Тасаллӣ

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• Рт 1:11–13, 20. Ноомии бевазан баъди марги ду писараш ғамзада гашта, фикр кард, ки Яҳува ӯро партофтааст.

• Аб 3:1, 11, 25, 26; 10:1. Айюб боигарӣ, даҳ фарзанд ва саломатияшро аз даст дода ғамзада гашт.

Оятҳои тасаллибахш

• Рм 12:19; Яқ 1:13

Мисол(ҳо)-и тасаллибахш аз Китоби Муқаддас

• Рт 1:6, 7, 16–18; 2:2, 19, 20; 3:1; 4:14–16. Баъд аз он ки Ноомӣ назди халқи Худо баргашту кумаки дигаронро қабул кард, ғамаш ба шодӣ табдил ёфт.

• Аб 42:7–16; Яқ 5:11. Айюб истодагӣ кард ва Яҳува ӯро ба таври фаровон баракат дод.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 1Пш 1:6, 7, 10, 13–16. Ҳанно аз муносибати бади Фанинно ва туҳмати саркоҳин Элӣ рӯҳафтода шуд.

• Аб 8:3–6; 16:1–5; 19:2, 3. Се дӯсти Айюб ӯро ноҳақ ҳукм намуда, аҳволашро бадтар карданд.

Оятҳои тасаллибахш

• Зб 37:8, 9; Эф 4:26

Мисол(ҳо)-и тасаллибахш аз Китоби Муқаддас

• 1Пш 1:9–11, 18. Баъди он ки Ҳанно дилашро ба Яҳува холӣ кард, дардаш сабук шуд.

• Аб 42:7, 8, 10, 17. Пас аз он ки Айюб рафиқонашро бахшид, Яҳува ӯро баракат дод.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 4Пш 22:8–13; 23:1–3. Вақте ба Юшиёи подшоҳ ва халқ Тавроти Мӯсоро хонданд, онҳо фаҳмиданд, ки гуноҳи азим кардаанд.

• Эз 9:10–15; 10:1–4. Эзрои коҳин ва мардум зиқ шуданд, чунки баъзеҳо ба амри Яҳува беитоатӣ карда барои худ аз бегонахалқҳо зан гирифтанд.

• Лқ 22:54–62. Петруси расул, баъд аз он ки Исоро се бор рад кард, худро гунаҳкор ҳис кард.

Оятҳои тасаллибахш

• Зб 32:5; 103:9–14; Иш 1:18; Крн 3:19

• Ҳамчунин нигаред ба Иш 38:17; Мик 7:18, 19

Мисол(ҳо)-и тасаллибахш аз Китоби Муқаддас

• 2Вқ 33:9–13, 15, 16. Менашше шоҳи бадтарини Яҳудо буд, лекин баъди тавба карданаш сазовори раҳм шуд.

• Лқ 15:11–32. Исо бо мисоли писари гумшуда нишон дод, ки Яҳува ба бахшидан тайёр аст.

Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас

• 4Пш 20:1–3. Ҳизқиё ба бемории марговар гирифтор шуда зор-зор гиря кард.

• Фп 2:25–30. Вақте Эпафродитус фаҳмид, ки ҷамоат дар бораи касалияш хабар ёфт, хавотир шуд, ки бародарон акнун фикр мекунанд, ки ӯ аз уҳдаи таъйиноташ намебарояд.

Оятҳои тасаллибахш

• Зб 92:12–14; Иш 40:29–31; 46:4; 2Қр 8:12

Мисол(ҳо)-и тасаллибахш аз Китоби Муқаддас

• 2Пш 17:27–29; 19:31–38. Довуд Барзилойро қадрдонӣ карда ба дарбори худ даъват намуд, аммо ин мӯйсафеди ҳадшинос розӣ нашуд, зеро медонист, ки қувваташ ба ин кор намерасад.

• Зб 41:1–3, 12. Вақте шоҳ Довуд касали вазнин буд, шубҳае надошт, ки Яҳува ӯро дастгирӣ мекунад.

• Мқ 12:41–44. Исо бевазани камбағалро таъриф кард, чунки ӯ буду шудашро хайрия намуд.