Nisan

Ciddi bir sorunla mı mücadele ediyorsunuz? Belki cemaatten birisi sizi çok kırdı (Yak. 3:2). Ya da bir okul arkadaşınız veya iş arkadaşınız, Yehova’ya hizmet ettiğiniz için sizinle alay ediyor (1. Pet. 4:3, 4). Belki ailenizden biri ibadetlere katılmanıza ya da inancınızı başkalarıyla paylaşmanıza engel olmak istiyor (Mat. 10:35, 36). Yaşadığınız bir sınav size çok zor geliyorsa, içinizden Yehova’ya hizmet etmeyi bırakmak gelebilir. Fakat nasıl bir zorlukla karşılaşırsanız karşılaşın, emin olun ki, Yehova o zorluğa tahammül edebilmeniz için gereken hikmeti ve gücü size verecektir. Yehova kusurlu insanların zor sınavlarla nasıl mücadele ettiğini Sözüne ayrıntılarıyla kaydettirdi. Bunu neden yaptı? Çünkü onlardan çok şey öğrenebiliriz. Yehova’nın Elçi Pavlus’a bugünün ayetinde yazdırdığı sözlerden bunu görüyoruz. Bu kayıtları okumak size teselli ve ümit verebilir. Ancak yarar görebilmek için Kutsal Kitabı okumaktan fazlasını yapmalıyız. Orada yazılanların düşünce tarzımızı ve yüreğimizi etkilemesine izin vermeliyiz. w21.03 14 p. 1-2

İyi haberi duyurduğunuz kişileri hasada hazır ekinler olarak görüyor musunuz? Eğer öyleyse ilk olarak, iyi haberi duyurmayı her zamankinden daha acil bir iş olarak göreceksiniz. Hasat zamanı sınırlıdır; dolayısıyla kaybedecek vakit yok. İkinci olarak, insanların iyi haberi kabul ettiğini gördüğünüzde mutlu olacaksınız. Kutsal Kitap hasat zamanında insanların sevindiğini söyler (İşa. 9:3). Ve üçüncü olarak, her bireyi potansiyel bir kardeş olarak görecek ve hakikati onların ilgisini çekecek şekilde sunacaksınız. İsa’nın takipçilerinden bazıları Samiriyelilerin asla iyi haberi kabul etmeyeceğini düşünmüş olabilir, fakat İsa böyle düşünmedi. Tersine, onları öğrencisi olabilecek kişiler olarak gördü. Biz de sahamızdaki insanları Mesih’in gelecekteki öğrencileri olarak görmeliyiz. Elçi Pavlus bu konuda harika bir örnektir. O iyi haberi duyurduğu kişilerin inancı hakkında bilgi edindi. İlgilendikleri şeyleri fark etti. Onları İsa’nın gelecekteki takipçileri olarak görmeyi başardı. w20.04 8-9 p. 3-4

Birinin davranışlarını yargılamak yerine, onun ne hissettiğini anlamak için elinizden geleni yapın. Bizi tam olarak anlayan tek Kişi Yehova’dır. Bu nedenle başkalarını Yehova’nın gördüğü gibi görebilmek ve onlara nasıl şefkat gösterebileceğimizi anlamak için O’ndan yardım istemeliyiz. Bazı kardeşlerin şefkatimizi hak ettiğini, bazılarınınsa hak etmediğini düşünemeyiz. Hepsi sorunlarla karşılaşıyor; birçoğu Yunus, İlya, Hacer ve Lût’un yaşadıklarına benzer sıkıntılar yaşıyor. Bazı durumlarda bu sorunlara kendileri sebep oluyorlar. Şu bir gerçek ki, hepimiz bazen kendi kendimizi sıkıntıya sokuyoruz. Dolayısıyla Yehova’nın bizden birbirimize duygudaşlık göstermemizi istemesi yerindedir (1. Pet. 3:8). Yehova’ya itaat ettiğimizde çok farklı insanlardan oluşan dünya çapındaki ailemizin birliğine katkıda bulunuruz. Öyleyse iman kardeşlerimizi dinlemeye, tanımaya ve onlara şefkat göstermeye kararlı olalım. w20.04 18-19 p. 15-17

İsa Yehova’ya itaat etmek konusunda kusursuz bir örnek bıraktı. Dolayısıyla Yehova’ya itaat etmemizin önemli bir yolu, onun adımlarını mümkün olan en iyi şekilde izlemektir (Yuhn. 8:29). Hakikat yolunda kalmak için Yehova’nın hakikat Tanrısı olduğuna, dolayısıyla sözü olan Kutsal Kitapta bize söylediği her şeyin doğru olduğuna ikna olmamız gerekir. Ayrıca İsa’nın vaat edilen Mesih olduğuna da ikna olmalıyız. Bugün birçok kişi İsa’nın Tanrı’nın Krallığının Kralı olduğuna inanmıyor. Yuhanna “birçok hilekâr” olduğunu söyleyerek uyarıda bulunmuştu. Bu kişiler Yehova ve İsa’yla ilgili hakikati savunmaya hazır olmayanları kandırabilirdi (2. Yuhn. 7-11). Yuhanna şöyle yazdı: “İsa’nın Mesih olduğunu inkâr eden yalancı değilse kim yalancıdır?” (1. Yuhn. 2:22). Hilelere kanmamak için yapabileceğimiz tek şey Tanrı’nın Sözünü incelemektir. Ancak o zaman Yehova ve İsa’yı tanırız (Yuhn. 17:3). Ve ancak o zaman inandıklarımızın hakikat olduğundan emin oluruz. w20.07 21 p. 4-5

Bizimle birlikte koşan kardeşlerimizi tökezletmemek için yapabileceğimiz başka bir şey de, kendi haklarımızda diretmek yerine mümkünse onların tercihlerini kabul etmektir (Rom. 14:19-21; 1. Kor. 8:9, 13). Bu açıdan gerçek bir yarıştaki koşuculardan çok farklıyız. Her koşucu ödülü kendisi kazanmak ister. En başta kendi çıkarını düşünür. Dolayısıyla öne geçebilmek için diğer koşucuları kenara itmeye çalışabilir. Oysa biz birbirimizle yarışmıyoruz (Gal. 5:26; 6:4). Hedefimiz, mümkün olduğunca çok kişinin bizimle birlikte bitiş çizgisini geçmesine ve yaşam ödülünü almasına yardım etmektir. Bunun için şu öğüdü uygulamaya çalışıyoruz: “Sadece kendinizle ilgilenmeyin, başkalarıyla da ilgilenmeye dikkat edin” (Filip. 2:4). Sevgi dolu Tanrımız Yehova, Hıristiyanlara özgü yaşam koşusunu tamamlayanlara bir ödül vereceğini garanti ediyor: Gökte ya da cennet yeryüzünde sonsuz yaşam. w20.04 28 p. 10; 29 p. 12

Yehova’ya hizmet eden milyonlarca kişi büyük sıkıntıdan sağ geçip yeni dünyada yaşamaya başlayacak. Onlar ölüm karşısında kazanılan başka bir zafere tanık olacak: Geçmişte ölmüş milyarlarca kişinin diriltildiğini görecekler. Bu harika olay yaşanırken ne kadar mutlu olacağımızı hayal etmeye çalışın (Elçi. 24:15). Ayrıca, Yehova’ya vefalı olan herkes Âdem’den miras aldığımız ölüm karşısında zafer kazanacak. Onlar sonsuza dek yaşayabilecekler! Hepimiz Pavlus’un Korintoslulara dirilme hakkında yazdığı rahatlatıcı sözlere minnettar olmalıyız. Pavlus bizi “Rabbin işiyle” meşgul olmaya teşvik etti (1. Kor. 15:58). Onun bu öğüdüne uymak için çok nedenimiz var. Bu işte her zaman elimizden gelenin en iyisini yaparsak, gelecekte çok mutlu bir yaşama sahip olmayı bekleyebiliriz. O zaman, hayal bile edemeyeceğimiz kadar muhteşem bir hayatımız olacak. Bu, Rab yolunda emeğimizin asla boşuna olmadığını gösterecek. w20.12 13 p. 16-17

Anlaşılan Hezekiel 38:10-23; Daniel 2:43-45; 11:44–12:1 ve Vahiy 16:13-16, 21’de kayıtlı sözler aynı dönemi ve olayları anlatıyor. Eğer öyleyse şu gelişmeleri bekleyebiliriz: Büyük sıkıntı başladıktan bir süre sonra “yeryüzünün bütün kralları” bir milletler koalisyonu oluşturacak (Vah. 16:13, 14). Kutsal Kitap bu koalisyonu “Magog diyarından Gog” olarak adlandırır (Hez. 38:2). Milletler koalisyonu Tanrı’nın toplumunu tamamen yok etmek için onlara son bir kez saldıracak. Elçi Yuhanna o zamanı anlatırken, Tanrı’nın düşmanlarının üzerine olağanüstü büyük dolu tanelerinin yağacağını söyler. Bu dolu fırtınası Tanrı’nın toplumunun duyuracağı, çok sert etkisi olan bir hüküm mesajını simgeliyor olabilir. Magoglu Gog’u Tanrı’nın toplumunu yeryüzünden silme amacıyla harekete geçirecek şey, belki de bu hüküm mesajı olacak (Vah. 16:21). w20.05 15 p. 13-14

Kutsal ruhun günümüzde neler başardığı üzerinde düşündüğümüzde, ona duyduğumuz takdir derinleşir. İsa göğe gitmeden önce öğrencilerine şöyle dedi: “Kutsal ruh üzerinize inince güç kazanacaksınız . . . . yeryüzünün en uzak yerlerine dek şahitlerim olacaksınız” (Elçi. 1:8). Kutsal ruhun desteği sayesinde, dünyanın dört bir yanında sekiz buçuk milyondan fazla kişi Yehova’ya ibadet ediyor. Ayrıca Tanrı’nın toplumu olarak ruhi bir cennetteyiz. Çünkü Tanrı’nın ruhu sevgi, sevinç, barış, tahammül, iyilikseverlik, iyilik, iman, yumuşak başlılık ve özdenetim gibi harika nitelikler geliştirmemize yardım ediyor. Bunlar ‘ruhun meyvesini’ oluşturan niteliklerdir (Gal. 5:22, 23). Kutsal ruh gerçekten de çok değerli bir armağan! w20.05 28 p. 10; 29 p. 13

Diriltilen sevdiklerimizi tanıyabileceğimiz sonucuna varabiliriz. Bunun bazı nedenlerini düşünelim. Örneğin, geçmişteki dirilme olaylarına dayanarak şunu bekleyebiliriz: Yehova ölmüş kişileri yeniden yarattığında onlar ölümlerinden kısa süre önceki gibi görünecek, konuşacak ve düşünecekler. Hatırlarsanız İsa ölümü uykuya, dirilmeyi de uykudan uyandırılmaya benzetti (Mat. 9:18, 24; Yuhn. 11:11-13). İnsanlar uykudan uyandıklarında uyumadan önceki gibi görünürler, konuşurlar; ayrıca aynı hafızaya sahiptirler. Lazar’ın durumunu hatırlayalım. O dört gündür ölüydü, bu nedenle bedeni çürümeye başlamıştı. Ancak İsa onu dirilttiğinde kız kardeşleri onu hemen tanıdı ve belli ki Lazar da onları hatırladı (Yuhn. 11:38-44; 12:1, 2). w20.08 14 p. 3; 16 p. 8

Meshedilmişlerle başka koyunların arasındaki fark Yehova’nın gözündeki değerleri değil, ümitleridir. Yehova bu iki gruba da çok değer veriyor, ikisini de eşit ölçüde seviyor. Sonuçta hem meshedilmişleri hem de başka koyunları satın almak için aynı bedeli ödedi, biricik Oğlunun yaşamını verdi. İki grup da Tanrı’ya ve Mesih’e vefalı kalmalıdır (Mezm. 31:23). Ayrıca unutmayın ki, Tanrı’nın ruhu hepimizin üzerinde aynı ölçüde etkili olabilir. Yani Yehova her birimize kutsal ruhunu ihtiyacımız oranında verir. Yehova, yaşamını Kendisine adamış her bir hizmetçisine gelecekle ilgili şahane bir ümit verdi (Yer. 29:11). Anma Yemeği her birimize çok büyük bir fırsat sağlar. Bu sayede, sonsuz yaşam kazanmak için Tanrı’nın ve Mesih’in yaptıklarına takdirimizi gösterebiliriz. Mesih’in Ölümünün Anılması hiç şüphesiz gerçek Hıristiyanlar için en önemli buluşmadır. w21.01 18 p. 16; 19 p. 19

Anma Yemeğine katılanların büyük çoğunluğunun yeryüzünde yaşama ümidi var. Öyleyse bu buluşmaya neden katılıyorlar? Bunu bir düğüne katılan kişilerin durumuna benzetebiliriz. Onlar, evlenen çifti sevdiklerini ve desteklediklerini göstermek için düğüne katılır. Benzer şekilde, başka koyunlar da Mesih’i ve meshedilmişleri sevdiklerini ve desteklediklerini göstermek için Anma Yemeğine katılır. Bunu yapmalarının diğer bir nedeni, yeryüzünde sonsuza dek yaşamalarını mümkün kılan fidyeyi takdir ettiklerini göstermektir. Anma Yemeğine katılmalarının başka önemli bir sebebi de İsa’nın emrine itaat etmeleridir. İsa sadık elçileriyle bu özel yemeği başlattığında onlara, “Beni anmak için bunu yapmaya devam edin” demişti (1. Kor. 11:23-26). Bu nedenle, yeryüzünde meshedilmişler yaşadığı sürece başka koyunlar Efendimizin Akşam Yemeğine katılmaya devam edecek. w21.01 17-18 p. 13-14

Sevginin gerçek olması için davranışlarla gösterilmesi gerekir (Yakup 2:17, 26 ile karşılaştırın). Mesela Yehova bizi sever (1. Yuhn. 4:19). Ve bu sevgisini Kutsal Kitaba kaydettirdiği güzel sözlerle ifade eder (Mezm. 86:15; Rom. 8:38, 39). Fakat Tanrı’nın bizi sevdiğinden emin olmamızın nedeni sadece sözleri değil, aynı zamanda davranışlarıdır. Yehova biricik Oğlunun bizim uğrumuzda acı çekmesine ve ölmesine izin verdi (Yuhn. 3:16). O’nun bizi sevdiğinden kesinlikle emin olabiliriz. Yehova ve İsa’yı sevdiğimizi onlara itaat ederek gösteririz (Yuhn. 14:15; 1. Yuhn. 5:3). Ve İsa bize birbirimizi sevmemizi özel olarak emretti (Yuhn. 13:34, 35). Kardeşlerimizi sevdiğimizi sadece sözlerle ifade etmemiz yetmez, davranışlarımızla da göstermeliyiz (1. Yuhn. 3:18). w21.01 9 p. 6; 10 p. 8

Kutsal ruhla meshedilmiş kişiler, sonsuza dek İsa’yla birlikte olma ve Tanrı’nın Krallığında onunla beraber hüküm sürme ümidine sahip. Onlar gerçekten de Mesih’in yanında olacak; onu görecek, onunla konuşacak ve birlikte vakit geçirecekler (Yuhn. 14:2, 3). İsa’nın sevgisini ve ilgisini, yeryüzünde yaşama ümidine sahip kişiler de hissedecek. Yehova ve İsa’nın sağladığı harika hayatı yaşarken, onu göremeyecek olsalar da aralarındaki bağ gittikçe güçlenecek (İşa. 9:6, 7). İsa’nın dostu olma davetini kabul ettiğimizde pek çok nimet elde ederiz. Örneğin, şimdiden onun sevgisini ve desteğini hissediyoruz. Sonsuza dek yaşama ümidimiz var. Hepsinden önemlisi, bu sayede en değerli dostluğu kazanacağız: İsa’nın babası Yehova’yla kişisel ve çok yakın bir ilişkimiz olacak. Evet, İsa’nın dostları olmak gerçekten de çok büyük bir ayrıcalık! w20.04 25 p. 15-16

Elçi Pavlus bu mektubu, gökte yaşamak üzere diriltilecek Korintos’taki meshedilmiş Hıristiyanlara yazmıştı. Dolayısıyla onlar, ‘yaşam almaları Mesih’le bağlantılı’ olan kişiler arasındadır. Bu Hıristiyanlar “Mesih İsa’yla birlik içine getirilerek kutsal kılınmış, kutsal kişiler olmak üzere çağrılmış” kişilerdi. Pavlus onlardan “Mesih yolunda ölenler” olarak da bahsetti (1. Kor. 1:2; 15:18; 2. Kor. 5:17). Tanrı ilhamıyla yazdığı başka bir mektubunda, ‘Mesih’inkine benzer bir ölümü tadarak onunla birleşenlerin, onunkine benzer bir dirilmeyi tadarak onunla birleşmesinin de kesin’ olduğunu söyledi (Rom. 6:3-5). İsa ruhi bir varlık olarak diriltildi ve göğe gitti. Dolayısıyla meshedilmiş Hıristiyanların hepsi de aynı şeyi yaşayacak. Pavlus Mesih’in “ölüm uykusundan diriltilenlerin ilki” olduğunu yazdı. Ayetin dipnotunda da belirtildiği gibi, buradaki “ilk” ifadesinin sözcük anlamı “ilk ürün”dür (1. Kor. 15:20). İsa ruhi bir varlık olarak diriltilen ve sonsuz yaşam alan ilk kişiydi. w20.12 6 p. 15-16

Bugün ölen meshedilmiş Hıristiyanlar gökte yaşamak üzere hemen diriltiliyor. Elçi Pavlus’un 1. Korintoslular 15:51, 52’deki sözleri bunu doğruluyor. Mesih’in bu kardeşleri diriltilmelerinin ardından çok büyük bir sevinç yaşayacak. Kutsal Kitap “göz açıp kapayana dek” değiştirilenlerin gökte neler yapacağını anlatır. İsa onlar da dahil bütün kardeşlerine şöyle der: “Galip gelene ve benim söylediklerimi sona kadar yapana, milletler üzerinde yetki vereceğim, insanları demir değnekle güdecek ve onlar çömlek gibi paramparça olacak; ben de bu yetkiyi Babamdan aldım” (Vah. 2:26, 27). w20.12 12-13 p. 14-15

Elçi Pavlus İsa’dan “ilk ürün” olarak söz etmekle, ondan sonra başkalarının da gökte yaşamak üzere diriltileceğini gösterdi. Elçiler ve ‘Mesih İsa’yla birlik içine getirilen’ diğer meshedilmiş Hıristiyanlar zamanı geldiğinde tıpkı İsa gibi gökte yaşamak üzere diriltilecekti (1. Kor. 1:2). Pavlus Korintoslulara bu mektubu yazdığı sırada meshedilmişlerin gökte diriltilmesi henüz başlamamıştı. Pavlus şu sözlerle bunun gelecekte olacağını gösterdi: “Herkes kendi sırası geldiğinde diriltilecek; Mesih ilktir; sonra, Mesih’in hazır bulunuşu sırasında, Mesih’in olanlar diriltilecek” (1. Kor. 15:23; 1. Sel. 4:15, 16). Bugün biz bu dönemde yaşıyoruz. Elçiler ve ölmüş olan diğer meshedilmiş Hıristiyanlar gökteki ödüllerini almak için bu dönemi, yani ‘Mesih’in hazır bulunuşunu’ beklemeliydi. Ancak o zaman ‘onunkine benzer bir dirilmeyi tadarak onunla birleşeceklerdi’ (Rom. 6:5). w20.12 5 p. 12; 6 p. 16-17

Elçi Pavlus gökte yaşayabilecek bir bedenle, yani “ruhi varlık” olarak diriltilmekten söz ediyordu (1. Kor. 15:43, 44). İsa yeryüzündeyken fiziksel bir bedene sahipti. Ama diriltildiğinde “hayat veren ruh oldu” ve göğe döndü. Benzer şekilde meshedilmiş Hıristiyanlar da ruhi bir bedenle diriltilecek. Pavlus şöyle yazdı: “Topraktan olanın tüm özelliklerini nasıl taşıyorsak, gökten olanın da tüm özelliklerini taşıyacağız” (1. Kor. 15:45-49). Şuna dikkat edin: İsa insan bedeniyle diriltilmedi. Pavlus dirilmeyle ilgili sözlerinin sonuna doğru, bunun nedenini açıkladı. Şöyle dedi: “Etten kemikten olan, Tanrı’nın [gökteki] krallığını miras alamaz” (1. Kor. 15:50). Öyleyse elçiler ve diğer meshedilmiş kişiler de çürüyebilen, etten kemikten bedenlerle gökte diriltilmeyecekti. w20.12 11 p. 10-12

İsa’nın birinci yüzyıldaki öğrencilerinden bazıları Tanrı ilhamıyla gökteki dirilmeden söz etti. Elçi Yuhanna şöyle yazdı: “Biz şimdi Tanrı’nın çocuklarıyız, ama ileride ne olacağımız henüz açıklanmadı. Fakat O açıkça görüldüğü zaman, bizim de O’nun gibi olacağımızı biliyoruz. Çünkü O’nu olduğu gibi göreceğiz” (1. Yuhn. 3:2). Yani meshedilmiş Hıristiyanlar ruhi bir bedenle gökte yaşamanın ne demek olduğunu bilmiyorlar. Fakat ödüllerini aldıklarında Yehova’yı görecekler. Kutsal Kitap bize bu konuda bazı bilgiler verir. Mesih “tüm yönetimleri, makamları ve iktidarları”, ayrıca ‘son düşman olarak, ölümü sona erdirdiğinde’ meshedilmişler onun yanında olacaklar. Son olarak İsa, hüküm sürdüğü kişilerle birlikte Yehova’nın yönetimine boyun eğecek ve her şeyi O’na teslim edecek (1. Kor. 15:24-28). Ne kadar heyecan verici bir dönem olacak! w20.12 8 p. 2

Kutsal Kitap Elçi Pavlus ve göğe giden diğer kişilerin “ilk dirilmeye” eriştiğini söyler (Filip. 3:11). Bu sözler, sonradan başka bir dirilmenin daha olacağını gösterir. Aslında bu Eyüp’ün kendi geleceği hakkında söylediği sözlerle de uyum içindedir (Eyüp 14:15). ‘Mesih’in olanlarsa’, İsa tüm yönetimleri, makamları ve iktidarları sona erdirirken gökte onun yanında olacaklar. “Son düşman olarak, ölüm” bile sona erdirilecek. Şu kesin ki, gökte yaşamak üzere diriltilenler asla ölmeyecek (1. Kor. 15:23-26). Peki ya Mesih’le birlikte yaşama ümidine sahip olmayan sadık Hıristiyanlar için ne denebilir? Pavlus’un bugünün ayetindeki sözleri onlara ümit verir. Doğru olmayan kişiler göğe giremeyeceğine göre, bu sözler yeryüzünde de bir dirilme olacağını gösterir. w20.12 7 p. 18-19

“Yehova’nın benden ümidini kesmediğini nasıl bilebilirim?” diye düşünebiliriz. Aslında bu soruyu sormamız bile Yehova’nın bizi bağışlayabileceğini gösterir. 1954 yılında çıkmış bir The Watchtower dergisinde şu sözler yer aldı: “Önceki yaşam tarzımızdan kalma, sandığımızdan daha derine kök salmış kötü bir alışkanlık yüzünden birçok kez tökezleyip düştüğümüzü fark edebiliriz. . . . . Bağışlanamaz bir günah işlediğiniz sonucuna varmayın. Şeytan tam böyle bir yargıya varmanızı istiyor. Kederlenmeniz ve rahatsız olmanız, kötü biri olmadığınızın ve Yehova’nın sizi bağışlayabileceğinin başlı başına kanıtıdır. Tanrı’ya alçakgönüllülükle ve içtenlikle yönelin ve sizi bağışlamasını, arındırmasını ve yardım etmesini dilemekten asla yorulmayın.” Elçi Pavlus bir Hıristiyan olmadan önce ciddi günahlar işlemişti. O, yaptığı şeyleri unutmadı (1. Tim. 1:12-15). Ancak fidyeyi Tanrı’nın kendisine verdiği kişisel bir hediye olarak gördü. Böylece aşırı suçluluk duyma tuzağına düşmedi ve Yehova’ya elinden gelenin en iyisini vermeye odaklandı. w20.11 27 p. 14; 29 p. 17

Şeytan yanlış bir davranışta bulunmamız için karşımıza birçok ayartıcı durum çıkarır. Bu gibi durumlarda ne yapıyorsunuz? Kolayca bunların o kadar da kötü şeyler olmadığını düşünebiliriz. Örneğin, şöyle mantık yürütebiliriz: “Bu davranış cemaatten çıkarılmama neden olmaz, demek ki o kadar da ciddi bir şey değil.” Bu çok hatalı bir düşünce tarzıdır. Bunun yerine kendimize şu gibi sorular sormalıyız: “Şeytan bu ayartıcı durumu yüreğimi bölmek için kullanıyor olabilir mi? Yanlış arzularıma yenik düşersem Yehova’nın ismine leke sürer miyim? Bu davranış beni Tanrı’ya yaklaştıracak mı, yoksa O’ndan uzaklaştıracak mı?” Bu sorular üzerinde derin düşünün. Kendinizi kandırmadan dürüstçe cevap verebilmek için Yehova’dan hikmet dileyin. Bunu yapmak sizi gerçekten koruyabilir. Böylece, İsa’nın “Çekil git, Şeytan!” derken sergilediği kararlı tavrı siz de ayartıcı durumlar karşısında sergileyebilirsiniz (Mat. 4:10). Unutmayın, bölünmüş bir yüreğin pek bir değeri yoktur. w20.06 12-13 p. 16-17

Yehova bizim için daima en iyisini ister, bunun farkında olduğumuzdan O’nun standartlarına alçakgönüllü şekilde boyun eğeriz (Efes. 4:22-24). Alçakgönüllülük, Yehova’nın isteğini kendi isteğimizin önünde tutmamıza ve başkalarını kendimizden üstün görmemize yardım eder. Bunun sonucunda hem Yehova’yla hem de iman kardeşlerimizle iyi ilişkilerimiz olur (Filip. 2:3). Ancak dikkat etmezsek Şeytan’ın dünyasındaki gururlu ve bencil insanlardan etkilenebiliriz. Anlaşılan birinci yüzyılda böyle bir tehlike söz konusuydu. Bu nedenle Elçi Pavlus Roma’daki cemaate şöyle yazmıştı: “Her birinize şunu söylemek istiyorum, kendiniz hakkında gerekenden fazla düşünmeyin. Herkes . . . . sağduyulu olduğunu göstersin.” Pavlus’un bu sözlerine göre, kendimiz hakkında bir ölçüde düşünmemiz yerindedir. Alçakgönüllülük bu konuda dengeyi korumamıza yardım eder ve kendimiz hakkında gereğinden fazla düşünmemizi engeller. w20.07 2 p. 1-2

Kral Asa’nın zamanındaki huzurlu dönem bir gün sona erdi. 1 milyon askerden oluşan güçlü Habeş ordusu onlara saldırmak üzere harekete geçti. Komutanları Zerah, Asa’nın ordusunu yeneceğinden emindi. Ne var ki, Asa rakamlara değil Tanrısı Yehova’ya güveniyordu. O şöyle dua etti: “Ey Tanrımız Yehova, bize yardım et; çünkü Sana güveniyoruz. Senin adınla bu kalabalığın karşısına çıktık” (2. Tar. 14:11). Habeş ordusu Asa’nın ordusunun iki katı kadardı, yine de Asa Yehova’nın çok güçlü olduğunu ve halkına yardım edebileceğini biliyordu. Ve Yehova onu hayal kırıklığına uğratmadı; Habeş ordusu feci bir bozguna uğradı (2. Tar. 14:8-13). Gelecekte bizi kişisel olarak nelerin beklediğini ayrıntılarıyla bilmiyoruz. Ama şunu biliyoruz ki, Tanrı’nın toplumunun içinde bulunduğu huzurlu dönem bir gün sona erecek. Aslında İsa öğrencilerinin son günlerde bütün milletlerden nefret göreceğini söylemişti (Mat. 24:9). w20.09 17-18 p. 14-16

Hiçbirimiz hakarete uğramaktan hoşlanmayız. Ancak düşmanlarımız bize hakaret ederse ve biz bunları fazla önemsersek cesaretimiz kırılabilir (Özd. 24:10). Öyleyse bu konuda görüşümüz ne olmalı? Elçi Pavlus gibi biz de ‘hakaretlere memnuniyetle katlanabiliriz.’ Neden? Çünkü aşağılamalar ve muhalefet İsa’nın gerçek takipçileri olduğumuzu gösterir (1. Pet. 4:14). İsa, takipçilerinin zulüm göreceğini söylemişti (Yuhn. 15:18-20). Birinci yüzyılda bu yaşandı. Yunan kültüründen etkilenen kişilerin gözünde Hıristiyanlar cahil ve zayıf insanlardı. Yahudiler de onları, Elçi Petrus’un ve Yuhanna’nın durumunda olduğu gibi, “eğitimsiz, sıradan insanlar” olarak görüyordu (Elçi. 4:13). Pek çok kişi İsa’nın takipçilerinin zayıf bir topluluk olduğunu düşünüyordu. Çünkü siyasi bir etkileri ya da askeri güçleri yoktu, ayrıca toplum onları dışlıyordu. Peki o ilk Hıristiyanlar insanların olumsuz görüşlerinin kendilerini durdurmasına izin verdi mi? Hayır. w20.07 14-15 p. 3-4

Elçi Yuhanna iman kardeşlerinin ruhi sağlığıyla yürekten ilgileniyordu. Tanrı ilhamıyla yazdığı üç mektuptaki öğütlerden bunu açıkça görüyoruz. Mesih’le birlikte hüküm sürecek meshedilmiş kardeşlerimizin, tıpkı Yuhanna gibi sevgi dolu kişiler olduğunu bilmek gerçekten çok güzel! (1. Yuhn. 2:27). Yuhanna’nın öğütlerine kulak verelim. Hayatımızın her alanında Yehova’ya itaat etmeye, böylece hakikat yolunda yürümeye kararlı olalım. Kutsal Kitabı inceleyin ve ona güvenin. İsa’ya imanınızı güçlendirin. Bu dünyanın bilgeliğine ve hakikate isyan edenlerin yalanlarına kanmayın. İkili bir yaşam sürme tuzağına düşmeyin ve günah işleme baskısına karşı koyun. Yehova’nın yüksek ahlak standartlarına göre yaşayın. Ayrıca iman kardeşlerimizin güçlü kalmasına yardım etmek için, bizi kıran kişileri bağışlayalım ve yardıma ihtiyacı olanlara destek olalım. Bunları yaptığımızda, engellere rağmen hakikat yolunda yürümeye devam edebileceğiz. w20.07 24-25 p. 15-17

Yehova sevgiyle sadık kullarının her birine cemaatinde bir yer verdi. Cemaatteki rollerimiz farklı olsa da, hepimiz değerliyiz ve birbirimize ihtiyacımız var. Pavlus hiçbirimizin Yehova’nın başka bir hizmetçisine “Sana ihtiyacım yok” diyemeyeceğini vurguladı (1. Kor. 12:21). Eğer cemaatte barış ve huzur olmasını istiyorsak, birbirimize değer vermeli ve işbirliği yapmalıyız (Efes. 4:16). Birlik içinde çalıştığımızda cemaat sevgiyle gelişip büyür. Cemaatteki bütün ihtiyarlar Yehova’nın kutsal ruhuyla tayin edilmiştir. Yine de her birinin yetenekleri farklıdır (1. Kor. 12:17). Bazıları yeni tayin edilmiş ve nispeten tecrübesiz olabilir. Bazılarının da yaşı ve sağlığı nedeniyle yapabildikleri kısıtlıdır. Ancak hiçbir ihtiyar diğer bir ihtiyara deyim yerindeyse “Sana ihtiyacım yok” dememelidir. Bunun yerine, her ihtiyar Pavlus’un Romalılar 12:10’da kayıtlı öğüdüne uymalıdır. w20.08 26 p. 1-2; 27 p. 4

Yehova teşkilatını kullanarak hayata giden yolda bize rehberlik ediyor. Bazen Tanrı’nın teşkilatı Kutsal Kitaptaki bir öğretiyle ilgili ya da davranış standartlarımızla ilgili konularda yeni bir açıklama yapıyor. Şüphesiz bu tür değişiklikleri hemen kabul ediyoruz. Peki ya teşkilat hayatımızın diğer yönlerini etkileyen bir değişiklik yaptığında nasıl karşılık veriyoruz? Örneğin, cemaatimizin kullandığı İbadet Salonunun satılmasına karar verilirse? Yehova için çalıştığımızı ve bu teşkilatı O’nun yönlendirdiğini unutmazsak sevincimizi koruruz (Kol. 3:23, 24). Geçmişte mabedin inşası için bağışta bulunan Kral Davut bize güzel bir örnek bıraktı. O Yehova’ya şöyle dedi: “Ben kimim, halkım kim ki, kendi gücümüzle böyle gönüllü sunular verebilelim? Her şey Senindir. Biz Senin elinden aldığımızı Sana verdik” (1. Tar. 29:14). Biz de bağışta bulunduğumuzda Yehova’nın elinden aldığımız şeyleri O’na veriyoruz. Yine de, Yehova O’nun işi için harcadığımız zamanı, enerjiyi ve maddi şeyleri çok takdir ediyor (2. Kor. 9:7). w20.11 22-23 p. 14-16

Yehova’nın Şahitleri olarak başarımız Tanrı’nın teşkilatına kaç kişi getirdiğimize bağlı değildir (Luka 8:11-15). İyi haberi duyurmaya ve hakikati öğretmeye devam ettiğimiz sürece Yehova işimizi başarıyla yerine getirdiğimizi düşünür. Neden? Çünkü O’na ve Oğluna itaat ediyoruz (Mar. 13:10; Elçi. 5:28, 29). Şu anda iyi haberi duyurmak için bir nedenimiz daha var: Bu ortamın sonu hızla yaklaşıyor. Hayat kurtaran duyuru işine katılmak için çok az zaman kaldı. Bu çok önemli faaliyette yer almak için koşullarınızın mükemmel hale gelmesini beklemeyin. İyi haberi duyurma isteğinizi artırmak, Kutsal Kitap bilginizi derinleştirmek, cesaret kazanmak ve disiplinli biri olmak için gecikmeden harekete geçin. İyi haberi duyuran sekiz milyondan fazla kişinin arasına siz de katılın ve Yehova’nın verdiği sevinci tadın (Neh. 8:10; Luka 5:10). Var gücünüzle iyi haberi duyurmaya ve Yehova tamamlandığını söyleyene dek bu işi sürdürmeye kararlı olun. w20.09 7 p. 18-20

Daha fazla maddi şeye sahip olma arzusunun dikkatimizi dağıtmasına izin vermemeliyiz. “Zenginliğin aldatıcı gücü” Yehova’ya duyduğumuz sevgiyi, Tanrı’nın Sözüne olan takdirimizi ve hakikati başkalarına anlatma arzumuzu boğabilir (Mat. 13:22). Yehova’nın emanet ettiği şeyleri korumak istiyorsak tehlikeyi fark ettiğimizde hemen harekete geçmeliyiz. İnternet kullanırken, film ya da dizi izlerken aniden cinsel ahlaksızlık veya vahşet içeren bir sahneyle ya da hakikate isyan edenlerin yayımladığı şeylerle karşılaşabiliriz. Böyle bir durumda ne yapacağımızı önceden düşünmeliyiz. Hazırlıklı olursak ruhen zarar görmemek için hemen harekete geçebilir ve Yehova’nın gözündeki temiz durumumuzu koruyabiliriz (Mezm. 101:3; 1. Tim. 4:12). Yehova bize çok değerli Kutsal Kitap hakikatlerini ve onları başkalarına öğretme ayrıcalığı verdi. Bunları iyi korumalıyız. Böylece rahat bir vicdana, gerçekten anlamlı bir hayata ve başkalarının Yehova’yı tanımasına yardım etmenin sevincine sahip olacağız. w20.09 30 p. 16-19

Vaftiz edildiniz mi? Eğer öyleyse, Yehova’ya olan imanınızı ve O’nun teşkilatıyla birlikte hizmet etme isteğinizi başkalarının önünde gösterdiniz. Yehova bugün teşkilatını kişiliğini, amacını ve standartlarını yansıtacak şekilde yönlendiriyor. Bu teşkilatın O’nun kişiliğinin üç yönünü nasıl yansıttığını düşünün. İlk olarak, ‘Tanrı taraf tutmaz’ (Elçi. 10:34). Yehova sevgisinden dolayı Oğlunu ‘tüm insanlar için fidye olarak’ verdi (1. Tim. 2:6; Yuhn. 3:16). Yehova toplumunu kullanarak dinlemeye istekli herkesin iyi haberi duymasını sağlıyor. Böylece mümkün olduğunca çok kişinin fidyeden yararlanmasına yardım ediyor. İkinci olarak, Yehova düzen ve barış Tanrısıdır (1. Kor. 14:33, 40). Bu nedenle, O’na hizmet edenlerin de düzen ve barış içinde bir toplum olmasını beklemek mantıklıdır. Üçüncü olarak, Yehova ‘Yüce Eğitmendir’ (İşa. 30:21). Dolayısıyla, teşkilatı hem cemaatte hem de hizmette O’nun sözü olan Kutsal Kitap hakkında eğitim vermeye odaklanır. w20.10 20 p. 1-3