Ба муҳаббати Яҳува бовар кунед

1. Чаро шумо худро ба Яҳува бахшидед? (Ҳамчунин ба расм нигаред.)

ЗАМОНЕ, ки худро ба Яҳува бахшида будед, дар ёдатон ҳаст? Шумо аввал Яҳуваро шинохтеду дӯсташ доштед ва баъд ин қарорро баровардед. Шумо ба Яҳува ваъда додед, ки хости ӯро дар ҷойи аввали ҳаётатон мемонед ва минбаъд низ ӯро бо тамоми дил, ҷон, фикр ва қувват дӯст медоред (Марқ. 12:30). Аз он вақт инҷониб пайванди муҳаббати шумо қавитару қавитар гашт. Агар ҳозир аз шумо ягон кас пурсад, ки «ту Яҳуваро дӯст медорӣ?» — шумо бе дудилагӣ мегуфтед: «Албатта, Яҳуваро дӯст медорам!»

2, 3. Яҳува аз мо чиро хоҳон аст ва дар ин мақола чиро дида мебароем? (Ирмиё 31:3).

² Вале, агар касе аз шумо пурсад: «Яҳува туро дӯст медорад?» Оё шумо барои ҷавоб додан дудила мешавед? Фикр мекунед, ки лоиқи меҳри Яҳува нестед? Хоҳаре, ки аз волидонаш меҳр надида буд, чунин мегӯяд: «Ман медонам, ки Яҳуваро дӯст медорам. Ба ин ягон зарра шубҳа надорам. Лекин бисёр вақт шубҳа мекунам, ки Яҳува маро дӯст медошта бошад». Биёед бинем, ки Яҳува ба шумо чӣ назар дорад.

³ Яҳува мехоҳад шумо донед, ки ӯ дӯстатон медорад, чунки ӯ шуморо ба худаш ҷалб кардааст. (Ирмиё 31:3-ро хонед.) Вақте ки шумо худро ба ӯ бахшида, таъмид гирифтед, соҳиби як чизи қиматбаҳо гаштед — меҳру вафои Яҳува. Ин меҳри бетагу канор пойдору абадист. Бо ин муҳаббат ӯ парастандагони содиқаш, аз ҷумла шуморо, «ганҷи барчида» меҳисобад (Мал. 3:17). Яҳува мехоҳад, ки шумо мисли Павлуси расул ба муҳаббати ӯ бовар кунед. Павлус бо дилпурӣ чунин навишта буд: «Ман боварии комил дорам, ки на марг, на ҳаёт, на фариштагон, на ҳокимиятҳо, на ҳозира, на оянда, на қувваҳо, на баландӣ, на чуқурӣ, на ягон офаридаи дигар моро аз муҳаббати Худо. . . ҷудо карда наметавонад» (Рум. 8:38, 39). Аз ин мақола мефаҳмем, ки чаро мо бояд муҳаббати Яҳуваро равшантар бинем ва дар ин кор чӣ ёрӣ медиҳад.

АЗ МУҲАББАТИ ЯҲУВА ДИЛПУР БОШЕД

4. Мо чӣ тавр ҳилаву найрангҳои Шайтонро рад карда метавонем?

⁴ Агар мо аз муҳаббати Яҳува дилпур бошем, «макру ҳилаи» Шайтонро рад карда метавонем (Эфс. 6:11). Шайтон ҳар ҳилаву найрангро ба кор мебарад, то моро аз хизмати Яҳува дур кунад. Масалан, Шайтони ҳилагар мехоҳад мо ба дурӯғаш бовар кунем, ки гӯё Худо моро дӯст намедорад. Ӯ фурсат мекобад, ки мо кай суст шавем, то ба мо ҳамла кунад. Ин вақте рӯй медиҳад, ки мо аз ташвишҳои дирӯз, имрӯз ва фардо беҳол мешавем (Пнм. 24:10). Шайтон туъмаи бепушту паноҳ, луқмаи осонро, меҷӯяд. Лекин, агар мо боварамонро ба дӯстдории Яҳува қавӣ кунем, ба ҳамлаҳои Шайтон тайёр мешавем (1 Пет. 5:8, 9; Яъқ. 4:7).

5. Чаро мо ба муҳаббату қадрдонии Яҳува ниёз дорем?

⁵ Агар мо аз муҳаббати Яҳува дилпур бошем ба ӯ наздик шуда метавонем. Барои чӣ ин хел гуфтан мумкин? Яҳува моро бо ниёзе офаридааст, ки мо дигаронро дӯст дорему дигарон моро дӯст доранд. Табиист ки, мо ба муҳаббат бо муҳаббат ҷавоб медиҳем. Ҳар қадаре офтоби меҳри Яҳува ба мо тобидан гирад, дили мо ба ӯ ҳамон қадар гарм мешавад (1 Юҳ. 4:19). Агар муҳаббати мо ба Яҳува афзояд, муҳаббати ӯ низ ба мо зиёд мешавад. Дар Китоби Муқаддас гуфта мешавад: «Ба Худо наздик шавед ва ӯ ба шумо наздик мешавад» (Яъқ. 4:8). Чӣ тавр боварамонро ба муҳаббати Яҳува зиёд кунем?

ЧӢ ТАВР ДИЛПУРИЯМОНРО БА МУҲАББАТИ ЯҲУВА ЗИЁД КУНЕМ?

6. Барои аз муҳаббати Яҳува дилпур шудан дар бораи чӣ дуо гуфта метавонем?

⁶ Мунтазам ва аниқ дуо гӯед (Луқ. 18:1; Рум. 12:12). Аз Яҳува илтимос кунед, ки ба худ бо чашми ӯ назар кунед. Агар даркор шавад, дар ин бора дар як рӯз метавонед чанд бор дуо гӯед. Рост аст ки, дилро бовар бахшидан осон нест. Он доим моро ҳукм мекунад. Лекин дар ёд доред, ки Яҳува аз дили шумо бузургтар аст (1 Юҳ. 3:19, 20). Яҳува шуморо аз худатон беҳтар медонад: дар шумо чизеро мебинад, ки худатон дида наметавонед (1 Подш. 16:7; 2 Воқ. 6:30). Барои ҳамин дилатонро пурра ба ӯ «холӣ кунед» ва ёрдам пурсед, то боваратон ба муҳаббати ӯ зиёд гардад (Заб. 62:8). Баъд мувофиқи дуоҳоятон амал карда, маслиҳатҳои зеринро ба кор баред.

7, 8. Чӣ тавр таронаҳои Забур моро аз муҳаббати Яҳува дилпур мекунанд?

⁷ Ба суханони Яҳува бовар кунед. Ӯ нависандагони Китоби Муқаддасро илҳом бахшидааст, то чигунагии ӯро ошкор созанд. Биёед бинем, ки Довуд ғамхории Яҳуваро чӣ хел тасвир кардааст: «Яҳува ба дилшикастагон наздик аст ва рӯҳафтодагонро наҷот медиҳад» (Заб. 34:18). Вақте шумо дилафсурдаед, шояд, танҳоӣ кашед. Лекин Яҳува ваъда медиҳад, ки дар чунин вақтҳо дар бари шумо мешавад, зеро мебинад, ки шумо аз ҳарвақта дида бештар ба ӯ ниёз доред. Дар як таронаи дигар Довуд чунин навиштааст: «Ашкҳоямро дар машки худ ҷамъ ор» (Заб. 56:8). Дарди шумо дарди ӯст. Ӯ дар ҳаққи шумо ғамхорӣ мекунаду аз ҳолати шумо бохабар аст. Чи хеле ки ҳар як қатраи об дар биёбон баробари тилло аст, ашкҳои шумо низ барои Яҳува гаронбаҳоянд. Дар Забур 139:3 гуфта мешавад: «Ҳама роҳҳоям ба ту маълум аст». Яҳува аз ҳамаи кору рафторатон бохабар аст, лекин ӯ Худои некбину айбпӯш аст (Ибр. 6:10). Ӯ ҳар кӯшиши шуморо, ки дар роҳи ризои ӯ мекунед, қадр мекунадa.

⁸ Яҳува бо чунин оятҳои тасаллибахш гӯё ба мо мегӯяд: «Ман мехоҳам донӣ, ки ман туро чӣ қадар дӯст медорам ва дар фикри туям». Лекин, чи хеле пештар фаҳмидем, Шайтон даъво мекунад, ки Яҳува шуморо дӯст намедорад. Агар баъзан шубҳа кунед, ки Яҳува шуморо дӯст медорад, истода аз худ пурсед: «Ман ба кӣ бовар мекунам, ба “падари дурӯғ” ё ба “Худои ростӣ”?» (Юҳ. 8:44; Заб. 31:5).

9. Яҳува дӯстдоронашро аз чӣ дилпур мекунад? (2 Мӯсо 20:5, 6).

⁹ Фикр кунед, ки чӣ хел Яҳува ба дӯстдоронаш ҷавоб медиҳад. Бинед, ки Яҳува ба Мӯсо ва исроилиён чӣ гуфта буд. (2 Мӯсо 20:5, 6-ро хонед.) Яҳува ваъда додааст, ки лутфу марҳаматашро аз дӯстдоронаш дареғ намедорад. Мо дилпурем, ки Худои вафодорамон ба муҳаббати парастандагонаш бо муҳаббат ҷавоб медиҳад (Наҳемё 1:5). Агар дар саратон фикре меҳмон шавад, ки Яҳува шуморо дӯст намедорад, истода аз худ пурсед: «Оё ман Яҳуваро дӯст медорам?» Агар шумо ӯро дӯст дореду ҷон канда розигияшро ба даст оред, пас, дилпур бошед, ки ӯ низ шуморо сахт дӯст медорад (Дон. 9:4; 1 Қӯр. 8:3). Дигар хел карда гӯем, агар шумо аз муҳаббати худатон ба Яҳува шубҳа надошта бошед, пас, чаро аз муҳаббати ӯ шубҳа мекунед? Дар муҳаббату вафодории ӯ заррае шубҳа нест.

10, 11. Яҳува мехоҳад, ки шумо дар бораи товон чиро донед? (Ғалотиён 2:20).

¹⁰ Дар бораи товон мулоҳиза ронед. Товон туҳфаи бузурги Яҳува ба одамизод мебошад (Юҳ. 3:16). Лекин оё Яҳува ин туҳфаро шахсан ба шумо додааст? Бале, биёед мисоли Павлуси расулро дида бароем. Пеш аз масеҳӣ шуданаш ӯ баъзе гуноҳҳои ҷиддӣ карда буд ва баъди масеҳӣ шуданаш ҳам бо камбудиҳояш мубориза мебурд (Рум. 7:24, 25; 1 Тим. 1:12–14). Лекин дар бораи товон гуфт, ки туҳфаи Яҳува шахсан ба ӯ мебошад. (Ғалотиён 2:20-ро хонед.) Дар ёд доред, ки Яҳува Павлусро илҳом бахшид, ки ин суханонро нависад ва ҳар як суханони Китоби Муқаддас барои мо дастур мебошанд (Рум. 15:4). Аз суханони Павлус фаҳмидан мумкин аст, ки Яҳува мехоҳад, ки шумо ба товон чӣ назар дошта бошед. Товон туҳфаи Яҳува шахсан барои шумо мебошад. Агар ба товон ҳамин тавр назар кунед, шумо дилпур мешавед, ки Яҳува шахсан шуморо дӯст медорад.

¹¹ Мо аз Яҳува миннатдорем, ки Исоро ба замин фиристод, то баҳри мо ҷонашро фидо кунад. Лекин боз як сабаби ба замин омадани Исо ҳақиқатро дар бораи Худо ба мо расондан буд (Юҳ. 18:37). Ӯ ҳамчунин меҳри бепоёни Яҳуваро ба фарзандонаш ошкор кард.

ЧӢ ТАВР ИСО МОРО АЗ МУҲАББАТИ ЯҲУВА ДИЛПУР КАРД?

12. Чаро мо ба суханони Исо дар бораи Яҳува бовар карда метавонем?

¹² Вақти дар замин буданаш Исо шахсияти Яҳуваро ошкор сохт (Луқ. 10:22). Мо ба суханони Исо дар бораи Яҳува бовари комил дорем. Чаро? Чунки Исо то ба замин омаданаш бо Яҳува солҳои бешумор дар осмон буд (Қӯл. 1:15). Ӯ мушоҳида мекард, ки чӣ тавр Яҳува фарзандони содиқашро, фариштагон ва писарону духтарони заминияшро, дӯст медорад. Чӣ тавр Исо моро дилпур мекунад, ки Яҳува дӯстамон медорад?

13. Исо мехост, ки мо ба Яҳува чӣ тавр назар кунем?

¹³ Исо мехост, ки мо ба Яҳува мисли ӯ назар кунем. Дар чор Хушхабар Исо Яҳуваро зиёда аз 160 бор «Падар» номидааст. Вақте ки ӯ бо пайравонаш дар бораи Яҳува гап мезад, ибораҳои «Падари шумо» ё «Падари осмонии шумо»-ро истифода мебурд (Мат. 5:16; 6:26). Дар Китоби Муқаддаси омӯзишӣ ба забони англисӣ Матто 5:16 чунин шарҳ дода мешавад: «Хизматгорони пешини Яҳува, вақте дар бораи ӯ гап мезаданд ё ба ӯ муроҷиат мекарданд, бисёр сифатҳои Худоро ба забон меоварданд, ба монанди “Худои Тавоно”, “Худои Таоло” ва “Офаридгори Бузург”. Лекин Исо бисёр вақт калимаи одию фаҳмо “Падар”-ро истифода мебурд. Ин гувоҳи он аст, ки Худо ба хизматгоронаш чӣ қадар наздик аст». Маълум аст, ки Исо мехоҳад мо ба Яҳува мисли ӯ назар кунем, ба Падари меҳрубоне, ки фарзандонаш барои ӯ азизанд. Биёед ду мисолеро дида бароем, ки дар он Исо калимаи «Падар»-ро истифода бурд.

14. Чӣ тавр Исо фаҳмонд, ки ҳар якамон дар чашми Падари осмониямон азиз ҳастем? (Матто 10:29–31). (Ҳамчунин ба расм нигаред.)

¹⁴ Аввал биёед суханони Исоро аз Матто 10:29–31 дида бароем. (Оятҳоро хонед.) Гунҷишки хурдакак ҳеҷ гоҳ Яҳуваро дӯст дошта ё парастиш карда наметавонад. Яҳува бошад, ҳар яки онҳоро чунон хуб медонад, ки вақти ба замин афтоданашон аз назари ӯ пинҳон намемонанд. Агар ӯ ба гунҷишкон чунин назар дошта бошад, пас чӣ қадар парастандагони вафодорашро дӯст медораду дар ҳаққашон ғамхорӣ мекунад. Охир, онҳо аз муҳаббат хизмати ӯро ба ҷо меоранд. Суханони «ҳар як тори мӯйи шумо бошад, шумурда шудааст», дар Китоби Муқаддаси омӯзишӣ чунин шарҳ дода шудаанд: «Агар Яҳува дар бораи чунин ҷузъиёти майда донад, пас, бешубҳа, дар ҳаққи ҳар як масеҳӣ ғамхорӣ мекунад». Исо мехоҳад мо бовар кунем, ки ҳар якамон дар чашми Падари осмониямон азиз ҳастем.

15. Суханони Исо аз Юҳанно 6:44 дар бораи Падари осмониямон чиро ошкор мекунанд?

¹⁵ Ба мисоли дуюм аҳамият диҳед, ки чӣ хел Исо калимаи «Падар»-ро истифода бурд. (Юҳанно 6:44-ро хонед.) Падари осмониятон шуморо ба роҳи ростӣ ҷалб кард. Барои чӣ ӯ ин тавр кард? Ӯ дид, ки шумо дили соф доред (Кор. 13:48). Дар Китоби Муқаддаси омӯзишӣ дар бораи Юҳанно 6:44 гуфта мешавад, ки Исо, эҳтимол, ба суханони Ирмиё 31:3 ишора кард: «Бо меҳру вафоям туро сӯйи худ ҷалб намудаам [ё то ҳол ба ту меҳру вафо мекунам (поварақ)]». (Бо Ҳушаъ 11:4 муқоиса кунед.) Ин чӣ маъно дорад? Падари пурмеҳри осмониямон имрӯз ҳам дар вуҷуди шумо чизҳои хубро мебинад, ҳатто он чизҳоеро, ки шумо худатон пай намебаред.

16. а) Исо ба мо чӣ мегӯяд ва чаро мо бояд ба ӯ бовар кунем? б) Чӣ тавр боварамонро қавӣ кунем, ки Яҳува беҳтарин Падар аст? (Ба чорчӯбаи «Падаре, ки ҳар яки мо ба ӯ муҳтоҷем» нигаред.)

¹⁶ Исо Яҳуваро Падар номида, гӯё ба мо чунин мегӯяд: «Яҳува танҳо Падари ман нест, ӯ Падари шумо ҳам ҳаст. Бовар кунед, ӯ шуморо дӯст медорад ва дар фикри шумо аст». Агар баъзан аз муҳаббати Яҳува шубҳа кунед, истода аз худ пурсед: «Оё ман набояд ба суханони Писар бовар кунам? Охир, ӯ Падарро аз ҳама беҳтар мешиносад ва ҳамеша гапҳои рост мегӯяд» (1 Пет. 2:22).

МИНБАЪД НИЗ БОВАРАТОНРО ҚАВӢ СОЗЕД

17. Чаро мо бояд боварамонро ба дӯстдории Яҳува қавӣ карда истем?

¹⁷ Мо бояд доимо боварамонро қавӣ кунем, ки Яҳува моро дӯст медорад. Чи хеле пештар фаҳмидем, душмани айёрамон, Шайтон, ба ҳама кор тайёр аст, то моро аз хизмати Яҳува маҳрум созад. Шайтон ҳама ҳилаҳояшро ба кор бурда, дар дили мо тухми шубҳа кориданист. Ӯ мехоҳад мо бовар кунем, ки Яҳува моро дӯст намедорад. Нагузоред, ки Шайтони ҳиласоз ба мақсадаш расад (Айюб 27:5).

18. Чӣ тавр боваратонро ба дӯстдории Яҳува қавӣ карда метавонед?

¹⁸ Барои қавӣ кардани боваратон ба дӯстдории Яҳува дуо гӯед, ки ба худатон бо чашми Яҳува назар карда тавонед. Дар бораи оятҳое мулоҳиза ронед, ки чӣ тавр Яҳува дар ҳаққи дӯстдоронаш ғамхорӣ мекунад. Фаромӯш насозед, ки Яҳува ҳамеша ба муҳаббат бо муҳаббат ҷавоб мегӯяд ва дӯстдоронашро ҳамеша дӯст медорад. Мулоҳиза кунед, ки товон туҳфаи Яҳува шахсан ба шумо мебошад. Исо гуфта буд, ки Яҳува Падари осмонии шумо аст. Ба суханони ӯ бовар кунед. Он гоҳ вақте аз шумо пурсанд: «Оё Яҳува туро дӯст медорад?» — шумо бо дилпурӣ мегӯед: «Бале, ӯ маро дӯст медорад ва ман муҳаббатамро ҳар рӯз ба ӯ нишон медиҳам».