Mart

Nefret görmek bizim tercihimiz değil. Zulüm görmekten zevk almıyoruz. Öyleyse nefret gördüğümüzde neden mutlu olabiliriz? Şu 3 nedeni düşünün. İlk olarak, nefrete dayandığımızda Tanrı’nın onayını kazanırız (1. Pet. 4:13, 14). İkincisi, imanımız güçlenir ve arınır (1. Pet. 1:7). Ve üçüncüsü, bu sayede paha biçilmez değerdeki sonsuz yaşam ödülünü alacağız (Rom. 2:6, 7). İsa diriltildikten kısa süre sonra elçiler onun söz ettiği mutluluğu yaşadılar. Onlara dayak atılmıştı ve duyuru işini bırakmaları söylenmişti; fakat yine de sevinçliydiler. Neden? “İsa’nın ismi uğrunda aşağılanmaya layık görüldükleri için” (Elçi. 5:40-42). Onların Efendilerine duydukları sevgi, kendilerinden nefret edenler nedeniyle duydukları korkudan daha güçlüydü. Ve iyi haberi “yılmadan” duyurarak bu sevgilerini kanıtladılar. Bugün de birçok kardeşimiz zorluklara rağmen sadakatle hizmet etmeye devam ediyor. Onlar Yehova’nın Kendi ismine gösterdikleri sevgiyi ve yaptıkları işleri unutmayacağını biliyorlar. w21.03 25 p. 18-19

Meshedilmiş Hıristiyanlar gökte yaşama ümidine doğuştan sahip değil. Bu ümidi yüreklerine Tanrı koyar. Onlar ümitleri hakkında düşünür, bu konuda dua eder ve gökteki ödüllerini almayı özlemle beklerler. Gökte tam olarak nasıl bir bedene sahip olacaklarını bilmiyorlar (Filip. 3:20, 21; 1. Yuhn. 3:2). Yine de gökteki Krallıkta yerlerini almayı sabırsızlıkla bekliyorlar. Başka koyunlar yeryüzünde sonsuza dek yaşamayı ümit ediyor. Bu, tüm insanların doğal olarak sahip olduğu bir arzudur. Onlar tüm dünyanın cennete dönüşmesine yardım edecekleri zamanı özlemle bekliyorlar. Evler yapacakları, bahçelerini ekip biçecekleri ve çocuklarıyla birlikte kusursuz bir sağlığa sahip olacakları dönemi iple çekiyorlar (İşa. 65:21-23). Yeryüzünü; dağlarını, ormanlarını ve denizlerini keşfetmeyi, ayrıca Yehova’nın yarattığı çeşit çeşit canlıyı incelemeyi sabırsızlıkla bekliyorlar. Ancak onları en mutlu eden şey, Yehova’yla dostluklarının gittikçe daha da güçleneceğini bilmek. w21.01 18-19 p. 17-18

Babilliler ülkeyi harap ettikten sonra insanlar orası hakkında ancak şöyle diyebildi: “İnsanın da hayvanın da yaşamadığı ıssız bir harabeye dönmüş, Kaldelilerin eline verilmiş” (Yer. 32:43). Yoel bu sözleri bildirdikten yaklaşık 200 yıl sonra, Yehova gerçekleşecek bu saldırı hakkında Yeremya aracılığıyla başka bir bilgi daha verdi. İstilacıların kötü şeyler yapan İsrailoğullarını bulmak için her yeri didik didik arayacağını ve hepsini yakalayacağını bildirdi. Şöyle dedi: “‘Bak, pek çok balıkçı çağırıyorum’, Yehova’nın sözü, ‘Onları yakalayacaklar ve sonra pek çok avcı çağıracağım, her dağda, her tepede, kaya kovuklarında onları avlayacaklar. . . . . İşledikleri suçların, günahların karşılığını onlara tamı tamına vereceğim.’” Evet, tövbe etmeyen İsrailoğullarını okyanuslar ve ormanlar bile istilacı Babil askerlerinden saklayamayacaktı (Yer. 16:16, 18). w20.04 5 p. 12-13

Lût hayatının kritik bir anında Yehova’nın talimatlarına itaat etmekte yavaş davrandı. Lût’un Yehova’nın emrini umursamadığı, hatta itaatsiz biri olduğu sonucuna varabiliriz. Ancak Yehova ondan vazgeçmedi. “Ona acıdığından”, melekler Lût’u ve ailesini kollarından tutup şehrin dışına çıkardılar (Başl. 19:15, 16). Yehova birkaç nedenden ötürü Lût’a acımış ve şefkat göstermiş olabilir. Lût belki şehrin dışındaki insanlardan korktuğu için evinden hemen çıkmak istemedi. Başka tehlikeler de söz konusuydu. Sodom yakınlarında zift çukurlarıyla dolu bir vadi vardı ve Lût bir süre önce iki kralın bu çukurlara düştüğünü herhalde biliyordu (Başl. 14:8-12). Lût bir koca ve baba olarak ailesi için endişelenmiş olmalı. Ayrıca o zengin biriydi, dolayısıyla belki güzel bir evi vardı (Başl. 13:5, 6). Elbette bunların hiçbiri, Lût’un Yehova’ya itaat etmekte ağır davranması için haklı sebepler değildi. Ancak Yehova Lût’un hatasının ötesine baktı ve onu ‘doğru bir insan’ olarak gördü (2. Pet. 2:7, 8). w20.04 18 p. 13-14

Seni çocukluğundan itibaren tanıyan kişilerin artık genç bir yetişkin olduğunu fark etmesi zaman alabilir. Fakat şundan emin olabilirsin ki, Yehova dış görünüşünün ötesine bakar. Senin kim olduğunu ve neler yapabileceğini iyi bilir (1. Sam. 16:7). Tanrı’yla ilişkini güçlendir. Davut Yehova’nın yarattığı eserleri gözlemleyerek bunu yaptı. Bu eserlerin Yehova hakkında neler öğrettiği üzerinde derin düşündü (Mezm. 8:3, 4; 139:14; Rom. 1:20). Yapabileceğin başka bir şey, Yehova’nın sana ihtiyacın olan gücü vereceğine güvenmektir. Örneğin, bazı okul arkadaşların Yehova’nın Şahidi olduğun için seninle alay ediyor mu? Eğer öyleyse, bu zorlukla mücadele edebilmek için dua edip Yehova’dan yardım iste. Ayrıca O’nun Sözünden, yayınlarımızdan ve videolarımızdan aldığın yararlı öğütleri uygula. Yehova’nın sana yardım ettiğini fark ettiğin her seferinde O’na güvenin güçlenecek. Dahası, Yehova’yı rehber aldığını gören başkaları sana daha çok güvenecek. w21.03 4 p. 7

Dostlar düşünce ve duygularını birbirleriyle paylaşmaktan zevk alır. Peki Yehova’yla dostluğumuz için de bu geçerli mi? Evet! Yehova bizimle Sözü aracılığıyla konuşur ve bu şekilde bize düşünce ve duygularını açar. Biz de Yehova’yla dua ederek iletişim kurarız ve en derin düşüncelerimizi ve duygularımızı O’nunla paylaşırız. O sevgi dolu bir dost olarak dualarımızı dinlemekle kalmaz, aynı zamanda onları cevaplar. Bazen duamıza hemen cevap alırız. Başka zamanlarda ise bir konuda dua etmeyi sürdürmemiz gerekebilir. Yine de cevabın doğru zamanda ve en iyi şekilde geleceğine güvenebiliriz. Elbette, Tanrı dualarımıza bizim beklediğimizden farklı bir cevap verebilir. Örneğin bir sıkıntıyı ortadan kaldırmak yerine, ‘dayanabilmemiz için’ bize hikmet ve güç verebilir (1. Kor. 10:13). Paha biçilmez dua armağanına takdirimizi nasıl gösterebiliriz? Bunun bir yolu, “durmadan dua edin” öğüdüne uymaktır (1. Sel. 5:17). w20.05 27-28 p. 7-8

Uzun mesafe koşusundaki bir koşucu, tökezleyip düşmemek için gözünü yoldan ayırmaz. Eğer düşerse, ayağa kalkar ve koşuya devam eder. Koşucu kendisini tökezleten şeye değil, bitiş çizgisine ve kazanmak istediği ödüle odaklanır. Biz de söylediğimiz ya da yaptığımız şeyler yüzünden yaşam koşusunda birçok kez tökezleyebiliriz. Ya da bizimle birlikte koşan kardeşlerimiz bizi incitecek hatalar yapabilir. Başımıza böyle bir şey gelirse şaşırmamalıyız. Çünkü hepimiz kusurluyuz ve hayata giden sıkışık yolda koşuyoruz. Dolayısıyla zaman zaman birbirimize “çarpmamız” ve bir kardeşimizden ‘yakınmak için nedenimizin’ olması kaçınılmazdır (Kol. 3:13). Öyleyse tökezlememize neden olan şeyler yerine önümüzdeki ödüle odaklanalım ve koşuya devam edelim. Küskünlük besler ve ayağa kalkmayı reddedersek bitiş çizgisini geçemeyeceğiz ve ödülü kazanamayacağız. Dahası, hayata giden sıkışık yolda koşmaya çalışan diğer koşucuların önünde muhtemelen bir engel olacağız. w20.04 26 p. 1; 27-28 p. 8-9

Daniel peygamber çeşitli madenlerden yapılmış dev bir heykeli tarif eder. Heykelin her kısmı Tanrı’nın toplumu üzerinde büyük etkisi olan farklı bir yönetimi simgeler. Heykelin kil ve demir karışımı olan ayakları bu yönetimlerin sonuncusudur. Ayaklar Britanya-Amerika Dünya Gücünü temsil eder. Bu peygamberlik sözü, Tanrı’nın Krallığı yeryüzündeki tüm hükümetleri yok edeceği zaman bu dünya gücünün hâlâ yönetimde olacağını gösterir. Daniel gibi, Elçi Yuhanna da Yehova’nın toplumu üzerinde doğrudan etkisi olan dünya güçlerini sıralar. Yuhanna’nın kaydında bu yönetimler yedi başlı bir canavarla betimlenir. Bu canavarın yedinci başı Britanya-Amerika Dünya Gücünü temsil eder. Bu nokta dikkate değer, çünkü peygamberlik sözünde bundan sonra başka bir başın ortaya çıkacağından söz edilmez. Mesih ve gökteki orduları yedinci başı ve canavarın geri kalan kısmını, yedinci baş hâlâ hüküm sürerken yok eder (Vah. 13:1, 2; 17:13, 14). w20.05 14 p. 11-12

Bu iki kelime bize temel bir gerçeği hatırlatır: Hayatın kaynağı olan Tanrı, sevginin de kaynağıdır. Yehova bizi çok seviyor! O’nun sevgisi kendimizi güvende ve mutlu hissetmemizi sağlıyor. Hıristiyanlar için sevgi göstermek bir seçenek değil, emirdir (Mat. 22:37-40). Yehova’yı iyi tanıdığımızda ilk emre itaat etmek bize kolay gelebilir. Sonuçta Yehova kusursuzdur; bize her zaman düşünceli ve nazik davranır. Fakat ikinci emre itaat etmekte zorlanabiliriz. Çünkü en yakın komşularımız arasında sayabileceğimiz iman kardeşlerimiz kusurludur. Bu nedenle bazen bizimle düşüncesizce ve kaba şekilde konuşabilirler ya da böyle davranabilirler. Yehova bu zorluğu yaşayacağımızı biliyordu. Dolayısıyla Kutsal Kitabı kaleme alan kişilerden bazılarına, birbirimize neden ve nasıl sevgi göstermemiz gerektiği konusunda net öğütler yazdırdı. Bu kişilerden biri Elçi Yuhanna’dır (1. Yuhn. 3:11, 12). w21.01 8 p. 1-2

Yehova’ya ister yeni hizmet etmeye başlamış olalım, isterse de yıllardır hizmet ediyor olalım, kendimize şöyle sormalıyız: “Şeytan’ın yüreğimi bölmek için yaptığı saldırılara karşı koyuyor muyum?” Örneğin, televizyonda ya da internette ahlaksız arzular uyandırabilecek bir görüntü görürseniz ne tepki verirsiniz? Belki kolayca o resmin ya da filmin pornografi kapsamına girmediğini düşünebilirsiniz. Fakat bu görüntü Şeytan’ın yüreğinizi bölmek için kullandığı bir şey olabilir mi? Böyle bir görüntü, bir kişinin büyük bir odunu ikiye yarmak için kullandığı küçük, metal bir kamaya benzetilebilir. Kişi başta kamanın ince ve keskin ucunu kütüğe saplar. Sonra kamayı derine ittikçe odun ikiye ayrılır. Acaba tahrik edici görüntüler bu kamanın ince ucu gibi olabilir mi? İlk başta küçük ve zararsız gibi görünen bir şey kolayca birinin yüreğinin bölünmesine, bunun sonucunda günah işlemesine ve doğruluk yolundan ayrılmasına neden olabilir. Öyleyse uygun olmayan hiçbir şeyin yüreğinize girmesine izin vermeyin! Yehova’nın isminden bütün yüreğinizle korkmak için çaba harcamayı bırakmayın. w20.06 11-12 p. 14-15

Faaliyetsiz kişilerin sürekli olarak desteğimize ihtiyacı vardır. İsa’nın örneğindeki oğul gibi duygusal olarak büyük acı çekiyor olabilirler (Luka 15:17-24). Ayrıca Şeytan’ın dünyasında yaşadıkları şeyler yüzünden muhtemelen ruhen zayıf düştüler. Onların Yehova’ya imanlarını güçlendirmesine yardım etmeliyiz. İsa kaybolmuş koyun örneğinde, çobanın koyunu bulduğunda onu omuzlarına aldığını ve sürüye geri taşıdığını anlatır. Çoban koyunu bulmak için zaten çok zaman ve enerji harcamıştı. Fakat onun daha fazla yardıma ihtiyacı olduğunu fark etti. Koyunun kendi başına geri dönecek gücü olmadığı için, onu ağıla kadar taşıdı (Luka 15:4, 5). Faaliyetsiz kişilerden bazılarının, Yehova’ya yeniden hizmet etmelerini zorlaştıran bir sorunu olabilir. Bunun üstesinden gelmelerine yardım etmek için çok zaman ve enerji harcamamız gerekebilir. Fakat Yehova’nın ruhu, Sözü ve teşkilatın sağladığı yayınlar sayesinde onların yeniden ruhen güçlenmesine yardım edebiliriz. Dolayısıyla faaliyetsiz biriyle tetkik yapmanız istenirse, mümkünse bu ayrıcalığı kabul edin. w20.06 28 p. 14-15

Hepimiz birbirimize sevgi göstermeliyiz, çünkü bu gerçek Hıristiyanları tanıtan özelliktir. Fakat ‘tam bilgi ve ayırt etme yeteneğine’ de ihtiyacımız var (Filip. 1:9). Aksi halde ‘insanların hilelerine kapılarak, her öğreti rüzgârıyla sürüklenebiliriz’ ve etkilendiğimiz kişiler arasında hakikate isyan edenler de olabilir (Efes. 4:14). Birinci yüzyılda İsa’nın öğrencilerinden birçoğu onu takip etmeyi bıraktığında, Elçi Petrus “Sonsuz yaşamın sözleri sende” diyerek İsa’nın öğrettiklerinin doğruluğuna kesin olarak inandığını dile getirdi (Yuhn. 6:67, 68). Petrus o sırada İsa’nın öğretilerini tüm ayrıntılarıyla anlamasa da sadık kaldı, çünkü Mesih’le ilgili hakikati anlamıştı. Siz de Kutsal Kitap öğretilerine olan inancınızı güçlendirebilirsiniz. Bunu yaparsanız, neyle karşılaşırsanız karşılaşın imanınız güçlü kalacak, ayrıca başkalarının da güçlü bir iman geliştirmesine yardım edeceksiniz (2. Yuhn. 1, 2). w20.07 8 p. 2; 13 p. 18

İman kardeşlerimizin hakikat yolunda kalmasına yardım etmek için onlara şefkat göstermeliyiz (1. Yuhn. 3:10, 11, 16, 17). Birbirimizi sadece her şey yolundayken değil, sorunlar çıktığında da sevmeliyiz. Örneğin, sevdiği birini kaybetmiş ve teselliye ya da yardıma ihtiyacı olan birini tanıyor musunuz? Ya da iman kardeşlerinizin bir doğal afet yüzünden maddi kayba uğradığını ve İbadet Salonlarının ya da evlerinin yeniden inşa edilmesi için yardım gerektiğini duydunuz mu? İman kardeşlerimize sevgimizin ve şefkatimizin büyüklüğünü sadece sözlerimizle değil, daha önemlisi davranışlarımızla gösteririz. Birbirimize sevgi gösterdiğimizde gökteki sevgi dolu Babamızı örnek almış oluruz (1. Yuhn. 4:7, 8). Sevgi göstermemizin önemli bir yolu birbirimizi bağışlamaktır. Örneğin biri bizi kırabilir, ama sonra özür dileyebilir. Onu bağışlayarak ve hatasını unutarak sevgi gösteririz (Kol. 3:13). w20.07 24 p. 14-15

Acaba diriltilen herkes bugün yaptığımız tetkikler gibi, bire bir şekilde mi eğitim alacak? O zaman Yehova’ya hizmet etmeyi seçenler cemaatlere tayin edilecek mi ve kendilerinden sonra diriltilenlere hakikati öğretmek için eğitim alacaklar mı? Bekleyip göreceğiz. Ama şunu biliyoruz ki, Mesih’in Bin Yıllık Hükümdarlığının sonunda ‘Yehova bilgisi yeryüzünü doldurmuş olacak’ (İşa. 11:9). O bin yıllık dönem boyunca çok yoğun olacağız ama çok zevkli işler yapacağız. Diriltilen kişilerin yanlış eğilimleriyle mücadele etmeyi ve Yehova’nın standartlarına göre yaşamayı öğrenmesi gerekecek. Yehova’nın toplumundaki herkes onlara yardım ederken gerçek bir duygudaşlık gösterebilecek (1. Pet. 3:8). Çünkü binyıl boyunca, Yehova’ya hizmet edenlerin de O’nu memnun etmek için değişiklikler yapmayı sürdürmesi gerekecek. Diriltilenler, bu alçakgönüllü kişilerin ‘kurtuluşa erişmek’ için hâlâ çaba harcadığını görecek ve muhakkak onlarla birlikte Yehova’ya ibadet etmek isteyecek (Filip. 2:12). w20.08 16 p. 6-7

Pavlus’un öğüdünü uygulayıp kendi yaptıklarımızı gözden geçirirsek, başkalarında olmayan bazı yeteneklere sahip olduğumuzu fark edebiliriz. Örneğin bir ihtiyar çok iyi konuşmalar yapamıyor olabilir, fakat öğrenci yetiştirme işinde çok başarılı olabilir. Cemaatteki bazı ihtiyarlar kadar düzenli olmayabilir, fakat kardeşlerin öğüt almak için rahatlıkla yaklaştığı, sevgi dolu ve şefkatli bir çoban olabilir. Veya konukseverliğiyle tanınan biri olabilir (İbr. 13:2, 16). Güçlü yönlerimizin ve yeteneklerimizin farkına vardığımızda, cemaat için yapabildiklerimizle mutlu oluruz. Ayrıca, bizden farklı yeteneklere sahip kardeşlerimizi muhtemelen kıskanmayız. Cemaatte nasıl bir yere sahip olursak olalım, hepimiz kendimizi geliştirmeyi ve daha iyi öğretmenler olmayı istemeliyiz. w20.08 23-24 p. 16-18

Rutherford birader 1935’te, Washington, D.C.’deki (ABD) bir büyük ibadette “Büyük Kalabalık” başlıklı tarihi bir konuşma yaptı. Konuşmasında, Vahiy 7:9’da geçen ‘büyük kalabalığın’ kimlerden oluştuğunu açıkladı. O zamana kadar bu grubun göğe gideceği; fakat İsa’yla birlikte kral olarak hüküm sürmeyecekleri, çünkü Yehova’ya meshedilmişler kadar sadık olmadıkları düşünülüyordu. Rutherford birader Kutsal Yazıları kullanarak büyük kalabalığın gökte yaşamak üzere seçilmediğini açıkladı. Onların “büyük sıkıntıdan” sağ geçecek ve yeryüzünde sonsuza dek yaşayacak olan Mesih’in başka koyunları olduğunu gösterdi (Vah. 7:14). İsa şu vaatte bulunmuştu: “Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım da var. Onları da getirmeliyim, benim sesimi dinleyecekler, tek sürü, tek çoban olacak” (Yuhn. 10:16). “Başka koyunlar”, cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşamayı ümit eden Yehova’nın tüm vefalı Şahitleridir (Mat. 25:31-33, 46). w21.01 14-15 p. 1-2

Sona kadar dayanıp duyuru işimizi tamamlayabilmek için disiplinli olmalıyız (Mat. 28:19, 20). Hiçbirimiz doğuştan disiplinli değiliz. Tersine, genelde doğal eğilimimiz kolay yolu seçmektir. Disiplinli olmak özdenetim gerektirir. Dolayısıyla, bize zor gelen şeyleri yapabilmek için Yehova’nın yardımına ihtiyacımız var. Yehova kutsal ruhu aracılığıyla, kendimizi eğitmemize yardım eder (Gal. 5:22, 23). Elçi Pavlus disiplinli biriydi. Fakat bunun için sürekli çaba harcadığını, doğru olanı yapabilmek için bedenini ‘yumruklaması’ gerektiğini kabul etti (1. Kor. 9:25-27). O başkalarını da disiplinli olmaya ve her şeyi “uygun ve düzenli biçimde” yapmaya teşvik etti (1. Kor. 14:40). Düzenli olarak iyi haberi duyurmak ve hakikati öğretmek de dahil, ruhi alışkanlıklarımızı sürdürebilmek için disiplinli olmamız şarttır (Elçi. 2:46). w20.09 6-7 p. 15-17

Bugün birçok ülkede iyi haberi özgürce duyurabiliyoruz. Siz de böyle bir ülkede mi yaşıyorsunuz? Eğer öyleyse kendinize “Sahip olduğum özgürlüğü nasıl kullanıyorum?” diye sorun. Heyecan dolu bu son günlerde, Yehova’nın teşkilatı gelmiş geçmiş en büyük duyuru ve öğretim işine önderlik ediyor. Yehova’nın toplumundaki herkes birçok yolla bu işte pay sahibi olabilir. İçinde bulunduğunuz huzurlu dönemi nasıl en iyi şekilde değerlendirebilirsiniz? (2. Tim. 4:2). Koşullarınızı düşünün. Sizin ya da ailenizden birinin hizmetteki payını artırması, hatta öncülük yapması mümkün mü? Şimdi maddi şeylerin peşine düşme ya da zengin olmaya çalışma zamanı değildir; sahip olduğumuz maddi şeyler büyük sıkıntıyı bizimle birlikte geçmeyecek (Özd. 11:4; Mat. 6:31-33; 1. Yuhn. 2:15-17). Birçok müjdeci başkalarının da Yehova’yı tanımasına yardım edebilmek için yeni bir dil öğreniyor. Tanrı’nın teşkilatı, Kutsal Kitaba dayalı yayın ve malzemelerimizi 1.000’den fazla dilde yayımlayarak onlara destek oluyor. w20.09 16 p. 9-11

İyi bir asker vefalıdır. Sevdiği birini ya da değer verdiği bir şeyi korumak için var gücüyle savaşır. Pavlus Timoteos’u Tanrı’ya bağlılık geliştirmeye teşvik etti (1. Tim. 4:7). Tanrı’ya sevgimiz ve bağlılığımız ne kadar derinse hakikate o kadar sıkı sarılmak isteyeceğiz (1. Tim. 4:8-10; 6:6). Ayrıca iyi bir asker daima savaşa hazır olmak için disiplinli şekilde kendini eğitmelidir. Timoteos da Pavlus’un öğüdüne uyduğu için Şeytan’ın etkisine direnebildi. Pavlus ona yanlış arzulardan kaçmasını, Tanrı’yı memnun eden nitelikler geliştirmesini ve iman kardeşleriyle bir araya gelmesini tembihlemişti (2. Tim. 2:22). Timoteos bunları yapabilmek için disiplinli olmalıydı. Bizim de beden arzularına karşı verdiğimiz mücadeleyi kazanmak için disipline ihtiyacımız var (Rom. 7:21-25). Eski kişiliği üzerimizden atıp yeni kişiliği giyebilmek de disiplin gerektirir (Efes. 4:22, 24). Ayrıca, uzun bir iş gününün sonunda çok yorgun olduğumuzda ibadete katılmak için kendimizi zorlamamız gerekebilir (İbr. 10:24, 25). w20.09 28 p. 9-11

Tetkik yaptığımız kişinin kendini Tanrı’ya adama ve vaftiz hedefine doğru ilerlemesine yardım ederken sabırlı olmalıyız. Ancak bir noktada kişinin Yehova Tanrı’ya hizmet etmeyi isteyip istemediğini tespit etmeliyiz. İsa’nın emirlerine itaat etmeye çalıştığını görüyor musunuz? Yoksa sadece Kutsal Kitap hakkında bilgi almak mı istiyor? İnceleme yaptığınız kişinin ilerleyişini düzenli olarak analiz edin. Mesela, Yehova’ya olan duygularını ifade ediyor mu? O’na dua ediyor mu? (Mezm. 116:1, 2). Kutsal Kitabı okumaktan zevk alıyor mu? (Mezm. 119:97). İbadetlere düzenli olarak katılıyor mu? (Mezm. 22:22). Yaşam tarzında gerekli değişiklikleri yapıyor mu? Öğrendiklerini ailesiyle ve arkadaşlarıyla paylaşmaya başladı mı? (Mezm. 9:1). Hepsinden önemlisi bir Yehova’nın Şahidi olmak istiyor mu? (Mezm. 40:8). Eğer kişi bu alanların hiçbirinde ilerleme göstermiyorsa, nezaketle bunun nedenini öğrenmeye çalışın ve konuyu kişiyi kırmadan açıkça konuşun. w20.10 18 p. 14-15

İsa’nın gökteki Babası her zaman doğru seçimler yapar. Onun yeryüzündeki anne babası da hikmetli seçimler yaptı. Ancak İsa büyüdüğünde kendi seçimlerini yapmalıydı (Gal. 6:5). Hepimiz gibi o da özgür iradeye sahipti. Hayatında kendi isteklerine öncelik verebilirdi. Fakat bunun yerine, Yehova’yla arasındaki iyi ilişkiyi korumayı seçti. İsa Yehova’nın amacındaki rolünü öğrendiğinde bu görevi kabul etmeye karar verdi (Yuhn. 6:38). Birçok kişinin kendisinden nefret edeceğini biliyordu; böyle olmasını tercih etmese de Yehova’ya itaat etmeyi seçti. MS 29’da vaftiz edildiğinde, İsa için artık hayattaki en önemli şey Yehova’nın kendisiyle ilgili isteğini yerine getirmekti (İbr. 10:5-7). İşkence direği üzerinde ölürken bile Babasının isteğini yerine getirme kararlılığı asla zayıflamadı (Yuhn. 19:30). w20.10 29 p. 12; 30 p. 15

Cemaatinizde hastalık ya da başka sorunlar nedeniyle sıkıntı çeken veya sevdiği birini kaybetmiş kişiler var mı? Diyelim bir kardeşimizin yardıma ihtiyaç duyduğunu fark ettik. Ona sevgimizi yansıtacak bir şey söyleyebilmek ya da yapabilmek için dua edip Yehova’dan yardım isteyebiliriz. Sözlerimiz ve davranışlarımız kardeşimize tam ihtiyacı olan desteği sağlayabilir (1. Pet. 4:10). Yehova’nın yanımızda olduğunu bilmek bize cesaret veriyor. Yehova bize İsa ve melekleri aracılığıyla yardım eder. Ayrıca uygun gördüğünde bize yardım etmek için yetkilileri kullanabilir. Ve birçoğumuzun bizzat yaşadığı gibi, bize yardım etmek için kutsal ruhunu kullanarak kardeşlerimizi harekete geçirir. Dolayısıyla tıpkı Pavlus gibi biz de güvenle şöyle diyebiliyoruz: “Bana yardım eden Yehova’dır, ben korkmam. İnsan bana ne yapabilir?” (İbr. 13:6). w20.11 17 p. 19-20

Elçiler Yehova’nın onlarla olduğunu gösteren açık bir kanıta sahipti. Yehova onlara mucizeler yapma gücü vermişti (Elçi. 5:12-16; 6:8). Bugün biz böyle bir güce sahip değiliz. Bununla birlikte Yehova, Sözü aracılığıyla bize sevgiyle şu güvenceyi veriyor: Doğruluk uğruna acı çekiyorsak, Yehova bizden memnundur ve ruhuyla bizi destekler; bunun için mutlu olabiliriz (1. Pet. 3:14; 4:14). Öyleyse, gelecekte ağır bir zulümle karşılaşırsak ne yapacağımız konusunda kaygılanmayalım. Bunun yerine, Yehova’nın bizi destekleyip koruyabileceğine dair güvenimizi güçlendirmek için şimdiden neler yapabileceğimize odaklanalım. İsa’nın şu vaadine güvenmeliyiz: “Size öyle bir dil ve hikmet vereceğim ki, bütün muhalifleriniz bir araya gelse size karşı koyamayacak ve itiraz edemeyecek.” O bize şu güvenceyi verdi: “Tahammülünüz sayesinde canlarınızı kazanacaksınız” (Luka 21:12-19). Ayrıca şunu asla unutmayalım ki, Yehova O’na sadık şekilde ölen kullarıyla ilgili en ufak ayrıntıları bile aklında tutar. Bu bilgi sayesinde onları diriltecektir. w21.01 4 p. 12

Bir dirilme ümidinden söz eden ilk kişi Elçi Pavlus değildi. Eyüp de bundan söz etmişti. O, Tanrı’nın kendisini hatırlayacağından ve yeniden hayata döndüreceğinden emindi (Eyüp 14:7-10, 12-15). “Ölülerin dirilmesi” Hıristiyanların inandığı ‘temel öğretilerden’ biridir (İbr. 6:1, 2). Pavlus’un dirilme konusunda yazdıkları 1. Korintoslular kitabının 15. bölümünde yer alır. Onun kaleme aldığı bilgiler birinci yüzyıldaki Hıristiyanları güçlendirmiş olmalı. Bu bölümü incelemek bizi de güçlendirecek ve dirilmeye ne kadar zamandır inanıyor olursak olalım ümidimizi pekiştirecek. İsa Mesih’in diriltilmiş olması, ölmüş olan sevdiklerimizin diriltileceğinden emin olmamızı sağlar. İsa’nın diriltilmesi, Pavlus’un Korintoslulara bildirdiği ‘iyi haberin’ bir kısmıydı (1. Kor. 15:1, 2). Hatta o, bu dirilmeye inanmayan bir Hıristiyanın imanının “işe yaramaz” olduğunu söyledi (1. Kor. 15:17). w20.12 2 p. 2-4

Elçi Petrus’un toparlanmasına ne yardım etti? İsa tüm bunlardan önce, Petrus imanını yitirmesin diye dua etmişti. Yehova İsa’nın bu yürekten duasını cevapladı. Daha sonra İsa Petrus’a özel olarak göründü; şüphesiz amacı ona cesaret vermekti (Luka 2:32; 24:33, 34; 1. Kor. 15:5). Ayrıca İsa elçilerin balık yakalamaya çalışıp hiçbir şey tutamadıkları gecenin ardından onlara göründü. O olayda Petrus’a kendisini ne kadar sevdiğini söyleme fırsatı tanıdı ve ona daha çok sorumluluk verdi. Belli ki İsa dostu Petrus’u bağışlamıştı (Yuhn. 21:15-17). İsa’nın Petrus’a davranış tarzı onun merhametini gösterir ve o Babasını kusursuz şekilde yansıtır. Dolayısıyla hatalar yaptığımızda Yehova’nın bizi asla bağışlamayacağını düşünmemeliyiz. Unutmayalım ki Şeytan böyle düşüncelere yenik düşmemizi istiyor. Bunun yerine, Yehova’nın bizi ne kadar çok sevdiği, sınırlarımızı anladığı ve bizi bağışlamak istediği üzerinde düşünelim. Ayrıca başkaları bize karşı günah işlediğinde O’nu örnek alalım (Mezm. 103:13, 14). w20.12 20-21 p. 17-19

Yehova’ya güvenmediği için sakin kalmayı başaramamış kişilerden dersler alabiliriz. Bu örnekler üzerinde düşünmek, aynı hataları yapmaktan kaçınmamıza yardım eder. Örneğin Kral Asa başlarda, sorunlarla karşılaştığında Yehova’ya güvendi. Ancak daha sonra Yehova’dan yardım istemek yerine, sorunları kendi başına halletmeye çalıştı (2. Tar. 16:1-3, 12). Asa’nın İsrail karşısında Aramilerden yardım istemesi ilk bakışta başarıyla sonuçlanmış gibi gözükebilir. Ama bu başarı uzun sürmedi. Yehova bir peygamber aracılığıyla ona şunları söyledi: “Sen Tanrın Yehova’ya güvenmeyip Aram kralına güvendin, bu yüzden Aram kralının ordusu senin elinden kurtuldu” (2. Tar. 16:7). Hiçbir zaman kendimize fazla güvenip, sorunları Yehova’nın Sözüne başvurmadan kendi başımıza çözebileceğimizi düşünmemeliyiz. Acil bir durumla karşılaştığımızda bile, sakin kalıp Yehova’nın rehberliğine güvenmeliyiz. O bizim doğru kararı vermemize yardım edecek. w21.01 6 p. 13-15

Bugün bazı kardeşlerimiz ekonomik sıkıntılar, iç karışıklıklar ya da savaş nedeniyle fiziksel olarak açlık çekiyor. Bazıları ise inançları nedeniyle hapiste. Ancak büyük kalabalıktaki kişiler biliyor ki, bu kötü ortam yok edildikten sonra her zaman bol miktarda fiziksel ve ruhi gıdaya sahip olacaklar; bu nedenle çok mutlular. Yehova Şeytan’ın kötü dünyasını yok ederken, O’nun ‘kavurucu sıcağa’ benzeyen öfkesinden korunacaklar. Büyük sıkıntı sona erdikten sonra İsa onları “[sonsuz] hayat suyunun pınarlarına” götürecek (Vah. 7:17). Büyük kalabalık gerçekten de eşsiz bir ümide sahip: Şimdiye kadar yaşamış milyarlarca kişi arasından sadece onlar hiç ölmeden sonsuza dek yaşayabilir! (Yuhn. 11:26). Başka koyunlar sahip oldukları bu harika ümit için Yehova ve İsa’ya büyük bir minnet duyuyor. w21.01 17 p. 11-12

İsa yeryüzündeki yaşamının son gecesinde, öğrencilerinin karşılaşacağı zorlukları düşünüyordu. Dostlarını çok sevdiği için Yehova’ya şöyle yakardı: “Onları . . . . kötü olandan ötürü gözet” (Yuhn. 17:14, 15). İsa kendisi göğe döndükten sonra, İblis Şeytan’ın Yehova’ya hizmet etmek isteyen herkesle savaşmaya devam edeceğini biliyordu. Dolayısıyla Yehova’nın toplumunun korunmaya ihtiyacı olacaktı. Bugün Yehova’nın bizi korumasına her zamankinden çok ihtiyacımız var. Şeytan gökten yeryüzüne atıldı ve çok öfkeli (Vah. 12:12). O, bazı kişilerin ‘Tanrı’ya hizmet ettikleri’ düşüncesiyle bize zulmetmesine neden oluyor (Yuhn. 16:2). Tanrı’ya inanmayan başkalarıysa, bu dünyadaki insanlardan farklı olduğumuz için bize zulmediyor. Durum ne olursa olsun, korkmuyoruz. Neden? Cevap bugünün ayetinde. w21.03 26 p. 1, 3

Yehova’nın yaptığı her şeyin ardında sevgi var. O, tüm ihtiyaçlarımızla sevgiyle ilgilenir. Yehova sevgisinden dolayı bizim için fidyeyi sağladı. İsa da bizi o kadar çok seviyor ki, bizim için canını verdi (Yuhn. 3:16; 15:13). Hiçbir şey Yehova ve İsa’nın kendilerine vefalı olan kişileri sevmesine engel olamaz (Yuhn. 13:1; Rom. 8:35). Benzer şekilde, bir aile reisinin de yaptığı her şeyin ardında sevgi olmalı. Bu neden çok önemli? Elçi Yuhanna’nın şu sözleri bu soruyu cevaplar: “Gördüğü kardeşini [ya da ailesini] sevmeyen görmediği Tanrı’yı seviyor olamaz” (1. Yuhn. 4:11, 20). Ailesini seven ve Yehova ile İsa’yı örnek almak isteyen bir erkek, ailesinin ruhi, duygusal ve maddi ihtiyaçlarını karşılayacaktır (1. Tim. 5:8). Böyle bir baba çocuklarını eğitecek ve terbiye edecektir. Ayrıca Yehova’yı yücelten ve ailesine yarar sağlayan kararlar vermeyi öğrenmeye devam edecektir. w21.02 5 p. 12-13

Gökteki sevgi dolu Babamız, geçmişte yaşadığımız şeylerin ve olumsuz düşünce tarzımızın bizi nasıl etkilediğini bilir. Ayrıca biz iyi niteliklerimizi görmekte zorlansak da, Yehova güzel niteliklerimizin farkındadır (1. Yuhn. 3:19, 20). Kökleşmiş kötü bir alışkanlığını bırakmaya çalışan biri, buna tekrar yenik düşebilir ve kendine olan güvenini kaybedebilir. Elbette günah işlediğimizde kendimizi bir ölçüde kötü hissetmemiz normaldir (2. Kor. 7:10). Ancak aşırıya kaçmamalı ve “Hiçbir zaman başaramayacağım. Yehova beni asla bağışlamayacak” diye düşünerek kendimizi yargılamamalıyız. Bu olumsuz düşünce tarzı doğru değildir ve Yehova’ya hizmetimizi bırakmamıza neden olabilir. Olumsuz duygulara kapılmak yerine, Yehova’ya dua edip merhamet dileyerek O’nunla ‘aranızdaki meseleyi halledin’ (İşa. 1:18). Yehova içtenlikle tövbe ettiğinizi gördüğünde sizi bağışlayacak. Ayrıca ihtiyarlardan yardım isteyin. Onlar ruhen iyileşmeniz için size sabırla destek olacak (Yak. 5:14, 15). w20.12 23 p. 5-6

İsa kadınlara saygı gösterdi. O dönemde Ferisiler kadınları aşağı görürdü. Kutsal Yazılar hakkında sohbet etmek bir yana, onlarla başkalarının önünde konuşmazlardı bile. Oysa İsa Ferisiler gibi davranmadı. Diğer öğrencileriyle yaptığı derin ruhi sohbetlere kadınları da dahil etti (Luka 10:38, 39, 42). Ayrıca yaptığı vaizlik turlarında kadınların kendisine eşlik etmesine izin verdi (Luka 8:1-3). Ve diriltildiği haberini elçilerine bildirme ayrıcalığını kadınlara verdi (Yuhn. 20:16-18). Elçi Pavlus Timoteos’a kadınlara saygı göstermesini özel olarak hatırlattı. Pavlus, “kutsal yazıları” Timoteos’a ilk öğretenlerin annesi ve büyükannesi olduğunu takdirle dile getirdi (2. Tim. 1:5; 3:14, 15). Romalılara yazdığı mektupta hemşirelerden isimleriyle söz ederek onlara özel olarak selam söyledi. O, hemşirelerin yaptığı işleri fark etmekle kalmadı, aynı zamanda vaiz olarak yerine getirdikleri hizmete minnettarlığını da ifade etti (Rom. 16:1-4, 6, 12; Filip. 4:3). w21.02 15 p. 5-6