Оё дунё ба охир расида истодааст? Магар Китоби Муқаддас оиди нест шудани олам пешгӯйӣ мекунад?
Охири дунё — ин мавзӯест, ки одамон баъзан дар борааш сӯҳбат мекунанд. Онҳо шояд фикр мекунанд, ки офати даҳшатноке рӯй дода тамоми дунёро фаро мегирад ва ҳар ҷони зиндаро аз рӯи он нест мекунад. Ба ақидаи баъзеҳо дунё ба наздикӣ ба охир мерасад, хусусан вақте онҳо аз воситаҳои ахбори омма чунин хабарҳоро мехонанд:
«Ҷанги атомӣ рӯй доданаш мумкин аст. Онро метавонанд қасдан, тасодуфан ё ин ки дар натиҷаи нофаҳмиҳо сар кунанд» («Bulletin of the Atomic»)
«Дар давоми даҳ соли охир шумораи бениҳоят зиёди тӯфонҳои харобиовар, сӯхтор дар ҷангалҳо, хушксолӣ, нобудшавии обсангҳои марҷонӣ, мавҷҳои гарм ва обхезиҳо рӯй доданд» («National Geographic»)
«Селаи малахҳо дар Африқо назар ба солҳои пеш калонтар ва харобиовартар шудаанд» («The Associated Press»)
Оё замин дар натиҷаи офати умумиҷаҳонӣ нест хоҳад шуд? Китоби Муқаддас чӣ мегӯяд?
Оё сайёраи Замин нест мешавад?
Не. Каломи Худо — Китоби Муқаддас моро боварӣ мебахшад, ки замин то абад боқӣ мемонад (Пандгӯ 1:4) Худо сайёраи Заминро, ки офаридааст, нест намекунад, балки Ӯ «нобудкунандагони замин»-ро нобуд мекунад (Ошкорсозӣ 11:18).
Оё ҷаҳон ба наздикӣ нест мешавад?
Мувофиқи Китоби Муқаддас ҷаҳоне, ки ҳатман нобуд мегардад, ин ҷамъи одамоне мебошанд, ки Худо ва гуфтаҳои Ӯро писанд намекунанду худашон ҳарчи хоҳанд, ҳамонро мекунанд. Чи хеле ки Худо дар рӯзҳои Нӯҳ одамони бадро нест кард, ҳамин тавр Ӯ «ҷаҳони одамони худобехабар»-ро нест хоҳад кард (2 Петрус 2:5; 3:7).
Дар Китоби Муқаддас қайд шудааст, ки «ҷаҳон бо ҳавасҳояш гузарон аст» (1 Юҳанно 2:17). Ин оят нишон медиҳад, ки Худо на сайёраи заминро, балки одамонеро нобуд мекунад, ки Ӯро ҳурмат намекунанду якравона аз пайи хоҳишҳои нодурусти худ мераванд.
Ин нобудшавӣ кай рӯй медиҳад?
Дар Китоби Муқаддас аниқ гуфта нашудааст, ки ин нестшавӣ кай рӯй медиҳад (Матто 24:36). Вале ин китоб аломатҳои наздик будани онро нишон медиҳад. Дар Китоби Муқаддас пешгӯйӣ шуда буд, ки:
«дар ҳама ҷо пайи ҳам» ҷангҳо, гуруснагӣ, бемориҳо ва заминҷунбиҳои сахт рӯй медиҳанд (Матто 24:3, 7, 14; Луқо 21:10, 11; Ошкорсозӣ 6:1–8).
аксари одамон худбин мешаванд. Масалан, «пулпараст», «кӯрнамак» ва «бепарҳез» шудани одамон пешгӯйӣ шуда буд (2 Тимотиюс 3:1–5).
Одамони зиёд тасдиқ мекунанд, ки аз соли 1914 инҷониб вазъияти ҷаҳон ба он чизе ки дар Китоби Муқаддас пешгӯйӣ шудааст, мувофиқ меояд. Барои гирифтани маълумоти бештар ба мақолаҳои зерин нигаред: «На что указывает библейская хронология в отношении 1914 года?» (рус.), «Что такое признак “последних дней” или “времени конца”?» (рус.)
Оё дар китоби охирони Навиштаҳои Муқаддас дар бораи нест шудани олам пешгӯйӣ шудааст?
Китоби охирони Китоби Муқаддас дар бораи замони ошкор шудани Ҳазрати Исои Масеҳ нақл мекунад, ки дар он вақт Исо чун шахси пурқудрат омада заминро аз ҳамаи бадиҳо пок месозад ва ба касоне, ки Худоро ибодат мекунанд, подош медиҳад (2 Таслӯникиён 1:6, 7; 1 Петрус 1:7, 13).
Ин китоб воқеаҳои ояндаро ошкор мекунад (Ошкорсозӣ 1:1). Дар он хушхабаре навишта шудааст, ки ба ояндаи нек моро умед мебахшад (Ошкорсозӣ 1:3). Он китоб нишон медиҳад, ки Худо ҳамаи беадолатиҳоро бартараф карда заминро ба биҳишт табдил медиҳад. Он вақт дигар дарду беморӣ намешавад, одамон азоб намекашанд ва ҳатто намемиранд (Ошкорсозӣ 21:3, 4).
Оё шумо мехостед дар бораи ин ваъдаҳои олиҷаноби Китоби Муқаддас зиёдтар фаҳмед? Барои ин Шоҳидони Яҳува ба шумо омӯзиши бепули Китоби Муқаддасро пешкаш мекунанд. Шумо худи ҳамин рӯз бо онҳо тамос гирифта метавонед.