Дар оянда саломатии равонии ҳама хуб мешавад
Худо ба воситаи Китоби Муқаддас ба касоне, ки бемории равонӣ доранд, маслиҳатҳои амалӣ дода, онҳоро тасаллӣ медиҳад.
Лекин ин ҳоло тамом не. Худо ваъда медиҳад, ки сабаби асосии бемориҳои равониро ба пуррагӣ нест мекунад.
Вақте Худо ин ваъдаашро иҷро мекунад, ҳиссиёт ва хотираҳои дардовар дигар намешаванд. Китоби Муқаддас моро дилпур месозад, ки «он вақт чизҳои пештара ба хотир намерасанд ва ба дил намеоянд» (Ишаъё 65:17).
Шоҳидони Яҳува бо камоли майл ба шумо нақл мекунанд, ки чӣ тавр ва кай Худо ин ваъдаашро иҷро мекунад.