Şubat

Yehova Kendisine hizmet eden kişilerin mutlu olmasını ister. O, her birimize yakındır ve kendimizi üzgün hissettiğimizde ya da cesaretimiz kırıldığında bunu görür (Mezm. 145:​19). İlya peygamberi düşünelim. Yehova geçmişte İlya peygamberin duygularını önemsedi ve ona yardım etti. Bu imanlı adam eski İsrail’de zor bir dönemde yaşadı. Yehova’yı sevmeyen güçlü kişiler, O’na tapınanlara şiddetle zulmediyordu ve özellikle İlya peygamberi öldürmek istiyorlardı (1. Kral. 19:​1, 2). Ayrıca İlya kendisinden başka Yehova’ya hizmet eden kimsenin kalmadığını düşünüyordu (1. Kral. 19:10). Bu da, onun cesaretini kıran başka bir durumdu. Yehova, İlya’ya yardım etmek için hemen harekete geçti. Bir meleğini göndererek, ona yalnız olmadığını ve Kendisine hâlâ sadakatle hizmet eden birçok kişi olduğunu söyledi (1. Kral. 19:​5, 18). İsa da büyük bir ruhi aileye sahip olacaklarına dair güvence vererek öğrencilerini rahatlatmıştı (Mar. 10:​29, 30). Ayrıca ruhi ailemizin reisi olan Yehova, Kendisine hizmet etmek isteyenleri destekleyeceğine söz veriyor (Mezm. 9:10). w21.06 8-9 p. 3-4

Bugün birçok kişi Kutsal Kitabı kullanarak sahte öğretileri ortaya çıkardığımız için bizi reddediyor. Din adamları cemaatlerine Tanrı’nın kötüleri cehennemde cezalandıracağını öğretiyor. Onlar bu öğretiyi insanlar üzerinde hâkimiyet kurabilmek için kullanıyor. Sevgi Tanrısı Yehova’ya tapınan kişiler olarak biz bu öğretinin yanlışlığını ortaya koyuyoruz. Din adamları ayrıca ruhun ölümsüz olduğunu öğretiyor. Bu doğru olsaydı dirilme anlamsız olurdu. Biz bu öğretinin Kutsal Kitaba dayanmadığını gösteriyoruz. Ayrıca birçok din kader öğretisini savunurken, biz insanların özgür iradesi olduğunu ve Tanrı’ya hizmet etmeyi seçebileceğini öğretiyoruz. Peki tüm bunlara din adamları ne tepki veriyor? Genellikle çok öfkeleniyorlar. Ancak biz hakikati seviyorsak Tanrı’nın sözlerine inanmalı ve itaat etmeliyiz (Yuhn. 8:​45, 46). İblis Şeytan’ın tersine biz hakikat yolunda kalmaya devam ediyoruz. İnançlarımızdan asla ödün vermeyiz (Yuhn. 8:44). Tanrı, toplumundan tıpkı İsa’nın yaptığı gibi ‘kötülükten tiksinmesini ve iyi olana sarılmasını’ ister (Rom. 12:9; İbr. 1:9). w21.05 10 p. 10-​11

Eğer gurur ya da açgözlülük tuzağına düştüğümüzü fark ettiysek bundan kurtulabiliriz. Pavlus, Şeytan’ın “tuzağına canlı canlı düşmüş olanların” bu tuzaktan kurtulabileceğini söyledi (2. Tim. 2:26). Şunu asla unutmayalım: Yehova Şeytan’dan çok daha güçlüdür. Eğer Yehova’nın yardımını kabul edersek, Şeytan’ın kurduğu her tür tuzaktan kurtulabiliriz. Elbette en iyisi gurur ve açgözlülük tuzaklarına hiç düşmemektir. Bunlardan yalnızca Tanrı’nın yardımıyla kaçabiliriz. Dolayısıyla bu kötü niteliklerin düşüncelerinizi ve davranışlarınızı etkileyip etkilemediğini fark edebilmek için her gün Yehova’dan yardım dileyin (Mezm. 139:​23, 24). Gururun ya da açgözlülüğün sizi ele geçirmesine asla izin vermeyin! Binlerce yıldır amansız bir avcı olan Şeytan çok yakında yakalanıp bağlanacak ve sonunda tamamen yok edilecek (Vah. 20:​1-3, 10). Bunu sabırsızlıkla bekliyoruz. O zamana kadar Şeytan’ın tuzaklarına karşı uyanık olun. Gururun ya da açgözlülüğün sizi ele geçirmesine izin vermemek için elinizden geleni yapın. Unutmayın, ‘İblis’e karşı koyarsanız sizden kaçacaktır.’ w21.06 19 p. 15-​17

Bir kişi Kutsal Kitaptaki hakikati kabul ettiğinde ve bunu başkalarıyla paylaştığında Yehova çok sevinir (Özd. 23:​15, 16). Yehova bugün yerine getirilen duyuru ve öğrenci yetiştirme işini gördüğünde ne kadar seviniyor olmalı. Örneğin 2020 hizmet yılındaki küresel salgına rağmen 7 milyon 705 bin 765 Kutsal Kitap tetkiki rapor edildi ve bu sayede 241 bin 994 kişi kendini Yehova’ya adayıp vaftiz edildi. İsa’nın bu yeni öğrencileri de, Kutsal Kitap tetkikleri idare edecek ve daha fazla öğrenci yetiştirecek (Luka 6:40). Evet, öğrenci yetiştirme işine katıldığımızda Yehova’nın yüreğini sevindirmiş oluruz. Öğrenci yetiştirme işi çok çaba istese de Yehova’nın yardımıyla insanlara Gökteki Babamızı sevmeyi öğretebiliriz. Her birimiz en azından bir Kutsal Kitap tetkiki başlatma ve idare etme hedefi koyabilir miyiz? Uygun olan her fırsatta, karşılaştığımız kişilere inceleme yapmayı teklif edersek sonuçlar bizi şaşırtabilir. w21.07 6-7 p. 14-​16

Kral Davut mabedin inşasını desteklemek için kendi servetinden yüklü miktarda bağışta bulunmuştu (1. Tar. 22:​11-16). Eğer teokratik inşa projelerine katılacak durumda değilseniz koşullarınız elverdiği ölçüde bağış yaparak bu projelere destek olmaya devam edebilirsiniz. Ayrıca tecrübelerinizden gençlerin faydalanmasına yardım edebilirsiniz. Cömertlik konusunda Pavlus’u da düşünebilirsiniz. O vaizlik turlarına Timoteos’u davet etti; duyuru ve öğretim yöntemlerini onunla paylaştı (Elçi. 16:​1-3). Pavlus’un verdiği eğitim Timoteos’un iyi bir vaiz ve etkili bir öğretmen olmasına yardım etti (1. Kor. 4:17). Timoteos da Pavlus’tan öğrendiği yöntemleri başkalarını eğitirken kullandı. w21.09 12 p. 14-​15

Apollos ve Pavlus’tan neler öğrenebiliriz? İkisi de Kutsal Yazıları çok iyi biliyordu. İkisi de tanınmış ve iyi öğretmenlerdi. Birçok kişinin İsa’nın öğrencisi olmasına yardım ettiler. Fakat birbirlerini rakip olarak görmediler (Elçi. 18:24). Hatta Apollos Korintos’tan ayrıldıktan sonra Pavlus onu geri çağırdı (1. Kor. 16:12). Apollos sahip olduğu yetenekleri doğru bir amaçla kullanıyordu; iyi haberi duyuruyor ve kardeşlerini güçlendiriyordu. Ayrıca o alçakgönüllü biriydi. Örneğin, Akuila ve Priskilla ona ‘Tanrı’nın yolunu daha doğru bir şekilde açıkladığında’ Apollos’un buna gücendiğine dair hiçbir kayıt yok (Elçi. 18:​24-28). Elçi Pavlus, Apollos’un başardığı işlerin farkındaydı. Fakat onunla rekabete girmeye çalışmadı. Pavlus alçakgönüllü, haddini bilir ve makul biriydi. Korintos’taki cemaate verdiği öğütten bunu görüyoruz. (1. Kor. 3:​4-6). w21.07 18-​19 p. 15-​17

Âdem ve Havva Yehova’ya kasten itaatsizlik ettikleri için Yehova onları bir anlamda evlatlıktan reddetti. Peki onların çocuklarına ne olacaktı? Yehova sevgi dolu şekilde davranarak onların soyundan itaatli kişilerin ailesine kabul edilebilmesi için bir düzenleme yaptı. Biricik oğlunu bizim için fidye olarak verdi (Yuhn. 3:16). Yehova, İsa’nın fidyesi sayesinde Kendisine sadık olan 144.000 kişiyi çocukları olarak evlat edindi (Rom. 8:​15-17; Vah. 14:1). Ayrıca Tanrı’nın isteğine itaat eden milyonlarca sadık kişi var. Onlar da bin yılın sonundaki son sınavdan sonra Tanrı’nın ailesinin bir kısmı olma ümidine sahipler (Mezm. 25:14; Rom. 8:​20, 21). Onlar şimdiden Yaratıcıları Yehova’ya “Baba” diye hitap edebiliyorlar (Mat. 6:9). Ayrıca diriltilecek kişiler de Yehova’nın isteğini öğrenme fırsatına sahip olacak. O’na itaat etmeyi seçenler sonunda Tanrı’nın ailesinin bir parçası olacak. w21.08 5 p. 10-​11

Pavlus’un hayatındaki en önemli iş, duyuru işiydi ve yıllarca bu işi gayretle yerine getirdi. O, “hem herkesin içinde hem de evden eve” iyi haberi duyurdu (Elçi. 20:20). İyi haberi duyurmak için her fırsatı değerlendirdi. Örneğin, Atina’da arkadaşlarını beklerken iyi haberi duyurdu ve bazıları olumlu karşılık verdi (Elçi. 17:​16, 17, 34). Hapisteyken bile iyi haberi duyurmaya devam etti (Filip. 1:​13, 14; Elçi. 28:​16-24). Pavlus zamanını en iyi şekilde değerlendirdi. İyi haberi duyururken yanına başkalarını da aldı. Örneğin, birinci vaizlik turuna Markos’u, ikinci vaizlik turuna da Timoteos’u davet etti (Elçi. 12:25; 16:​1-4). Şüphesiz, Pavlus onlara bir cemaatteki işleri nasıl organize edebileceklerini, çobanlık ziyaretlerini nasıl yapabileceklerini ve nasıl etkili öğretmenler olabileceklerini öğretti (1. Kor. 4:17). w22.03 27 p. 5-6

Bazıları “Görmediğim şeye inanmam” diyerek bir Yaratıcıya inanmıyor. Fakat aslında yerçekimi gibi görmedikleri bazı şeylerin varlığını kabul ediyorlar. Çünkü bu gibi şeylerin gerçek olduğunu biliyorlar. Kutsal Kitapta bahsedilen iman, “görülmeyen gerçeklere dair kanıtları” içerir (İbr. 11:1). Tabii ki bu kanıtları incelemek zaman ve çaba ister. Fakat pek çok kişi böyle bir çaba harcamak istemiyor. Kanıtları kendisi araştırmayan biri de Tanrı’nın olmadığı sonucuna varabilir. Bazı bilim insanları kanıtları araştırdıktan sonra Tanrı’nın evreni yarattığına ikna oldu. Başta bazıları üniversitede yaratılış hiç öğretilmediği için bir Yaratıcının varlığına inanmıyordu. Fakat şimdi Yehova’nın kim olduğunu öğrendiler ve O’nu sevmeye başladılar. Aslında eğitim düzeyimiz ne olursa olsun hepimiz Tanrı’ya olan imanımızı kanıtlar üzerine inşa etmeliyiz. w21.08 14 p. 1; 15-​16 p. 6-7

İsa, Yehova’nın ne kadar merhametli bir Tanrı olduğunu göstermek için, babasının evini terk eden asi oğulla ilgili bir hikâye anlattı. Bu oğul evden ayrılmış ve ‘zevk ve eğlenceye dalarak malını çarçur etmişti’ (Luka 15:13). Daha sonra, ahlaksız yaşam tarzından tövbe etti ve alçakgönüllülük göstererek babasının evine döndü. Peki babası ona nasıl karşılık verdi? İsa olanları şöyle anlattı: “[Oğlu] daha uzaktayken, babası onu gördü, haline çok acıdı. Koşup oğlunun boynuna sarıldı, onu şefkatle öptü.” Baba, oğlunun hatasını yüzüne vurmadı. Bunun yerine, merhametle davranarak oğlunu affetti ve onu tekrar aileye kabul etti. Bu asi oğul çok büyük bir günah işlemişti; fakat tövbe ettiğini gören babası onu bağışladı. Örnekteki bu merhametli baba, Yehova’yı temsil eder. İsa bu etkileyici örnekle Babasının, içtenlikle tövbe eden günahkârları bağışlamaya istekli olduğunu gösterdi (Luka 15:​17-24). w21.10 8 p. 4; 9 p. 6

Bugün birçok din adamı Tanrı’nın özel bir ismi olduğu gerçeğini gizlemek için ellerinden gelen her şeyi yapıyor. Bu ismi kendi Kutsal Kitap çevirilerinden çıkarıyorlar ve bazı durumlarda dini ayinlerde kullanılmasını yasaklıyorlar. Yehova’nın ismine hak ettiği saygıyı gösteren ve bu ismi yücelten tek toplumun Yehova’nın Şahitleri olduğunu kim inkâr edebilir? Tanrı’nın özel ismini diğer dinsel gruplardan çok daha geniş çapta duyuruyoruz. Bu anlamda, Yehova’nın Şahitleri olarak taşıdığımız isme layık olmak için elimizden gelenin en iyisini yapıyoruz (İşa. 43:​10-12). Bazı Kutsal Kitap tercümanları çevirilerinden Yehova’nın ismini çıkarırken, biz Kutsal Kitap – Yeni Dünya Çevirisi’nde bu ismi olması gereken her yerde kullanıyoruz. Bu kitap şu ana kadar 240 milyondan fazla basılmıştır. Ayrıca Yehova’nın ismini kullanan Kutsal Kitaba dayalı yayınlarımızı 1.000’den fazla dilde yayımlıyoruz. w21.10 20-​21 p. 9-​10

İhtiyaç içinde olan kardeşlerimize yardım ettiğimizde Yehova’ya tapınmış oluruz. Yehova, yoksul kardeşlerine cömertlik gösteren İsrailoğullarını ödüllendireceğine söz vermişti (Tekr. 15:​10). İhtiyacı olan bir kardeşe yardım ettiğimizde, Yehova bunu Kendisine yapılmış bir iyilik olarak görür (Özd. 19:17). Mesela Filipi’deki Hıristiyanlar hapiste olan Pavlus’un ihtiyaçlarıyla ilgilenmişti. Pavlus bu yardımların ‘Tanrı’nın hoşuna giden makbul kurbanlar’ olduğunu söyledi (Filip. 4:18). Siz de cemaatinizdeki kardeşleri düşünün ve kendinize “Yardım edebileceğim biri var mı?” diye sorun. Zamanımızı, enerjimizi, yeteneklerimizi ve maddi imkânlarımızı ihtiyaç içinde olan kardeşlerimiz için kullanmamız Yehova’yı memnun eder ve O, bunu tapınmamızın bir kısmı olarak görür (Yak. 1:27). Yehova’ya tapınmak, zaman ve çaba gerektirse de bunu bir yük olarak görmeyiz (1. Yuhn. 5:3). Çünkü O’nu ve kardeşlerimizi çok seviyoruz. w22.03 24 p. 14-​15

Kardeşlerimizle şefkatle ilgilenebilmek için, önce onların ne gibi zorluklar yaşıyor olabileceğini düşünmeliyiz. Örneğin bir hemşiremiz ciddi bir sağlık sorunu yaşıyor olabilir. O sıkıntısını dışa vurmasa da bazı konularda yardıma ihtiyacı olabilir. Yemek ya da temizlik yapmak gibi konularda yardıma ihtiyaç duyabilir. Ya da diyelim ki bir biraderimiz işini kaybetti. Bir iş bulana kadar, belki kimden geldiğini söylemeden ona küçük bir para yardımında bulunabiliriz. Kardeşlerimize şefkat göstermek için onların bizden yardım istemesini beklememeliyiz. Yehova gibi, biz de kardeşlerimiz için ilk adımı atabiliriz. Bizim Yehova’dan istememize gerek kalmadan Güneş her gün doğuyor. Ayrıca Güneş sadece takdirkâr olanları değil, herkesi ısıtıyor. Yehova ihtiyacımız olan şeyleri vererek bize olan sevgisini gösteriyor. Böylesine iyi ve cömert olduğu için Yehova’yı çok seviyoruz! w21.09 22-​23 p. 12-​13

Tanrı’nın vefalı sevgisi O’nu bağışlayıcı olmaya yöneltir. Yehova günah işleyen birinin tövbe ettiğini ve günahkâr davranışlarını bıraktığını gördüğünde vefalı sevgi göstererek o kişiyi bağışlar. Mezmur yazarı Davut Yehova hakkında şunları söyledi: “Bize günahlarımıza göre davranmadı, suçlarımızın hak ettiği karşılığı vermedi” (Mezm. 103:​8-11). Davut vicdan azabının çok ağır bir yük olduğunu kendi tecrübesinden biliyordu. Fakat o, Yehova’nın “bağışlamaya hazır” olduğunu da biliyordu. Peki Yehova’yı bağışlayıcı olmaya yönelten nedir? Cevabı bugünün ayetinde görebiliriz. Evet, Davut’un da duasında söylediği gibi, Yehova Kendisine yakaranlara bol bol vefalı sevgi göstererek onları bağışlar. Bir günah işlediğimizde doğal olarak pişmanlık duyabiliriz, hatta duymalıyız da. Bu duygular bizi tövbe etmeye ve hatalarımızı düzeltmek için adım atmaya yöneltir. w21.11 5 p. 11-​12

Yehova, ismini sever ve herkesin bu isme saygı duymasını ister (İşa. 42:8). Fakat yaklaşık 6 bin yıldır O’nun ismine leke sürülüyor (Mezm. 74:​10, 18, 23). Bu durum İblis’in (“İftiracı” anlamına gelir), Tanrı’yı Âdem ve Havva’yı ihtiyaç duydukları bir şeyden mahrum etmekle suçladığı zaman başladı (Başl. 3:​1-5). O zamandan beri Yehova insanları gerçekten ihtiyaçları olan şeylerden mahrum bırakmakla suçlanıyor. İsa, Babasının ismine sürülen lekeden dolayı üzüntü duyuyordu. Biliyoruz ki, gökleri ve yeri yönetme hakkı sadece Yehova’ya aittir ve O’nun yönetim şekli en iyisidir (Vah. 4:11). Fakat İblis melekleri ve insanları kandırarak Tanrı’nın bu hakka sahip olmadığını düşünmelerine yol açıyor. Çok yakında bir daha hiç kimse gökleri ve yeri yönetme hakkının Yehova’ya ait olup olmadığını sorgulayamayacak. Herkes Yehova’nın yönetiminin en iyisi olduğunu ve sadece O’nun Krallığının yeryüzüne gerçek barış ve güvenlik getireceğini bilecek. w21.07 9 p. 5-6

Bir aile reisi, doğal olarak eşine ve çocuklarına yeterli miktarda yiyecek, giyecek ve yaşayabilecekleri bir yer sağlamak ister. Ancak maddi sıkıntılar yaşıyorsanız, bunun sizin için çok zor bir dönem olduğunu biliyoruz. Yine de içinde bulunduğunuz bu dönemi imanınızı güçlendirmek için kullanabilirsiniz. Yehova’ya dua edin ve İsa’nın Matta 6:​25-34’teki sözlerini derin düşünerek okuyun. Yehova’nın, her koşulda ruhi faaliyetlerle meşgul olmaya devam eden kardeşlerimizle ilgilendiğini gösteren tecrübeler üzerinde düşünün (1. Kor. 15:58). Bunu yaparsanız, sevgi dolu Babamızın sizinle benzer koşullara sahip kardeşlere nasıl yardım ettiğini göreceksiniz. Böylece O’nun size de yardım edeceğine dair imanınız güçlenecek. Yehova neye ihtiyacınız olduğunu ve bunu nasıl karşılayacağını bilir. O’nun size nasıl yardım ettiğini gördükçe imanınız güçlenecek ve gelecekte daha büyük sınavlarla karşılaştığınızda dayanabileceksiniz. w21.11 20 p. 3; 21 p. 6

Birçok Hıristiyan muhalefetle ve çeşitli sınavlarla karşılaştı. Ancak fidye öğretisi imanlarını güçlendirdiği için, yaşamları boyunca iyi haberi duyurmayı sürdürdüler ve sınavlara dayandılar. Elçi Yuhanna’yı düşünün. O, muhtemelen 60 yıldan uzun süre vefayla İsa hakkındaki hakikati duyurdu ve fidyeyi anlattı. Yaklaşık 100 yaşındayken Roma İmparatorluğu için çok büyük bir tehdit olarak görüldüğünden Patmos Adası’na sürgüne gönderildi. Peki suçu neydi? ‘İnsanlara Tanrı’yı anlatmak ve İsa’ya şahitlik etmek’ (Vah. 1:9). Yuhanna iman ve tahammül konusunda bize harika bir örnek bıraktı. Yuhanna, İsa’ya olan derin sevgisini ve fidyeye takdirini Tanrı ilhamıyla kaleme aldığı yazılarda dile getirdi. O, fidyeye ya da fidyenin sağladığı yararlara 100’den fazla kez değindi (1. Yuhn. 2:2). Belli ki o, fidyeyi yürekten takdir ediyordu ve bunu gösterdi. w21.04 17 p. 9-​10

Yehova Kendisine tapınanlardan engelli kişilere düşünceli davranmalarını bekler. Örneğin, İsrailoğullarına ‘Sağıra lanet etmeyeceksiniz’ demişti. Onlar böyle birini tehdit etmemeli ve onun hakkında kötü şeyler söylememeliydiler. Bu çok zalimce bir davranış olurdu. Çünkü işitme engelli biri, hakkında söylenenleri duymadığı için kendini savunamazdı. Ayrıca Yehova Levioğulları 19:14’te “Körün önüne engel koymayacaksın” dedi. Bir kaynağa göre, geçmişte Ortadoğu’da yaşayan kişiler fiziksel engelli kişilere genellikle acımasızca davranırlardı. Bazen kötü niyetli biri, kör birine zarar vermek ya da onunla eğlenmek için yoluna bir engel koyardı. Bu gerçekten de çok insafsızca bir davranış. Yehova bu emirle halkına engelli kişilere şefkatle davranmayı öğretti. w21.12 8-9 p. 3-4

Yakup, abisi Esav’ın kendisine hâlâ kin besliyor olabileceğini düşündüğü için çok kaygılandı. Bu konu hakkında Yehova’ya hararetle dua etti. Ardından, Esav’a bir sürü hediye gönderdi (Başl. 32:​9-15). Son olarak, Esav’la karşılaştığında ona büyük saygı gösterdi. Esav’ın önünde bir değil, iki değil, tam yedi kez eğildi! Böyle alçakgönüllü ve saygılı bir tutum gösterdiği için abisiyle barışabildi (Başl. 33:​3, 4). Yakup’un Esav’la barışmak için attığı adımlardan ne öğreniyoruz? Öncelikle o, Yehova’dan yardım istedi. Daha sonra, duasıyla uyumlu hareket ederek kardeşiyle buluşmadan önce onun gönlünü almaya çalıştı. Ardından, abisiyle bir araya geldiğinde kimin haklı kimin haksız olduğu konusuna girmedi; onunla barışmaya odaklandı. Siz de Yakup’u örnek alabilir misiniz? (Mat. 5:​23, 24). w21.12 25 p. 11-​12

İsa’nın günahlarınız için öldüğünü düşününce belki de şöyle diyorsunuz: “Ben böyle değerli bir hediyeyi hak etmiyorum.” Böyle düşünmenizin sebebi ne olabilir? Kusurlu yüreğimiz bizi aldatabilir ve değersiz olduğumuzu, sevilecek bir yanımızın olmadığını düşünmemize neden olabilir (1. Yuhn. 3:​19). Böyle düşünmeye başladığımızda ‘Tanrı’nın yüreğimizden büyük olduğunu’ hatırlamamız gerekir. Yehova’nın bizi sevmediğini ya da bizi bağışlamayacağını düşünsek bile, gökteki Babamız bizi yine de seviyor ve günahlarımızı bağışlayacak. Kendimizi Yehova’nın bizi gördüğü gibi görmeyi öğrenmeliyiz. Bunun için sık sık O’nun Sözünü incelemeli ve dua etmeli, ayrıca O’na sadık kişilerle düzenli olarak bir araya gelmeliyiz. Bunları yapmak neden çok önemli? Çünkü böylece Yehova’nın sıcak kişiliğini daha yakından tanıyacaksınız. O’nun sizi ne kadar sevdiğini anlayacaksınız. Her gün Tanrı’nın Sözünden bir kısım üzerinde derin düşünmek duygularınızı ve düşüncelerinizi ‘düzeltmenize’, daha doğru bir bakış açısına sahip olmanıza yardım edebilir (2. Tim. 3:​16). w21.04 23-​24 p. 12-​13

İmanımızı güçlendirmek için sadece bilgi almaktan fazlasını yapmamız gerekir. Öğrendiklerimiz üzerinde derin düşünmemiz de çok önemli. Bu konuda 77. Mezmur’un yazarını örnek alabiliriz. O, İsrailoğullarının Tanrı’nın onayını kaybettiğini düşündüğü için büyük bir üzüntü içindeydi. Bu yüzden geceleri gözüne uyku girmiyordu (2-8. ayetler). Peki ona ne yardım etti? Yehova’ya şöyle dedi: “Senin bütün işlerini derin düşünürüm ve yaptıkların hakkında düşünceye dalarım” (12. ayet). Tabii ki bu mezmur yazarı Yehova’nın geçmişte halkı için yaptığı şeyleri biliyordu. Ama yine de o kaygıyla şöyle dedi: “Tanrı lütuf göstermeyi unuttu mu, öfkesi merhametini durdurdu mu?” (9. ayet). Fakat Yehova’nın geçmişte halkına nasıl merhamet gösterdiği üzerinde derin düşünmek bu mezmur yazarına güç verdi (11. ayet). Bunun sonucunda Yehova’nın halkını asla terk etmeyeceğine olan güveni arttı (15. ayet). w22.01 30-​31 p. 17-​18

Yehova ölmüş olan sadık erkek ve kadınları çok özlüyor (Eyüp 14:15). Yehova’nın, dostu İbrahim’i ne kadar çok özlemiş olabileceğini bir düşünün (Yak. 2:23). Ya da bir zamanlar “yüz yüze” konuştuğu Musa’yla tekrar konuşmayı kim bilir ne kadar çok istiyor (Çık. 33:11). Veya Davut ve diğer mezmur yazarlarının ağzından tekrar güzel ilahiler duymayı ne kadar özlemiş olmalı (Mezm. 104:33). Bu sevgili dostları ölüm uykusunda olsalar da Yehova onları asla unutmadı (İşa. 49:15). Onlarla ilgili her şeyi hatırlıyor. Bir gün Yehova onları hayata geri döndürecek, içten dualarını tekrar dinleyecek ve ibadetlerini kabul edecek. Siz de sevdiğiniz birini kaybettiyseniz bu düşünceler sizi teselli edebilir ve rahatlatabilir. Yehova, Aden’deki isyan başladığında Kendisi müdahale edene kadar dünyanın durumunun gittikçe kötüleşeceğini biliyordu. Yehova bugün dünyada görülen kötülükten, adaletsizlikten ve şiddetten nefret ediyor. w21.07 10 p. 11; 12 p. 12

İman kardeşlerimize olan sevgimiz de fidyeye takdirimizi gösterir. Neden? Çünkü İsa sadece bizim için değil, kardeşlerimiz için de hayatını verdi. Onlar için ölmeye hazırdı, demek ki kardeşlerimiz İsa için çok değerli (1. Yuhn. 3:​16-18). İman kardeşlerimize sevgimizi onlara davranış tarzımızla gösteririz (Efes. 4:​29, 31–5:2). Örneğin hasta olduklarında ya da doğal afetler gibi zor sınavlarla karşılaştıklarında onlara yardım ederiz. Peki bir iman kardeşimiz bizi kıracak bir şey yapar ya da söylerse nasıl davranmalıyız? Bazen bir iman kardeşinizi bağışlamakta zorlanıyor musunuz? (Lev. 19:18). Eğer öyleyse şu öğüdü uygulayın: “İçinizden birinin diğerinden yakınmak için bir nedeni olsa bile, birbirinize katlanmaya ve birbirinizi gönülden bağışlamaya devam edin. Yehova sizi gönülden bağışladığı gibi, siz de bağışlayın” (Kol. 3:13). Bir iman kardeşimizi bağışladığımız her seferinde, gökteki Babamıza fidyeyi gerçekten takdir ettiğimizi göstermiş oluruz. w21.04 18 p. 12-​13

Yehova’nın hizmetinde çok çalışmış ve birçok kişinin hakikate gelmesine yardım etmiş olabiliriz. Fakat başardığımız şeyleri yalnızca Yehova’nın yardımıyla yaptığımızın farkındayız. Apollos ve Elçi Pavlus’tan şu dersi alabiliriz: Cemaatte ne kadar çok sorumluluğumuz varsa, barışa katkıda bulunma fırsatımız da o kadar çoktur. Birbiriyle barış içinde olan ve cemaatin birliğine katkıda bulunan ihtiyar ve hizmet görevlilerine çok minnettarız. Onlar verdikleri tüm öğütleri Kutsal Kitaba dayandırırlar. Dikkati kendilerine değil, örneğimiz Mesih İsa’ya çekerler (1. Kor. 4:​6, 7). Her birimiz Tanrı vergisi bazı yeteneklere sahibiz. Belki yaptığımız şeylerin çok küçük olduğunu düşünüyoruz. Fakat unutmayalım ki, güzel bir kıyafeti küçük dikişler bir arada tutar. Benzer şekilde yapabildiğimiz herhangi bir şey de cemaatin birlik içinde kalmasına yardım eder. Öyleyse her birimiz rekabetçi bir tutumdan sıyrılmak için elimizden geleni yapalım. Cemaatin birliğine ve barışına katkıda bulunalım (Efes. 4:3). w21.07 19 p. 18-​19

Ölen sevdiklerinize tekrar kavuşacağınızdan emin olabilirsiniz. İsa’nın kederli dostları için döktüğü gözyaşları, onun ölüleri diriltmeye can attığının bir kanıtıdır (Yuhn. 11:35). Siz de kederli olanlara yardım edin. İsa Marta ve Meryem’le birlikte ağlamakla kalmadı; onları dinledi ve sözleriyle teselli etti (Yuhn. 11:​25-27). Onu örnek alabiliriz. Avustralya’da yaşayan Dan isimli bir ihtiyarın yaşadıklarına bakalım. O şunları diyor: “Eşimi kaybettikten sonra teselliye ve yardıma çok ihtiyacım vardı. Cemaatten birçok arkadaşım beni gece gündüz dinlemeye hazırdı. Onların yanındayken rahatça ağlayabiliyor ve acımı yaşayabiliyordum. Ayrıca kendimi güçsüz hissettiğim için yapamadığım işlerde bana yardım ettiler. Örneğin arabamı yıkadılar, alışverişimi yaptılar ve benim için yemek pişirdiler. Ayrıca sık sık benimle birlikte dua ettiler. Gerçekten de onlar benim ‘sıkıntılı günler için doğmuş kardeşlerim’ oldular” (Özd. 17:17). w22.01 16 p. 8-9

Yehova bizim için her zaman en iyisini ister (Özd. 4:​20-22). Sözü, Kutsal Kitaba dayalı bir yayın ya da olgun bir iman kardeşimiz aracılığıyla bize bir öğüt verdiğinde, bunu O’nun sevgisinin bir ifadesi olarak görmeliyiz (İbr. 12:​9, 10). Öğüdün veriliş tarzına değil, içeriğine odaklanın. Bazen bir öğüdün veriliş tarzı bizim pek de hoşumuza gitmeyebilir. Tabii, öğüt veren bir kişi bunu karşı tarafın kolayca kabul edebileceği bir tarzda yapmalı (Gal. 6:1). Ancak öğüdün veriliş tarzı nasıl olursa olsun, bizim için önemli olan öğüdün kendisi olmalı. Kendimize şunları sorabiliriz: “Veriliş tarzı hoşuma gitmese de acaba bu öğütte doğruluk payı olabilir mi? Kişinin kusurlarını görmezden gelip öğütten nasıl yararlanacağıma odaklanabilir miyim?” Aldığımız her öğütten nasıl yararlanacağımızı düşünürsek akıllıca davranmış oluruz. w22.02 12-13 p. 13-​14

Yehova, yanlış düşünce tarzımızdan ve kötü alışkanlıklarımızdan kurtulmanın zaman ve çaba gerektirdiğinin farkında (Mezm. 103:​13, 14). Ancak Sözü, kutsal ruhu ve teşkilatı aracılığıyla bize gereken desteği sağlıyor. Kişiliğimizi değiştirebilmemiz için bize güç ve hikmet veriyor. Siz de Kutsal Kitabı kullanarak kendinizi analiz edin. Tanrı’nın Sözü tıpkı bir ayna gibidir; düşüncelerinizi, konuşma tarzınızı ve davranışlarınızı incelemenize yardım edebilir (Yak. 1:​22-25). Ayrıca Yehova her zaman yardımınıza koşmaya hazır. Size yardım edebilecek en iyi kişi Yehova’dır; çünkü sizi çok iyi tanır (Özd. 14:10; 15:11). Dolayısıyla her gün Yehova’ya dua etme ve O’nun Sözünü inceleme alışkanlığı geliştirin. Yehova’nın standartlarının en iyisi olduğuna ikna olun. Yehova’nın yapmamızı istediği her şey bizim yararımızadır. O’nun standartlarıyla uyumlu yaşayan kişilerin özsaygısı olur, hayatlarında bir amaçları olur ve gerçek mutluluğu tadarlar (Mezm. 19:​8-11). w22.03 4 p. 8-​10

Teokratik amaçla kullanılan binaların inşasına ve bakımına katıldığımızda Yehova’ya tapınmış oluruz. Tanrı’nın Sözü, Kutsal Çadırın ve orada kullanılan eşyaların yapımının kutsal bir iş olduğunu söyler (Çık. 36:​1). Bugün de İbadet Salonlarının ve teokratik amaçla kullanılan tesislerin inşasında çalışmak Yehova’nın gözünde kutsal bir hizmettir ve tapınmamızın bir kısmıdır. Bazı kardeşlerimiz bu hizmete katılmak için çok zaman ayırıyor. Bu kardeşlerimizin emeklerini hepimiz çok takdir ediyoruz. Elbette onlar duyuru işine de katılıyor, hatta bazıları öncü olmak istiyor. İhtiyarlar eğer uygunsa bu kardeşlerimizin başvurularını tereddüt etmeden kabul edebilirler. Böylece inşa işini desteklemiş olurlar. İnşa işine doğrudan katılmasak bile, hepimiz ibadet yerlerimizin temiz ve bakımlı olmasına katkıda bulunabiliriz. w22.03 22 p. 12