Haziran

İnceleme yaptığımız kişilere içten, kişisel bir ilgi göstermeliyiz. Onları gelecekteki ruhi kardeşlerimiz olarak görelim. Unutmayalım ki, hakikatte olmayan arkadaşlarını bırakmaları ve Yehova’ya hizmet etmek için gereken tüm değişiklikleri yapmaları hiç kolay değil. Öğrenci yetiştirmekte başarılı müjdeciler, tetkik yaptıkları kişileri cemaatteki kardeşlerle tanıştırırlar. Böylece kardeşler de bu kişilerin Yehova’ya yaklaşmasına yardım edebilir. İnceleme yapan kişiler kardeşlerle arkadaşlık yaptığında onlardan ruhen ve duygusal olarak destek görebilir. Tetkik yaptığımız her bireyin, kendisini cemaate ve ruhi ailemize ait hissetmesini istiyoruz. Kendilerini sıcak ve sevgi dolu kardeşler topluluğumuza yakın hissetmelerini arzu ediyoruz. O zaman, Yehova’yı sevmelerine yardımcı olmayan kişilerle yakın arkadaşlığı kesmeleri daha kolay olacak (Özd. 13:20). Eski arkadaşları onları dışlarsa, Yehova’nın teşkilatında gerçek dostlar bulabileceklerini bilecekler (Mar. 10:29, 30; 1. Pet. 4:4). w20.10 17 p. 10-11

Yehova’yla iyi bir ilişkiye sahip olmak için, İsa’yla dost olmamız şarttır. Neden? Sadece şu iki nedeni düşünün: İlk olarak, İsa öğrencilerine “Baba sizi seviyor, çünkü siz beni sevdiniz” dedi (Yuhn. 16:27). Ayrıca “Benim aracılığım olmadan Babaya kimse gelemez” dedi (Yuhn. 14:6). İsa’yla dost olmadan Yehova’nın dostu olmaya çalışmak, bir binaya kapıyı kullanmadan girmeye çalışmak gibidir. İsa da benzer bir örnek vererek kendisinden “koyunların kapısı” olarak söz etti (Yuhn. 10:7). İkinci neden, İsa’nın Babasının niteliklerini kusursuz şekilde yansıtmasıdır. O, öğrencilerine şöyle dedi: “Beni görmüş olan Babamı da görmüş olur” (Yuhn. 14:9). Öyleyse Yehova’yı tanımanın önemli bir yolu İsa’nın yaşamını incelemektir. İsa hakkında bilgi aldıkça ona olan sevgimiz artar. Ve İsa’ya duyduğumuz sevgi güçlendikçe Babası Yehova’ya sevgimiz de güçlenir. w20.04 21-22 p. 5-6

Sağlık sorunlarınız yüzünden yatakta ya da tekerlekli sandalyede misiniz? Dizleriniz mi ağrıyor ya da görme güçlüğü mü çekiyorsunuz? Böyle bir durumdaysanız, yine de genç ve sağlıklı kişilerle birlikte koşabilir misiniz? Kesinlikle evet! Birçok yaşlı ve hasta kardeşimiz hayata giden yolda koşmaya devam ediyor. Bunu kendi güçleriyle yapmıyorlar. Onlar ibadetleri internet ya da telefon yoluyla dinleyerek Yehova’dan güç alıyorlar. Ayrıca doktorlara, hemşirelere ve akrabalarına iyi haberi duyurarak öğrenci yetiştirme işine katılıyorlar. Fiziksel sağlık sorunlarınız yüzünden Yehova’ya istediğiniz kadar hizmet edemiyorsanız, cesaretsizliğe kapılmayın ve hayata giden yolda koşamayacak kadar zayıf olduğunuzu düşünmeyin. Yehova imanınız ve yıllardır O’nun için yaptığınız onca şeyden dolayı sizi çok seviyor. Şu anda O’nun yardımına her zamankinden daha çok ihtiyacınız var ve O sizi bırakmayacak (Mezm. 9:10). Aksine size daha da yaklaşacak. w20.04 29 p. 16-17

Dindar biriyle hangi konularda konuşabilirsiniz? Ortak bir nokta bulmaya çalışın. Kişi tek bir Tanrı’ya inanıyor olabilir, İsa’yı önemli bir peygamber olarak görüyor olabilir ya da çok yakında kötülüklerin sona ereceğine inanıyor olabilir. Hemfikir olduğunuz noktaları kullanarak, Kutsal Kitabın mesajını kişinin ilgisini çekecek şekilde sunun. Şunu unutmayın ki, insanlar dinlerinin öğrettiği her şeye inanmayabilir. Dolayısıyla kişinin hangi dine mensup olduğunu öğrendikten sonra bile, onun şahsen neye inandığını anlamaya çalışın. Görevli vaiz bir birader şunu fark etti: Bazı insanlar üçlemeye inandıklarını söylese de aslında Baba, Oğul ve kutsal ruhun tek bir Tanrı olduğuna inanmıyorlar. Kardeşimiz şöyle diyor: “Bunu bilmek karşımdaki kişiyle ortak bir nokta bulmamı kolaylaştırıyor.” Öyleyse, insanların aslında neye inandıklarını anlamaya çalışın. O zaman tıpkı Elçi Pavlus gibi “her tür insanla her şey” olabileceksiniz (1. Kor. 9:19-22). w20.04 10 p. 9-10

Hem Daniel hem de Yuhanna, eşi benzeri görülmemiş bu sıkıntı döneminde, Yehova ve İsa’ya hizmet eden kişilerin korunacağını söyler. Dolayısıyla ne olursa olsun sakin kalabiliriz. Daniel “kitapta adları yazılı” olanların kurtulacağını söyler. Adımızın kitaba yazılması için ne yapabiliriz? “Tanrı Kuzusu” olan İsa’ya iman ettiğimizi kanıtlamalıyız (Yuhn. 1:29). Kendimizi Tanrı’ya adamalı ve vaftiz edilmeliyiz (1. Pet. 3:21). Ayrıca insanların Yehova hakkında bilgi alması için elimizden geleni yaparak Tanrı’nın Krallığını desteklemeliyiz. Şimdi Yehova’ya ve O’nun vefalı kullarından oluşan teşkilatına güvenimizi güçlendirmenin vaktidir. Şimdi Tanrı’nın Krallığını desteklemenin vaktidir. Bunu yaparsak kuzey kralı ve güney kralı Tanrı’nın Krallığı tarafından yok edildiğinde hayatta kalacağız. w20.05 16 p. 18-19

Âdem ve Havva, Yehova’nın ismini ve bu ismi taşıyan Kişiyle ilgili önemli hakikatleri biliyordu. Örneğin Yehova’nın Yaratıcı olduğunun, onlara hayat, yaşamaları için cennet bir bahçe ve kusursuz bir eş verdiğinin farkındaydılar (Başl. 1:26-28; 2:18). Peki onlar Yehova’nın kendilerine verdiği onca şey üzerinde düşünmeye devam edecek miydi? O ismin temsil ettiği Kişiye sevgilerini ve takdirlerini artırmayı sürdürecekler miydi? Tanrı’nın düşmanı onları sınadığında bu soruların cevabı ortaya çıktı. Şeytan bir yılan aracılığıyla Havva’ya şöyle sordu: “Tanrı gerçekten bahçedeki her ağacın meyvesinden yemeyeceksiniz mi dedi?” (Başl. 2:16, 17; 3:1). Bu soruda sinsi bir yalan gizliydi. Aslında Tanrı onlara, bir ağaç hariç her ağacın meyvesinden yiyebileceklerini söylemişti (Başl. 2:9). Şeytan, Tanrı’nın cömert biri olmadığı imasında bulundu. Bunun sonucunda Havva şöyle düşünmüş olabilir: “Tanrı benden iyi bir şey mi esirgiyor?” w20.06 3-4 p. 8-9

Yehova’ya hizmet eden bazı kişiler bir iman kardeşine kırıldı. Elçi Pavlus’un da söylediği gibi, bir kardeşimizden yakınmak için bazen haklı bir nedenimiz olabilir. Hatta haksızlığa uğrayabiliriz. Ancak dikkat etmezsek dargınlık ve öfke besleyebiliriz. Böyle olumsuz duygular Yehova’nın toplumundan yavaş yavaş uzaklaşmamıza neden olabilir. Güney Amerika’da yaşayan Pablo birader haksız bir suçlamaya maruz kaldı ve bunun sonucunda cemaatteki bir hizmet ayrıcalığını kaybetti. Peki nasıl tepki verdi? “Çok öfkelendim ve yavaş yavaş cemaatten uzaklaştım” diyor. Bazıları da geçmişte Tanrı’nın kanununu çiğnediği için vicdan azabı çekiyor olabilir ve Tanrı’nın sevgisine layık olmadığını hissedebilir. Böyle biri tövbe etmiş ve merhamet görmüş olsa bile Yehova’nın toplumunda olmayı hak etmediğini düşünebilir. Ele aldıklarımıza benzer zorluklarla mücadele eden kardeşlerimiz hakkında siz ne hissediyorsunuz? w20.06 19 p. 6-7

Zarar görebileceğimiz durumları önceden fark etmeyi ve tehlikeden kaçınmayı öğrenmeliyiz (İbr. 5:14). Örneğin dinlenmek ve eğlenmek için yaptığımız şeyleri akıllıca seçmeliyiz. Diziler ve filmlerde sık sık ahlaksız davranışlar sergilenir. Tanrı bu tür davranışlardan nefret eder, ayrıca böyle davranışlarda bulunan kişiler kendilerine ve başkalarına zarar verir. Dolayısıyla, yavaş yavaş Tanrı’ya olan sevgimizi azaltabilecek şeylerden uzak durmalıyız (Efes. 5:5, 6). Ayrıca hakikate isyan edenlerin yaydığı yalanların tehlikesini de fark etmeliyiz. Çünkü bu kişiler kardeşlerimiz veya Yehova’nın teşkilatı hakkında şüphe uyandırmaya çalışırlar (1. Tim. 4:1, 7; 2. Tim. 2:16). Bu tarz yanlış bilgiler imanımızı zayıflatabilir. Onlara kanmamalıyız. Çünkü böyle haberleri yayanlar, “düşünüşleri yozlaşmış ve kendilerinde hakikatten eser kalmamış” kişilerdir. Onların amacı tartışma başlatmaktır (1. Tim. 6:4, 5). Böyle kişiler, iftiralarına inanmamızı ve kardeşlerimizden kuşku duymamızı istiyorlar. w20.09 29 p. 13, 15

Eşler birbirine sevgi ve saygıyla davranmalı (Efes. 5:33). Kutsal Kitap, almak yerine vermeye odaklanmamızı öğütler (Elçi. 20:35). Peki bir çiftin birbirine sevgi ve saygı göstermesine hangi nitelik yardım eder? Alçakgönüllülük. Alçakgönüllü olmak, İsa’nın takipçisi birçok çiftin daha mutlu bir evliliğe sahip olmasını sağladı. Örneğin, Steven isimli bir koca şunları söylüyor: “Eğer bir ekipseniz, özellikle de sorunlar çıktığında birlikte çalışırsınız. ‘Benim için en iyisi ne?’ diye düşünmektense, ‘Bizim için en iyisi ne?’ diye düşünürsünüz.” Eşi Stephanie de benzer şekilde düşünüyor. Şunları diyor: “Kimse kendisine rakip biriyle yaşamak istemez. Bir anlaşmazlık yaşadığımızda, sorunu tespit etmeye çalışıyoruz. Ardından dua ediyor, araştırma yapıyor ve çözüm bulmak için konuşuyoruz. Sorunla mücadele ediyoruz, birbirimizle değil.” Gerçekten de, eşler kendileri hakkında gereğinden fazla düşünmezse daha mutlu olurlar. w20.07 3-4 p. 5-6

Yehova’ya hizmet ederken kendi gücünüze veya yeteneklerinize güvenmeyin. Elçi Pavlus iyi bir öğrenim görmüştü; zamanın en saygın Yahudi din adamlarından biri olan Gamaliel’den eğitim almıştı (Elçi. 5:34; 22:3). Ayrıca Yahudiler arasında nüfuzlu biriydi (Elçi. 26:4). Fakat kendi gücüne güvenmedi. Pavlus, onu dünyanın standartlarına göre güçlü kılan şeyleri seve seve geride bıraktı (Filip. 3:8). O, Mesih’in takipçisi olmak için bir bedel ödedi. Soydaşlarından nefret gördü (Elçi. 23:12-14). Kendisi gibi Roma vatandaşı olan kişiler onu dövüp zindana attılar (Elçi. 16:19-24, 37). Ayrıca Pavlus kusurlu yapısının ve sınırlarının farkındaydı ve bu ona acı veriyordu (Rom. 7:21-25). Fakat düşmanlarının veya kendi eksiklerinin elini kolunu bağlamasına izin vermedi. Bunun yerine ‘zayıflıklara memnuniyetle katlandı.’ Çünkü ne zaman zayıfsa, o zaman Tanrı’nın gücünü hayatında gördü (2. Kor. 4:7; 12:10). w20.07 16 p. 7-8

Bugün Krallıkla ilgili iyi haberi duyurma işine odaklanmamız çok önemli. İsa bu faaliyetin ölümünden sonra devam edeceğini ve daha geniş çapta yerine getirileceğini söyledi. O diriltildikten sonra bir mucize yaparak öğrencilerinin büyük miktarda balık yakalamasını sağladı. Bunun ardından, duyuru ve öğrenci yetiştirme işinin diğer herhangi bir işten çok daha önemli olduğunu vurguladı (Yuhn. 21:15-17). Göğe gitmeden hemen önce, başlattığı şahitlik işinin İsrail’in sınırlarını aşarak çok uzaklara ulaşacağını söyledi (Elçi. 1:6-8). İsa yıllar sonra Elçi Yuhanna’ya bir görüntüde “Efendimizin gününde” neler olacağını gösterdi. Yuhanna şu heyecan verici olayı gördü: Kendisinde “ebedi iyi haber” olan bir melek bu haberi “her millete, her kabileye, her dile ve her halka” duyuruyordu (Vah. 1:10; 14:6). Şu açık ki, duyuru işi tamamlanana dek Yehova bizden bu muazzam faaliyete katılmamızı istiyor. w20.09 9 p. 5

İbrahim ailesinde ciddi zorluklar yaşadı. Çok sevdiği eşi Sara kısırdı. Yıllar boyunca bunun yol açtığı hayal kırıklığıyla mücadele ettiler. Sonunda Sara hizmetçisi Hacer’i İbrahim’e verdi; böylece çocukları olabilecekti. Fakat Hacer İsmail’e hamile kalınca Sara’yı küçümsemeye başladı. Durum öyle başa çıkılmaz bir hal aldı ki, Sara Hacer’i evden ayrılmaya mecbur bıraktı (Başl. 16:1-6). Daha sonra Sara hamile kaldı ve İbrahim’e bir oğul doğurdu. İbrahim bebeğin adını İshak koydu. O hem İsmail’i hem de İshak’ı çok seviyordu. Fakat İsmail İshak’a kötü davrandığı için İbrahim onu ve Hacer’i evden göndermek zorunda kaldı (Başl. 21:9-14). Yıllar sonra Yehova İbrahim’den İshak’ı kurban etmesini istedi (Başl. 22:1, 2; İbr. 11:17-19). İbrahim bu iki durumda da Yehova’nın, oğullarıyla ilgili vaatlerini yerine getireceğine güvenmeliydi. w20.08 4 p. 9-10

Diriltilen kişiler eski kişiliklerini üzerlerinden çıkarıp atmaktan ve Tanrı’nın standartlarına göre yaşamaktan büyük bir sevinç duyacak. Bu değişiklikleri yapanlar yaşam için dirilmiş olacak. Tanrı’ya isyan edenlerin ise cennetteki barışı bozmasına izin verilmeyecek (İşa. 65:20; Yuhn. 5:28, 29). Krallığın yönetimi altında, Tanrı’nın toplumundaki herkes Özdeyişler 10:22’deki şu sözlerin doğru olduğunu görecek: “Yehova’nın bereketi insanı zengin eder ve O, bereketine keder katmaz.” Bu kişiler Yehova’nın ruhunun yardımıyla ruhen zenginleşecek, yani İsa’ya gittikçe daha çok benzeyecekler ve kusursuzluğa doğru ilerleyecekler (Yuhn. 13:15-17; Efes. 4:23). Her geçen gün daha sağlıklı ve daha iyi insanlar olacaklar. O zaman yaşamın ne kadar zevkli olacağını bir düşünün! (Eyüp 33:25). w20.08 17 p. 11-12

Bekâr kardeşlerimizin duygularına nasıl saygı gösterebiliriz? Şunun farkında olmalıyız ki, bazı kardeşlerimiz bekâr kalmaya kendileri karar veriyor. Başka Hıristiyanlarsa evlenmek istiyor, ancak kendilerine uygun birini bulamıyor. Bazıları da eşini kaybetmiş olabilir. Durum ne olursa olsun, cemaattekilerin bekâr kardeşlere neden evli olmadıklarını sorması ya da onlar için eş bulmayı teklif etmesi uygun olur mu? Böyle bir istek söz konusu değilse, bu tür teklifler bekâr bir kardeşe ne hissettirebilir? (1. Tim. 5:13). Bekâr kardeşlerimizi medeni durumlarına göre değerlendirmemeli, sahip oldukları güzel niteliklerden dolayı onları değerli görmeliyiz. Böyle yaparsak bu kardeşlerimiz çok mutlu olacak. Onlar için üzülmek yerine Yehova’ya olan sadakatlerini takdir etmeliyiz. Bu sayede bekâr kardeşlerimiz hiçbir zaman onlara “Sana ihtiyacım yok” demişiz gibi hissetmeyecek (1. Kor. 12:21). Aksine, onlara saygı duyduğumuzu ve değer verdiğimizi hissedecekler. w20.08 29 p. 10, 14

Daha sonra İsa Elçi Pavlus’a da göründü (1. Kor. 15:8). Pavlus (Saul) Şam’a giderken diriltilmiş olan İsa’nın sesini duydu ve bir görüntüde onu gökteki ihtişamlı haliyle gördü (Elçi. 9:3-6). Pavlus’un yaşadığı bu olay İsa’nın gerçekten diriltildiğini gösteren başka bir kanıttı (Elçi. 26:12-15). Pavlus bir zamanlar Hıristiyanlara zulmeden biri olduğundan, onun tanıklığı bazıları için oldukça dikkat çekici olmalıydı. O, İsa’nın diriltildiğine ikna olduktan sonra başkalarını da buna ikna etmek için çok emek verdi. İsa’nın öldüğü ama sonra hayata geri döndüğü gerçeğini duyururken defalarca dayak yedi, hapse atıldı ve deniz kazası geçirdi (1. Kor. 15:9-11; 2. Kor. 11:23-27). Pavlus İsa’nın diriltildiğinden öylesine emindi ki, bu inancını savunmak uğruna ölümü göze aldı. İlk Hıristiyanların bu konudaki tanıklığı sizi de ikna etmiyor mu? Dirilmeye olan imanınızı güçlendirmiyor mu? w20.12 3 p. 8-10

Kendimize, “İbadetlere düzenli olarak katılıyor muyum?” diye sorabiliriz. İbadetlere katıldığımızda Yehova’ya hizmetimizi sürdürmek için güç kazanırız ve kardeşlerimiz sayesinde cesaret buluruz (Mat. 11:28). Kendimize “İnceleme alışkanlıklarım nasıl?” diye de sorabiliriz. Ailenizle yaşıyorsanız, düzenli olarak aile ibadeti yapıyor musunuz? Yalnız yaşıyorsanız, aile ibadeti yapar gibi her hafta kişisel inceleme yapmaya özel zaman ayırıyor musunuz? Ayrıca iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme işinde elinizden geleni yapıyor musunuz? Peki bu soruları neden sormalıyız? Kutsal Kitap Yehova’nın yüreklerimizi ve düşüncelerimizi incelediğini söyler, biz de aynısını yapmalıyız (1. Tar. 28:9). Eğer hedeflerimizde, tutumumuzda ya da düşüncelerimizde bazı değişiklikler yapmamız gerektiğini fark edersek, bu konuda Yehova’dan yardım isteyelim. Kendimizi gelecekteki sınavlara hazırlamanın zamanı şimdidir! w20.09 19 p. 19-20

İsa bir keresinde öğrencisi olmanın ne gerektirdiğini gösteren iki örnek verdi. Kule inşa etmek isteyen bir adamdan ve savaşa girmeyi düşünen bir kraldan söz etti. İsa kule inşa etmek isteyen adamın inşaatı bitirip bitiremeyeceğini görmek için ‘önce oturup masrafı hesap etmesi’ gerektiğini söyledi. Kral ise ordusunun başarılı olup olmayacağını anlamak için ‘çevresindekilere danışmalıydı’ (Luka 14:27-32). Benzer şekilde, İsa öğrencisi olmak isteyenlerin de kendisini takip etmenin ne anlama geldiğini dikkatle düşünmesi gerektiğini söyledi. Bu nedenle Mesih’in öğrencisi olabilecek kişileri bizimle her hafta inceleme yapmaya teşvik etmeliyiz. Kutsal Kitabı öğreten biri olarak, her tetkike iyi hazırlık yapmanız gerekir. İnceleme yaptığınız kişiyi düşünün. Ele alacağınız bilgiyi kolayca anlayabilmesi ve hayatında uygulayabilmesi için konuyu nasıl basit ve net şekilde sunabileceğinize odaklanın (Neh. 8:8; Özd. 15:28a). w20.10 7 p. 5; 8 p. 7

İsa’nın talimatı çok açık. İnsanlara onun emirlerini öğretmeliyiz. Ancak önemli bir detayı gözden kaçırmamalıyız. İsa sadece ‘Size emrettiğim her şeyi onlara öğretin’ demedi. Bunun yerine şöyle dedi: “Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin.” İsa’nın bu net talimatına uymak için, biriyle Kutsal Kitabı incelerken sadece öğretmenler olmamalı, yol gösteren rehberler de olmalıyız (Elçi. 8:31). Bir emre “uymak”, ona itaat etmek demektir. Kutsal Kitabı incelediğimiz kişilere Tanrı’nın bizden neler talep ettiğini öğretiriz. Ama daha fazlasını da yapmalıyız. Onlara öğrendiklerini günlük yaşamda nasıl uygulayabileceklerini öğretmeliyiz (Yuhn. 14:15; 1. Yuhn. 2:3). Kendi davranışlarımızla Kutsal Kitaptaki temel ilkeleri okulda, işyerinde veya eğlenirken nasıl uygulayabileceklerini gösterebiliriz. İnceleme yaptığımız kişinin yanında Yehova’ya ona kutsal ruhuyla yol göstermesi için dua edebiliriz (Yuhn. 16:13). w20.11 2-3 p. 3-5

İsa’nın öğrencileri zorluklarla karşılaştı. Örneğin, o dönemde Kutsal Yazıların çok az kopyası vardı. Bugünkü gibi, inceleme yapmaya yardımcı yayınlar yoktu. Ayrıca öğrencilerin iyi haberi farklı diller konuşan insanlara duyurması gerekiyordu. Fakat tüm zorluklara rağmen, bu gayretli öğrenciler imkânsız gibi görünen bir şeyi başardılar. Yaklaşık 30 yılda iyi haberi “gök altında tüm insanlar arasında” duyurdular (Kol. 1:6, 23). Çağımızda Yehova toplumunu yönlendirmeye ve güçlendirmeye devam ediyor. Tabii ki O’ndan aldığımız rehberliğin büyük kısmı, kutsal ruhla ilham ettiği Sözünden geliyor. Kutsal Kitaptan İsa’nın hizmetiyle ilgili birçok bilgi alırız ve takipçilerine verdiği, duyuru işini sürdürme emrini okuruz (Mat. 28:19, 20). Yehova taraf tutmaz. O iyi haberin “her millete, her kabileye, her dile ve her halka” duyurulacağını bildirmişti (Vah. 14:6, 7). Yehova Krallıkla ilgili haberin herkese ulaşmasını istiyor. w20.10 21 p. 6-8

Kral Davut ‘Yehova’nın kanununu’ seven biriydi (Mezm. 1:1-3). O’nun alçakgönüllüleri kurtardığını, fakat kibirlilere karşı olduğunu biliyordu. Bu nedenle Tanrı’nın kanununun düşünce tarzını düzeltmesine izin verdi. Şöyle yazdı: “Bana öğüt veren Yehova’ya şükürler olsun. İçime öyle işledi ki öğütleri, geceleri bana doğruyu gösterdi” (Mezm. 16:7). Eğer alçakgönüllüysek, yanlış düşünce tarzımızı davranışa dökmeden önce Tanrı’nın Sözünün bizi düzeltmesine izin veririz. Tanrı’nın Sözü bize ‘Yol budur. Bu yoldan git’ diyen bir ses gibi olacak. Yaşam yolundan sağa ya da sola saparsak bizi uyaracak (İşa. 30:21). Yehova’yı dinlersek bundan birçok yarar görürüz (İşa. 48:17). Örneğin, birinin bizi düzeltmesini gerektirecek bir duruma düşmeyiz. Ayrıca Yehova’nın bizimle sevgi dolu bir baba gibi ilgilendiğini fark ettiğimiz için O’na daha da yaklaşırız (İbr. 12:7). w20.11 20 p. 6-7

Bu görüş Korintos’ta yaşayan bazı kardeşleri etkilemiş olabilir (1. Kor. 15:12). Ayrıca belki başkaları da dirilmenin mecazi bir şey olduğunu, yani günahkâr olduğu için “ölü” durumda olan birinin Hıristiyan olunca “yaşama döndüğünü” düşünüyordu. Sebepleri ne olursa olsun, dirilmeyi inkâr etmeleri, İsa’nın diriltildiğine inanmadıkları anlamına geliyordu. Bu da imanlarının boş olduğunu gösteriyordu. Eğer Tanrı İsa’yı diriltmediyse fidye ödenmemiş ve günahları bağışlanmamış demekti. Dolayısıyla dirilmeyi inkâr eden kişilerin aslında bir ümidi yoktu (1. Kor. 15:13-19; İbr. 9:12, 14). Elçi Pavlus ‘Mesih’in ölüm uykusundan diriltildiğini’ bizzat biliyordu. Bu dirilme daha önce gerçekleşmiş dirilmelerden çok daha üstündü. Çünkü geçmişte diriltilen kişiler sonra yine öldüler. Pavlus İsa’nın “ölüm uykusundan diriltilenlerin ilki” olduğunu söyledi. O, ruhi bir varlık olarak diriltilen ve insanlar arasından göğe alınan ilk kişiydi (1. Kor. 15:20; Elçi. 26:23; 1. Pet. 3:18, 22). w20.12 5 p. 11-12

Birinci yüzyılda Yeruşalim’deki yönetim kurulu Tanrı’nın toplumundaki düzeni ve barışı korumak için birlik içinde çalıştı (Elçi. 2:42). Örneğin, MS yaklaşık 49’da sünnet meselesi ortaya çıktığında yönetim kurulu kutsal ruhun rehberliğinde konuyu ele aldı. Eğer bu konu yüzünden cemaatte ortaya çıkan fikir ayrılığı sona ermeseydi duyuru işi zarar görebilirdi. Elçiler ve ihtiyarlar Yahudi olsalar da, Yahudi geleneklerinden ve bu gelenekleri hararetle savunan kişilerden etkilenerek bir karar vermedi. Bunun yerine, Tanrı’nın Sözüne ve kutsal ruhun yardımına başvurdular (Elçi. 15:1, 2, 5-20, 28). Peki sonuç ne oldu? Yehova verdikleri kararı destekledi, cemaatteki barış ve birlik korundu ve duyuru faaliyeti ilerlemeye devam etti (Elçi. 15:30, 31; 16:5). Çağımızda Yehova’nın teşkilatı da cemaatteki düzenin ve barışın korunmasına yardım ediyor. w20.10 22-23 p. 11-12

Yaşımızın getirdiği sınırlar, sağlık sorunları ya da başka etkenler nedeniyle, Yehova’nın hizmetinde çok istediğimiz bir ayrıcalık bize verilmeyebilir. Böyle bir durumdaysak Kral Davut’tan çok şey öğrenebiliriz. O Tanrı’nın mabedini inşa etmeyi çok istiyordu. Fakat Yehova bu iş için başka birini seçti. Yine de Davut Yehova’nın seçtiği kişiyi tüm yüreğiyle destekledi, hatta bu proje için büyük miktarda altın ve gümüş bağışladı. Davut bize harika bir örnek bıraktı! (2. Sam. 7:12, 13; 1. Tar. 29:3-5). Fransa’da yaşayan Alain birader sağlık sorunları nedeniyle ihtiyar olarak hizmet etmeyi bıraktı. Hatta o en basit ev işlerini bile yapamaz hale geldi. Şunları diyor: “Başlarda hiçbir işe yaramadığımı hissettim ve moralim çok bozuldu. Fakat zamanla sınırlarımı kabul etmenin önemli olduğunu fark ettim ve Yehova’ya bu sınırlar içinde hizmet etmekten sevinç duymaya başladım. Tıpkı Gideon ve 300 adamı gibi, yorgun olsam da mücadeleyi sürdüreceğim” (Hâk. 8:4). w20.12 25-26 p. 14-15

Yuhanna İncili’nde sevgiden diğer üç İncilin toplamından daha çok bahsedilir. Yuhanna’nın kaleme aldığı Tanrı ilhamı yazılar, bir Hıristiyanın yaptığı her şeyin ardında sevgi olması gerektiğini gösterir (1. Yuhn. 4:10, 11). Ancak Yuhanna’nın bunu öğrenmesi zaman almıştı. O gençliğinde her zaman sevgi göstermedi. Örneğin bir defasında, İsa ve öğrencileri Yeruşalim’e giderken Samiriye’den geçiyorlardı. Samiriye’deki bir köy halkı onlara konukseverlik göstermedi. Yuhanna gökten ateş indirip o köyde yaşayan herkesi yok etmeyi önerdi (Luka 9:52-56). Başka bir defasında ise o ve kardeşi Yakup, anlaşılan annelerini araya sokup İsa’dan Krallıkta önemli yerler istediler. Diğer elçiler bunu öğrenince çok kızdı (Mat. 20:20, 21, 24). Yine de Yuhanna’nın tüm hatalarına rağmen İsa onu seviyordu (Yuhn. 21:7). w21.01 8-9 p. 3-4

Yehova başkalarının iyiliğine olacak kararlar verir. Örneğin Kendisine yarar sağlamak için değil, yaşama sevincini bizimle paylaşmak için yaratmaya başladı. Kimse O’nu oğlunu günahlarımız için vermeye zorlamadı. O bunu bizim iyiliğimiz için seve seve yaptı. İsa da öncelikle başkalarının yararına olacak kararlar verdi. Örneğin bir kalabalığa eğitim verebilmek için kendi dinlenme ihtiyacını ikinci plana attı (Mar. 6:31-34). İyi bir aile reisi yapması gereken en zor şeylerden birinin, ailesi için akıllıca kararlar vermek olduğunu bilir ve bu sorumluluğunu ciddiye alır. Keyfi ya da sadece duygularına dayanan kararlar vermekten kaçınır. Bunun yerine Yehova’nın kendisini eğitmesine izin verir (Özd. 2:6, 7). Böylece kendisinin değil başkalarının yararını düşünmüş olur (Filip. 2:4). Bir erkek Yehova’yı ve İsa’yı örnek almak için çaba harcarsa iyi bir aile reisi olacaktır. w21.02 7 p. 19-21

Kral Asa gençken alçakgönüllü ve cesur biriydi. Örneğin babası Abiya’nın ardından tahta geçtiğinde putperestliğe savaş açtı. Ayrıca “Yahuda halkına, atalarının Tanrısı Yehova’ya yönelmelerini, O’nun kanun ve emirlerini yerine getirmelerini söyledi” (2. Tar. 14:1-7). Daha sonra Habeş Zerah 1 milyon askeriyle Yahuda üzerine yürüdüğünde Asa hikmetli bir şekilde davranarak Yehova’dan yardım istedi. O şöyle dedi: “Ey Yehova, Sen yardım ettikten sonra, kalabalık ya da güçsüz olmanın önemi yoktur. Ey Tanrımız Yehova, bize yardım et; çünkü Sana güveniyoruz.” Bu güzel sözler şunu gösteriyor ki, Asa Yehova’nın onu ve halkını kurtarabileceğinden emindi. Asa gökteki Babasına güvendi ve ‘Yehova Habeşleri bozguna uğrattı’ (2. Tar. 14:8-12). Asa için 1 milyon askerin karşısına çıkmak şüphesiz çok korkutucuydu. Ama o Yehova’ya güvendiği için bu zorluğun üstesinden geldi. w21.03 5 p. 12-13

Kutsal Kitap sıcak bir sevgi göstermek konusunda bize örnek olan kusurlu insanlardan da söz eder. Yonatan ve Davut’u düşünelim. Kutsal Kitap şöyle der: “Yonatan Davut’a gönülden bağlandı, onu canı gibi sevdi” (1. Sam. 18:1). Yehova Saul’un ardından kral olması için Davut’u seçmişti. Saul sonradan Davut’u öyle kıskandı ki, onu öldürmeye çalıştı. Fakat Saul’un oğlu Yonatan babasının bu çabasını desteklemedi. Yonatan ve Davut dost kalmaya söz verdiler ve daima birbirlerine destek oldular (1. Sam. 20:42). Yonatan’la Davut’un dost olmasını engelleyebilecek bazı etkenleri düşündüğümüzde, aralarında sıcak bir sevgi olması daha da dikkate değer. Örneğin, Yonatan Davut’tan yaklaşık 30 yaş büyüktü. Kendisinden çok daha genç ve tecrübesiz olan Davut’la hiçbir ortak yönünün olmadığını düşünebilirdi. Fakat Yonatan onu kendisinden aşağı görmedi, ona büyük saygı duydu. w21.01 21-22 p. 6-7

İsa, takipçilerine gerçek bir mutluluğa sahip olacaklarını söyledi. Ancak sınavlar yaşayacakları konusunda da onları uyardı (Mat. 10:22, 23; Luka 6:20-23). Mesih’in öğrencileri olmak bize büyük sevinç veriyor. Fakat ailemiz bize muhalefet edebilir, devletten zulüm görebiliriz ya da iş veya okul arkadaşlarımız yanlış bir davranışta bulunmamız için bize baskı yapabilir. Bu olasılıkları düşününce ne hissediyoruz? Doğal olarak kaygılanabiliriz. İnsanlar zulmü normalde bir sevinç nedeni olarak görmez. Oysa Tanrı’nın Sözü zulmü tam da böyle görmemizi söyler. Örneğin, Yakup sınavlar yaşarken kendimizi çaresiz hissetmek yerine, bunları sevinçle karşılamamız gerektiğini yazdı (Yak. 1:2, 12). Ayrıca İsa zulüm gördüğümüzde bile mutlu olmamız gerektiğini söyledi (Mat. 5:11). Yakup Yehova’nın yönlendirmesiyle, iman kardeşlerinin sınavlara rağmen sevinçlerini korumasına yardım edecek yararlı öğütler kaleme aldı. w21.02 26 p. 1-2; 27 p. 5

Timoteos’un zamanında bazı Hıristiyanlar Tanrı’nın iş arkadaşı olma ayrıcalığına değer vermedi. Bu kişilerin arasında Dimas, Figelos, Hermogenes, Himeneos, İskender ve Filitos vardı (1. Tim. 1:19, 20; 2. Tim. 1:15; 2:16-18; 4:10). Anlaşılan tüm bu kişiler bir zamanlar ruhen güçlüydü, fakat sonradan neyin gerçekten değerli olduğuyla ilgili doğru bakış açısını kaybettiler. Şeytan Yehova’nın verdiği değerli şeylere sırt çevirmemiz için uğraşıyor. Bunun için hangi yöntemlere başvuruyor? Eğlence sektörünü ve medyayı kullanarak, hakikate bağlılığımızı zayıflatabilecek değerleri, düşünce tarzını ve davranışları bize aşılamak istiyor. Çevre baskısını veya zulmü kullanarak bizi korkutup duyuru işini bıraktırmaya çalışıyor. Ayrıca Yehova’dan uzaklaşmamız için hakikate isyan edenlerin yalanlarını kullanarak bizi tuzağa düşürmeye çalışıyor. Dikkat etmezsek hakikate olan bağlılığımız yavaş yavaş zayıflayabilir (1. Tim. 6: 21). w20.09 27 p. 6-8

Güvendiğiniz bir dostunuz ya da ailenizden biri sizi hayal kırıklığına uğrattı mı? Eğer öyleyse, Kral Davut ve oğlu Abşalom’la ilgili kaydı incelemekten yarar görebilirsiniz (2. Sam. 15:5-14, 31; 18:6-14). Bu kaydı okumadan önce Yehova’ya sizi kıran kişinin davranışı yüzünden neler hissettiğinizi anlatın (Mezm. 6:6-8). Sonra tüm bunlar yaşanırken Davut’un neler hissetmiş olabileceğini hayal edin. O, Abşalom’u çok seviyordu ve Ahitofel’e güveniyordu. Ama ikisi de ona ihanet etti. Davut’a büyük acılar yaşattılar, hatta onu öldürmeye çalıştılar. Davut diğer dostlarının da Abşalom’un tarafına geçtiğini düşünerek onlardan şüphe edebilirdi. Sadece kendisini düşünebilir ve ülkeden tek başına kaçmak isteyebilirdi. Ya da durumun hiçbir zaman düzelmeyeceğini düşünüp ümitsizliğe kapılabilirdi. Bunun yerine, dua ederek Yehova’dan yardım istedi. Dostlarından da yardım istedi. Ayrıca verdiği kararları hiç vakit kaybetmeden hayata geçirdi. Yehova’ya ve dostlarına güvenmeye devam etti. w21.03 15 p. 7-8; 17 p. 10-11