Биёед ба суханони Петруси расул бодиққат назар кунем. Дар аввали ояти 8 ӯ мегӯяд, ки «якдигарро аз дилу ҷон дӯст доред». Иборае, ки дар ин ҷо «аз дилу ҷон» тарҷума шудааст, дар матни асл маънои «кашидашуда ё ёзондашуда»-ро дорад. Дар давоми оят гуфта мешавад, ки муҳаббати мо чунон сахт бошад, ки гуноҳҳои бародару хоҳаронро рӯпӯш кунад. Мисоле меорем. Тасаввур кунед, ки шумо матои ёзандаеро аз ду тарафаш мекашеду мекашед, он меёзаду меёзад ва паҳн мешавад, ба дараҷае, ки як гуноҳ не, балки «гуноҳҳои бисёрро рӯпӯш» карда метавонад. Ҳамон тавре ки пораи матоъ метавонад доғро рӯпӯш кунад, муҳаббат низ сустиҳову камбудиҳои дигаронро мепӯшонад. Муҳаббати мо ба бародару хоҳарон бояд чунон қавӣ бошад, ки айбу хатои онҳоро бахшида тавонем. Баъзан ин кор хеле мушкил аст (Қӯл. 3:13). Агар мо бахшидани дигаронро нағз аз худ кунем, нишон медиҳем, ки муҳаббати қавӣ дорему дили Яҳуваро ёфтан мехоҳем. w23.11 саҳ. 11, 12, сарх. 13–15

Вақте шоҳ Юшиё ба воя расид, ӯ таъмири ибодатгоҳро сар кард. Вақти таъмир «китоби Тавроти Яҳуваро, ки ба воситаи Мӯсо дода шуд», пайдо карданд. Вақте онро хонданд, ӯ дарҳол мувофиқи суханони он амал кард (2 Воқ. 34:14, 19–21). Оё шумо ҳам Китоби Муқаддасро мунтазам хондан мехоҳед? Агар сар карда бошед, пешравиятон чӣ хел аст? Оё рӯйхати оятҳои дӯстдоштаатонро доред? Вақте Юшиё тақрибан 39-сола буд, ӯ як хатое кард, ки ҳаёташро барбод дод. Ӯ Яҳуваро ҷӯё нашуда, аз пеши худ кор кард (2 Воқ. 35:20–25). Мо аз ин чӣ дарс мегирем? Чанд соле надошта бошем ё чӣ қадаре Китоби Муқаддасро наомӯхта бошем, мо бояд ҳамеша фикри Яҳуваро ҷӯё бошем. Барои ин аз Яҳува доим роҳнамоӣ пурсем, Каломи ӯро омӯзем ва ба маслиҳати масеҳиёни баркамол гӯш диҳем. Он гоҳ пеши роҳи бисёр хатоҳои ҷиддиро мегирему роҳи шодию хурсандиро мекушоем (Яъқ. 1:25). w23.09 саҳ. 12, сарх. 15, 16

Дар Китоби Муқаддас намунаи барҷастаи бисёр занони худодӯсту худопараст оварда мешавад. Онҳо «андозашинос ва аз ҳар ҷиҳат ба Худо вафодор» буданд (1 Тим. 3:11). Ғайр аз намунаҳои Китоби Муқаддас, ҷавондухтарон дар ҷамоаташон хоҳарони баркамолеро ёфта метавонанд, ки рафторашон шоистаи пайравӣ аст. Хоҳарони ҷавон, оё шумо якчанд хоҳари баркамолеро мешиносед, ки аз онҳо ибрат гирифта метавонед? Кадом сифатҳои хубашон ба шумо маъқул аст? Чӣ тавр шумо низ ин сифатҳоро нишон дода метавонед? Яке аз хислатҳои масеҳии пухта хоксорӣ мебошад. Агар зан хоксору фурӯтан бошад, ҳам ба Яҳува маъқул мешавад, ҳам ба дигарон. Зани хоксору яҳувадӯст ба қоидаи сарварӣ, ки Падари осмонияш ҷорӣ кардааст, итоат мекунад (1 Қӯр. 11:3). Ин қоида ҳам дар оила амал мекунад, ҳам дар ҷамоат. w23.12 саҳ. 18, 19, сарх. 3–5