоро ба дунёи нав бедор кунед.

18. Чаро мо ба ваъдаҳои Яҳува бовар дорем?

¹⁸ Баъди он ки Айюб якчанд озмоишро паси сар кард, ба Яҳува гуфт: «Акнун ман медонам, ки ҳама кор аз дасти ту меояд ва чӣ нияте, ки дошта бошӣ, амалӣ гардонда метавонӣ» (Айюб 42:2). Айюб фаҳмид, ки ягон чиз ба иҷрои нияти Яҳува халал расонда наметавонад. Ин далел ба мо низ қувват мебахшад. Мисоле меорем: зани беморе аз даводави духтур рӯҳафтода мешавад, чунки ягон кас давои дарди ӯро намеёбад. Лекин, вақте як духтури ботаҷрибаву боваринок бемории ӯро муайян мекунад ва мефаҳмонад, ки чӣ хел табобат кунад, бори вазнине аз китфаш меафтад. Ҳарчанд ҳоло нағз нашудааст, ӯ сабукӣ ҳис мекунад. Акнун вай ба ин беморӣ тоб оварда метавонад, зеро умед дорад, ки сиҳат мешавад. Ба ҳамин монанд, умеди зиндагии ҷовидона ба мо истодагӣ мебахшад.

19. Барои истодагӣ кардан мо бояд чӣ кор кунем?

¹⁹ Чи хеле ки фаҳмидем, Яҳува дар вақти озмоишҳо ба воситаи дуо, Каломаш, ҳамдинон ва умедамон моро қувват мебахшад. Агар мо аз ҳар яки ин атоҳо истифода кунем, ҳамаи душвориҳоро дар ҷаҳони Шайтон паси сар мекунем (Флп. 4:13).