Суруди 18
Муҳаббати садоқатмандонаи Худо
1. Муҳаббат аст Худо.
Ин гарм мекунад дилҳо.
Кард Писари худ қурбон
Ӯ аз меҳр ба одамон,
То ки ёбем хушбахтӣ,
Ва ҳаёти абадӣ.
(НАҚАРОТ)
Биёед, эй ташнагон,
Сӯи оби ҳаётбахш,
Нӯшед муфт ва бичашед
Меҳри Худои ҳақ.
2. Муҳаббат аст Худо.
Ин зоҳир кард бо корҳо.
Меҳраш бинем мо дар он,
Ки Масеҳаш шуд ҳукмрон.
Кард ваъдаи худ иҷро,—
Салтанаташ шуд барпо.
(НАҚАРОТ)
Биёед, эй ташнагон,
Сӯи оби ҳаётбахш,
Нӯшед муфт ва бичашед
Меҳри Худои ҳақ.
3. Муҳаббат аст Худо.
Бигзор бошад меҳр дар мо.
Диҳем ба ҳалим ёрӣ,
То ки биёбад ростӣ.
Хушхабарро мо шодон
Расонем ба одамон.
(НАҚАРОТ)
Биёед, эй ташнагон,
Сӯи оби ҳаётбахш,
Нӯшед муфт ва бичашед
Меҳри Худои ҳақ.
(Ҳамчунин нигаред ба Заб. 32:5; 56:11; Эфс. 1:7.)