Вақте шоҳ Юшиё ба воя расид, ӯ таъмири ибодатгоҳро сар кард. Вақти таъмир «китоби Тавроти Яҳуваро, ки ба воситаи Мӯсо дода шуд», пайдо карданд. Вақте онро хонданд, ӯ дарҳол мувофиқи суханони он амал кард (2 Воқ. 34:14, 19–21). Оё шумо ҳам Китоби Муқаддасро мунтазам хондан мехоҳед? Агар сар карда бошед, пешравиятон чӣ хел аст? Оё рӯйхати оятҳои дӯстдоштаатонро доред? Вақте Юшиё тақрибан 39-сола буд, ӯ як хатое кард, ки ҳаёташро барбод дод. Ӯ Яҳуваро ҷӯё нашуда, аз пеши худ кор кард (2 Воқ. 35:20–25). Мо аз ин чӣ дарс мегирем? Чанд соле надошта бошем ё чӣ қадаре Китоби Муқаддасро наомӯхта бошем, мо бояд ҳамеша фикри Яҳуваро ҷӯё бошем. Барои ин аз Яҳува доим роҳнамоӣ пурсем, Каломи ӯро омӯзем ва ба маслиҳати масеҳиёни баркамол гӯш диҳем. Он гоҳ пеши роҳи бисёр хатоҳои ҷиддиро мегирему роҳи шодию хурсандиро мекушоем (Яъқ. 1:25). w23.09 саҳ. 12, сарх. 15, 16

Дар Китоби Муқаддас намунаи барҷастаи бисёр занони худодӯсту худопараст оварда мешавад. Онҳо «андозашинос ва аз ҳар ҷиҳат ба Худо вафодор» буданд (1 Тим. 3:11). Ғайр аз намунаҳои Китоби Муқаддас, ҷавондухтарон дар ҷамоаташон хоҳарони баркамолеро ёфта метавонанд, ки рафторашон шоистаи пайравӣ аст. Хоҳарони ҷавон, оё шумо якчанд хоҳари баркамолеро мешиносед, ки аз онҳо ибрат гирифта метавонед? Кадом сифатҳои хубашон ба шумо маъқул аст? Чӣ тавр шумо низ ин сифатҳоро нишон дода метавонед? Яке аз хислатҳои масеҳии пухта хоксорӣ мебошад. Агар зан хоксору фурӯтан бошад, ҳам ба Яҳува маъқул мешавад, ҳам ба дигарон. Зани хоксору яҳувадӯст ба қоидаи сарварӣ, ки Падари осмонияш ҷорӣ кардааст, итоат мекунад (1 Қӯр. 11:3). Ин қоида ҳам дар оила амал мекунад, ҳам дар ҷамоат. w23.12 саҳ. 18, 19, сарх. 3–5

Яҳува мехоҳад, ки шавҳар зани худро дӯст дорад ва аз ҷиҳати ҷисмонӣ, равонӣ ва рӯҳонӣ ба ӯ ғамхорӣ намояд. Инкишоф додани хирад, эҳтиром кардани занон, ҳалолкор будан ба шумо кумак мерасонанд, ки ҳамсари хуб бошед. Баъди оиладор шудан, шояд, шумо соҳиби фарзанд шавед. Барои падари хуб шудан шумо аз Яҳува дарсҳои бисёре гирифта метавонед (Эфс. 6:4). Яҳува ба фарзандаш, Исо, кушодаву рӯирост гуфт, ки ӯро дӯст медорад ва аз ӯ розист (Мат. 3:17). Агар шумо падар шавед, ба фарзандонатон зуд-зуд гӯед, ки онҳоро дӯст медоред. Ҳар боре ягон кори хуб мекунанд, таърифатонро аз онҳо дареғ надоред. Падароне, ки аз намунаи Яҳува таълим мегиранд, ба фарзандонашон кумак мекунанд, ки занону мардони пухтаи масеҳӣ шаванд. Чӣ тавр шумо барои падар ва шавҳари хуб шудан аз ҳозир тайёрӣ дида метавонед? Агар ба аҳли оила ва ҷамоататон муҳаббату ғамхорӣ нишон диҳеду онҳоро таъриф кунед (Юҳ. 15:9). w23.12 саҳ. 28, 29, сарх. 17, 18