Mart

Matta 25:​31-36’daki örnekte bahsedilen “koyunlar” yeryüzünde yaşama ümidine sahip olan doğru kişileri temsil eder. Onlar İsa’nın yeryüzündeki meshedilmiş kardeşlerini vefayla desteklerler. Nasıl? Dünya çapında iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme işinde meshedilmişlere yardım ederler (Mat. 24:14; 28:​19, 20). Başka koyunların meshedilmişleri desteklemesinin başka yolları da var. Her yıl Anma Yemeğinden önceki haftalarda insanları Anma Yemeğine davet ederler. Ayrıca Anma Yemeğinin düzenlenmesi için gerekli tüm hazırlıkları yaparlar. Başka koyunlar Mesih’in kardeşlerini bu yollarla desteklemekten çok büyük bir mutluluk duyarlar. Çünkü İsa’nın tüm bunları kendisine yapılmış gibi gördüğünü bilirler (Mat. 25:​37-40). w22.01 22-23 p. 11-​12

İsa cüzamlı bir adamın haline acıdı, ağır hastalığı olan bir kadına duygudaş oldu, yaslı kişilere şefkatli davrandı. İsa’nın bunlara benzer güzel niteliklerini ve başkalarına davranış tarzını örnek alırsak Yehova’yı da örnek almış oluruz (Mar. 1:​40, 41; 5:​25-34; Yuhn. 11:​33-35). Yehova’ya benzedikçe O’na daha da yaklaşırız. Ayrıca İsa’nın adımlarını izlemek bu kötü dünyanın dikkatimizi dağıtmasına engel olur. İsa yeryüzündeki yaşamının son gecesinde “Ben dünyayı yendim” diyebildi (Yuhn. 16:33). Çünkü o, bu dünyanın hedeflerinin, düşünce ve davranış tarzının kendisini etkilemesine izin vermedi. İsa Yehova’nın ismini temize çıkarmak için yeryüzüne gelmişti ve bu amacını hiçbir zaman unutmadı. Bu dünyada bizim de dikkatimizi dağıtabilecek birçok şey var. Fakat İsa gibi her zaman Yehova’nın isteğini yapmaya odaklanırsak biz de dünyaya karşı ‘zafer kazanabiliriz’ (1. Yuhn. 5:5). w21.04 3-4 p. 7-8

İsa kendisine iman edenlerin ‘hepsinin sonsuz yaşama sahip olacağına’ söz vermişti ve Pavlus bunu biliyordu (Yuhn. 3:16; Rom. 6:23). Elbette o da fidyeye iman eden kişilerin arasındaydı. Yehova’nın ciddi bir günah işlemiş kişileri bile, tövbe ederlerse bağışlamaya hazır olduğundan emindi (Mezm. 86:5). Ayrıca Pavlus, Yehova’nın Mesih aracılığıyla gösterdiği sevginin gücüne de inanıyordu. Galatyalılar 2:20 ayetinin sonunda yer alan ve bize güven veren sözleri düşünün. Pavlus ‘Tanrı’nın Oğlu beni sevdi ve benim uğruma canını verdi’ diyor. Pavlus şöyle düşünseydi Tanrı’nın sevgisine sanki bir sınır koymuş olacaktı: “Yehova’nın iman kardeşlerimi neden sevdiğini anlıyorum, ama beni sevmesi mümkün değil.” O böyle düşünmedi, aksine Romalılara şu hatırlatmada bulundu: “Biz henüz günahkârken Mesih bizim için ölmüştür” (Rom. 5:8). Gerçekten de Tanrı’nın sevgisi hiçbir sınır tanımaz. Pavlus Tanrı’nın sevgisinin gücünden asla şüphe duymuyordu. O, Yehova’nın İsrail ulusuna ne büyük bir sabır gösterdiğini biliyordu. w21.04 22 p. 8-​10

Kutsal Kitabı biriyle incelerken kişinin Yehova’yı sevmesine yardım edin. Bunu nasıl yapabilirsiniz? Her fırsatı değerlendirerek Yehova’nın niteliklerine dikkat çekin. İnceleme yaptığınız kişinin Yehova’yı, Kendisini sevenlere destek olmaya hazır, mutlu bir Tanrı olarak görmesine yardım edin (1. Tim. 1:11; İbr. 11:6). Öğrendiklerini uygulamaktan yarar göreceğini gösterin ve bunun Yehova’nın ona olan sevgisinin bir ifadesi olduğunu açıklayın (İşa. 48:​17, 18). Kişinin Yehova’ya olan sevgisi arttıkça gerekli değişiklikleri yapmaya daha istekli olacak. İnceleme yapan kişi vaftize doğru ilerlerken bazı fedakârlıklarda bulunmalı. Bazılarının maddi şeylerden fedakârlıkta bulunması gerekebilir. Birçok kişi Yehova’yı sevmeyen kişilerle arkadaşlığını kesmek zorunda kalabilir. Başkaları ise Yehova’nın Şahitlerinden hoşlanmayan aile fertleri tarafından terk edilebilir. Ancak İsa kendisini takip eden kişilerin hayal kırıklığına uğramayacağına söz verdi. Yehova onları iman kardeşlerinden oluşan sevgi dolu bir aileyle ödüllendirecek (Mar. 10:​29, 30). w21.06 4-5 p. 8-9

Öğrenci yetiştirme işi sadece tohum ekmekten fazlasını gerektirir. Pavlus bu işi ürün yetiştirmeye benzeterek Korintoslulara şöyle dedi: ‘Ben diktim, Apollos suladı. Sizler Tanrı’nın işlenen tarlasısınız’ (1. Kor. 3:​6-9). Bizler ‘Tanrı’nın tarlasında’ çalışan işçileriz. Dolayısıyla iyi haberi duyurduğumuzda tohum ekmiş, Kutsal Kitaptan öğretim verdiğimizdeyse bu tohumları sulamış oluyoruz. Ama büyütenin Yehova olduğunun da farkındayız. Hem duyuru hem de öğrenci yetiştirme işine katılmak çok büyük bir ayrıcalık. Bu iş bizi gerçekten mutlu ediyor. Selanik’teki birçok kişinin İsa’nın öğrencisi olmasına yardım etmiş olan Elçi Pavlus duygularını şöyle dile getirdi: “Efendimiz İsa’nın hazır bulunuşu sırasında, onun önünde ümidimiz veya sevincimiz ya da övünç tacımız nedir? Siz değil misiniz? Gerçekten de siz övüncümüz ve sevincimizsiniz” (1. Sel. 2:​19, 20; Elçi. 17:​1-4). w21.07 3 p. 5; 7 p. 17

Yehova her birimizi Kendisine çekti (Yuhn. 6:44). Bunun ne anlama geldiğini bir düşünün. O’nun için çok değerlisiniz; çünkü bu dünyadaki milyarlarca insanı dikkatle incelerken sizin doğru bir tutuma sahip olduğunuzu gördü (1. Tar. 28:9). Yehova sizi iyi tanıyor, sizi anlıyor ve sizi çok seviyor. Bunu bilmek gerçekten de çok rahatlatıcı. Yehova hem sizinle hem de iman kardeşlerinizle yakından ilgileniyor. İsa bunu açıklamak için Yehova’yı bir çobana benzetti. Bir çobanın yüz koyunundan biri kaybolduğunda ‘doksan dokuzunu dağda bırakıp yolunu şaşırmış olanı aramaya çıkar.’ Çoban bu koyunu bulduğunda ona kızmaz, tersine çok sevinir. Bundan ne öğreniyoruz? Yehova için her bir koyunu çok değerlidir. İsa şöyle dedi: “Göklerdeki Babam da bu küçüklerden hiçbirinin yok olmasını istemez” (Mat. 18:​12-14). w21.06 20 p. 1-2

Yehova’nın bize gösterdiği sevgi hakkında düşündükçe Yehova’ya sevgimiz derinleşir ve O’nunla olan dostluğumuz güçlenir (Rom. 8:​38, 39). İsa’yı örnek alma isteğimiz de artar (1. Pet. 2:21). Anma Yemeği döneminde İsa’nın yeryüzündeki son haftasını, ölümünü ve diriltilmesini anlatan kayıtları okuyoruz. Anma Yemeği konuşması ise bize İsa’nın eşsiz sevgisini hatırlatıyor (Efes. 5:2; 1. Yuhn. 3:16). İsa’nın özverili tutumunu anlatan kayıtları okumak ve bunlar üzerinde derin düşünmek “onunla aynı yolda yürüme” isteğimizi güçlendirir (1. Yuhn. 2:6). Ayrıca Yehova’yla dostluğumuzu sürdürme kararlılığımız artar (Yahd. 20, 21). Yehova’yla dostluğumuzu sürdürmek için O’na itaat etmeli, isminin kutsal kılınmasında pay sahibi olmalı ve O’nun yüreğini sevindirecek davranışlarda bulunmalıyız (Özd. 27:11; Mat. 6:9; 1. Yuhn. 5:3). Anma Yemeği, her gün Yehova’nın isteğine uygun yaşama kararlılığımızı artırır ve böylece Yehova’ya “Sonsuza kadar Senin dostun olmak istiyorum” demiş gibi oluruz. w22.01 23 p. 17; 25 p. 18-​19

Yehova bize özgür irade armağanını verdi. Bu şekilde hayatta istediğimiz seçimleri yapabiliyoruz. Sevgi dolu Tanrımıza hizmet etmeye karar verdiğimizde O’nun yüreğini sevindiririz (Mezm. 84:11; Özd. 27:11). Özgür irademizi birçok alanda doğru kararlar vermek için kullanabiliriz. Mesela, İsa’yı örnek alarak başkalarının ihtiyaçlarına öncelik vermeyi seçebiliriz. Bir defasında İsa ve öğrencileri çok yorulmuştu ve dinlenmek için sakin bir yer bulmaya çalıştılar. Fakat planladıkları gibi olmadı. İsa’yı dinlemek isteyen büyük bir kalabalıkla karşılaştılar. Ama İsa bundan rahatsız olmadı. Aksine bu insanlara acıdı ve “onlara pek çok şey öğretmeye başladı” (Mar. 6:​30-34). İsa’yı örnek alarak biz de zamanımızı ve enerjimizi başkalarına yardım etmek için kullanırsak göklerdeki babamız Yehova’yı yüceltiriz (Mat. 5:​14-16). w21.08 3 p. 7-8

Yehova çeşitliliği sever. Bitkilerin, hayvanların ve insanların yaratılışına baktığımızda bunu açıkça görebiliyoruz. Her birimiz eşsiz özelliklere sahibiz. Dolayısıyla, Yehova bizi asla birbirimizle kıyaslamaz. O bizim yüreğimize, yani gerçekte nasıl bir insan olduğumuza bakar (1. Sam. 16:7). Ayrıca güçlü yönlerimizin, zayıflıklarımızın ve geçmişimizin de farkındadır. Ve bizden yapabileceğimizden fazlasını istemez. Biz de kendimizi Yehova’nın bizi gördüğü gibi görmeliyiz. Böylece kendimiz hakkında doğru ve dengeli bir bakış açısına sahip olabiliriz (Rom. 12:3). Elbette kardeşlerimizi gözlemleyerek onlardan pek çok şey öğrenebiliriz (İbr. 13:7). Örneğin bir birader ya da hemşire hizmette çok etkili olabilir. O kardeşe bakarak hizmette gelişebileceğimiz alanları görebiliriz (Filip. 3:17). Fakat birini örnek almakla kendimizi o kişiyle kıyaslamak arasında büyük bir fark vardır. w21.07 20 p. 1-2

Hayvanları, bitkileri ve yıldızları gözlemlemek bir Yaratıcıya iman etmenize yardım edebilir (Mezm. 19:1). Bu şeyleri ne kadar çok incelerseniz Yehova’nın Yaratıcımız olduğuna inancınız o kadar artar. Yaratılışı incelerken öğrendiklerinizin size Yaratıcı hakkında hangi gerçekleri gösterdiğine dikkat edin (Rom. 1:20). Örneğin, Güneş Dünyamız için ısı ve ışık kaynağıdır. Fakat Güneşten gelen bazı ışınlar zararlıdır. İnsanlar olarak bu zararlı ışınlardan korunmamız gerekir ve gerçekten de Dünyamızı bu zararlı ışınlardan koruyan, ozon tabakası adı verilen bir kalkanımız var. Güneşten gelen zararlı ışınlar yoğunlaştıkça ozon miktarı da artar. Bunu düşündüğünüzde, bu sistemin arkasında zekâ sahibi ve sevgi dolu bir Yaratıcı olduğu sonucuna varmıyor musunuz? w21.08 17 p. 9-​10

Bir kişi vaftiz edildikten sonra da ona sevgi ve saygı göstermeye devam etmeliyiz (1. Yuhn. 4:​20). Bunu yapmanın bir yolu o kişiye güvenmek, yani niyetlerinden şüphe etmemektir. Örneğin, bir şeyi neden yaptığını anlamadığımızda, onun kötü bir niyetle hareket ettiğini düşünmeyiz. Bunun yerine, kardeşimizi kendimizden üstün tutarak ona saygı gösteririz (Rom. 12:10; Filip. 2:3). Aslında, tüm insanlara merhametle ve iyilikle davranmalıyız. Sonsuza dek Yehova’nın ailesinin bir parçası olmak istiyorsak, Tanrı’nın Sözünü hayatımızda uygulamalıyız. Örneğin, İsa düşmanlarımız da dahil tüm insanlara merhametle ve iyilikle davranmamız gerektiğini öğretti (Luka 6:​32-36). Bunu yapmak bazen bizim için zor olabilir. Bu yüzden İsa gibi düşünmeyi ve onun gibi davranmayı öğrenmeliyiz. Yehova’ya itaat etmek ve İsa’yı örnek almak için elimizden gelenin en iyisini yaptığımızda, gökteki Babamıza sonsuza dek O’nun ailesinin bir parçası olmak istediğimizi gösteririz. w21.08 6 p. 14-​15

Yehova’ya güvenmeyi öğrenin. Yehova, Kendisine güvendiğimizde ve O’na elimizdekinin en iyisini verdiğimizde bize nimetler yağdıracağını vaat ediyor. Kutsal Kitapta Yehova’ya gayretle hizmet eden kişilerin yaşadıkları kayıtlıdır. Birçok olayda bu kişiler ancak O’na güvenip ilk adımı attıktan sonra nimetler görmeye başladılar. Örneğin, İbrahim ‘nereye gideceğini bilmediği halde memleketinden ayrıldıktan’ sonra Yehova’dan nimetler gördü (İbr. 11:8). Yakup ise ancak melekle güreştikten sonra özel bir yolla Yehova’nın bereketini gördü (Başl. 32:​24-30). İsrail ulusu Vaat Edilmiş Topraklara girmek üzereyken, kâhinler hızla akan Ürdün Irmağı’na adım attıktan sonra sular durdu ve halk karşıya geçebildi (Yeşu 3:​14-16). Ayrıca günümüzde Yehova’ya güvenerek hizmetteki paylarını artıran Şahitlerin yaşadıklarından da yararlanabilirsiniz. w21.08 29-​30 p. 12-​14

Siz yaşlı kardeşlerimiz, geçmişte işlerin nasıl yapıldığıyla ilgili tecrübe sahibisiniz, ancak değişen koşullara uyum sağlamak gerektiğinin de farkındasınız. Yeni vaftiz olan siz yaşlı kardeşlerimizin de cemaate katacağı çok şey var. Daha genç olan kardeşler sizin tecrübelerinizi ve hayatın size öğrettiklerini dinlemekten zevk alırlar. Yıllar boyunca biriktirdiğiniz tecrübeleri başkalarına ‘vermeyi alışkanlık edindiğinizde’ Yehova size nimetler verecek (Luka 6:38). Değerli yaşlı kardeşlerimiz, gençlerle dostluk geliştirirseniz birbirinize destek olabilirsiniz (Rom. 1:12). Yaşlılar ve gençler birbirlerinin sahip olmadığı özelliklere sahipler. Yaşlılarda yılların getirdiği hikmet ve tecrübe vardır. Gençler ise enerjik ve güçlüdür. Yaşlılar ve gençler el ele verip birlikte hareket ettiklerinde gökteki sevgi dolu Babamızı yüceltirler ve cemaatteki herkes için birer nimet olurlar. w21.09 8 p. 3; 13 p. 17-​18

İsa’nın ölüm şekli neden birçok Yahudi için bir engel oluşturdu? İsa’nın bir direk üzerinde ölmesi onu Mesih değil, bir suçlu ve günahkâr olarak görmelerine yol açtı (Tekr. 21:​22, 23). İsa’yı reddeden Yahudiler onun masum olduğu, sahte suçlamalara maruz kaldığı ve haksız şekilde yargılandığı gerçeğini görmek istemediler. Adaleti yerine getirmek İsa’yı yargılayanların umurunda bile değildi. Yahudi Yüksek Mahkemesi aceleyle bir araya geldi ve davayı usule aykırı şekilde yürüttü (Luka 22:54; Yuhn. 18:24). Hâkimler İsa’ya yapılan suçlamaları ve aleyhindeki kanıtları tarafsız şekilde dinlemek yerine, ‘onu öldürmek için aleyhte konuşacak yalancı şahitler aradı’ (Mat. 26:59; Mar. 14:​55-64). Ayrıca İsa diriltildikten sonra o adaletsiz hâkimler İsa’nın mezarında nöbet tutan askerlere ‘yüklü miktarda gümüş verdiler’ ve mezarın neden boş olduğu konusunda yalan bir hikâye yaymalarını istediler (Mat. 28:​11-15). w21.05 11 p. 12-​13

Yehova istediği zaman bu kötü ortamın sonunu getirebilir. Fakat O’nun sabrı bizim yararımıza oldu. Âdem ve Havva’nın soyundan gelen herkes kusurlu olarak dünyaya geliyor. Yine de Yehova onları çok seviyor ve onlarla yakından ilgileniyor. Ayrıca O bu kötü ortamı sona erdireceğine söz veriyor (1. Yuhn. 4:19). O, insanları ezen tüm sorunları ortadan kaldırmak için bir zaman belirledi. Bu sorunlara ne kadar katlanmamız gerekirse gereksin, Yehova’nın sevgisi sayesinde O’nunla birlikte tahammül edebiliyoruz. Yehova tahammül konusunda en mükemmel örnektir. İsa da Babasının tahammülünü örnek aldı. O yeryüzündeyken bizim kurtuluşumuz için düşmanca konuşmalara, utanca ve işkence direğinde acılara dayandı (İbr. 12:​2, 3). Yehova’nın tahammülü kuşkusuz İsa’yı yaşadıklarına tahammül etmek üzere güçlendirdi. Bu, bizi de güçlendirebilir. w21.07 12-​13 p. 15-​17

Gökteki Babamızın merhametini her gün hissediyoruz (Mezm. 103:​10-14). İsa, takipçileri kusurlu olsa da onlara merhamet gösterdi ve hatalarını bağışladı. Hatta günahlarımızın bağışlanabilmesi için canını verdi (1. Yuhn. 2:​1, 2). Biz de kardeşlerimizi ‘gönülden bağışlayarak’ ruhi ailemizdeki sevgi bağını güçlendiririz (Efes. 4:32). Elbette başkalarını bağışlamak bazen çok zor olabilir; bu yüzden bu konuda çaba göstermeliyiz. Bir hemşiremiz Gözcü Kulesi’ndeki “Birbirinizi Gönülden Bağışlayın” makalesinin kendisine çok yardım ettiğini söylüyor. O şunları yazdı: “Bu makale, başkalarını bağışlamaya istekli olmanın, onların yanlış davranışlarını onaylamak ya da bize verdikleri zararı önemsememek anlamına gelmediğini açıklıyor. Ayrıca, birini bağışlamanın küskünlük beslememeyi ve iç huzurunu korumayı içerdiğini vurguluyor.” Kardeşlerimizi gönülden bağışladığımızda, onları sevdiğimizi ve babamız Yehova’yı örnek aldığımızı göstermiş oluruz. w21.09 23-​24 p. 15-​16

İsa, Tanrı’yla ve amaçlarıyla ilgili hakikati seviyordu. O, hakikate uygun yaşadı ve bunu başkalarına da duyurdu (Yuhn. 18:37). İsa’nın gerçek takipçileri de hakikati çok seviyordu (Yuhn. 4:​23, 24). Hatta Elçi Petrus, Hıristiyanlıktan “hakikat yolu” olarak söz etmişti (2. Pet. 2:2). Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar, hakikati çok sevdikleri için hakikatle uyumlu olmayan dini öğretileri, kültürel gelenekleri ve kişisel görüşleri tamamen reddettiler (Kol. 2:8). Benzer şekilde bugün de gerçek Hıristiyanlar tüm inanışlarını ve yaşam tarzlarını tamamıyla Tanrı’nın Sözüne dayandırarak ‘hakikat yolunda yürümek’ için çaba gösterirler (3. Yuhn. 3, 4). Bugün Yehova’nın Şahitleri olarak Kutsal Kitaptaki her şeyi tam olarak anladığımızı iddia etmiyoruz. Hatta bazen Kutsal Kitaptaki bir öğretiyle ilgili yanıldığımız ve teşkilatlanma alanında yanlış kararlar verdiğimiz zamanlar da oldu. Ancak Yönetim Kurulu belirli bir hakikatle ilgili anlayışımızın değişmesi gerektiğini fark ettiğinde gerekli değişiklikleri yapar. w21.10 22 p. 11-​12

Kutsal Kitap devirlerinde, şehri çevreleyen hisarlar halkı düşmanlardan korurdu. Benzer şekilde, Yehova’nın vefalı sevgisi de O’nunla ilişkimize zarar verebilecek her şeyden bizi korur. Ayrıca Yehova vefalı sevgisiyle bizi Kendine çeker (Yer. 31:3). Mezmur yazarı Davut, Tanrı’nın halkını nasıl koruduğunu anlatmak için başka bir benzetme daha yaptı. Yehova hakkında şunları söyledi: “Vefalı sevgin ne değerlidir ey Tanrım! İnsanoğulları kanatlarının gölgesine sığınır.” Ayrıca şunları da yazdı: “O benim kalemdir, bana [vefalı sevgi] gösterir; yükseklerde hisarım, kurtarıcım, kalkanım ve sığınağımdır” (Mezm. 36:7; 144:). Davut, Yehova’nın vefalı sevgisi ile O’na sığınmak arasında nasıl bir bağlantı kurdu? Dünyanın neresinde yaşarsak yaşayalım, Yehova’ya hizmet ettiğimiz sürece O’na sığınabiliriz ve Yehova, Kendisiyle değerli ilişkimizi korumamız için ihtiyacımız olan tüm desteği bize sağlayacak. w21.11 6 p. 14-​15

İsa ve öğrencileri denizde büyük bir fırtınaya yakalanmıştı. İsa bu olayı kullanarak, öğrencilerinin imanlarını hangi alanlarda geliştirebileceklerini görmelerine yardım etti (Mat. 8:​23-26). Fırtına giderek güçleniyor ve tekne su alıyordu. İsa ise uyuyordu. Öğrencileri korkuya kapıldı ve onu uyandırıp kendilerini kurtarmasını istedi. İsa sakince şöyle dedi: “Ey az imanlılar, neden yüreksizlik ediyorsunuz?” Siz de büyük bir fırtınanın içinde misiniz? Belki bir doğal afet yüzünden zorluk yaşıyorsunuz. Ya da fırtına benzeri başka sıkıntılarla uğraşıyorsunuz. Örneğin, ciddi bir sağlık sorunu nedeniyle güçsüz hissediyor ve ne yapacağınızı bilemiyor olabilirsiniz. Bazen kaygıya kapılabilirsiniz. Fakat bu kaygıların sizi Yehova’ya güvenmekten alıkoymasına izin vermeyin. İçtenlikle dua ederek Yehova’ya yaklaşın. O’nun geçmişte size yardım ettiği zamanları düşünerek imanınızı güçlendirin (Mezm. 77:​11). Yehova’nın hem şimdi hem de gelecekte sizi asla terk etmeyeceğinden emin olabilirsiniz. w21.11 22 p. 7, 10

Bazıları, “Ben kendime ait olmayan bir şeyi zaten almam” diye düşünerek bu emre uyduğunu söyleyebilir. Ancak onlar başka yollarla çalıyor olabilir. Mesela, ticaret yapan biri müşterilerini aldatmak amacıyla hile yapıyorsa hırsızlık yapmadığını gerçekten söyleyebilir mi? Levioğulları 19:13 ayeti, çalmakla iş ilişkileri arasında bağlantı kurarak şöyle der: “Komşunun hakkını yemeyeceksin.” Yani başkasının hakkını yemek de bir çeşit hırsızlıktır. On Emrin sekizincisi “Çalmayacaksınız” der. Fakat Levioğulları kitabındaki ayetler, bu kanunun ardındaki ilkeyi anlamamıza ve uygulamamıza yardım eder. Dürüstlük ve hırsızlıkla ilgili bu ilkelerin üzerinde düşünmekten yarar görebiliriz. Levioğulları 19:​11-13 ayetlerini okuduğumuzda hayatımızda bazı değişiklikler yapmamız gerektiğini fark edebiliriz. Belki iş ilişkilerimiz ya da çalışma alışkanlıklarımızda düzeltmeler yapmamız gerekebilir. w21.12 9-​10 p. 6-8

Kişisel dualarınızda, gün içinde yaptığınız hataları düşünün ve bunlar için Yehova’dan af dileyin. Tabii ciddi bir günah işlediyseniz ihtiyarlardan yardım istemelisiniz. Onlar sizi dinleyecek ve Tanrı’nın Sözünden size sevgiyle öğüt verecek. Sizinle birlikte dua edecekler ve ruhen ‘iyileşebilmeniz’ için Yehova’dan sizi bağışlamasını dileyecekler (Yak. 5:​14-16). Fidye üzerinde derin düşünmek de size yardım edecektir. Tanrı’nın Oğlunun ne kadar çok acı çektiği üzerinde düşünmek sizi üzebilir. Fakat İsa’nın yaptığı fedakârlığı derin düşündükçe, ona ve Babasına duyduğunuz sevgi güçlenecek. Her yıl Anma Yemeğine katılarak ve başkalarını da gayretle bu buluşmaya davet ederek fidyeye olan minnettarlığımızı artırırız. Yehova bize Oğluyla ilgili hakikati başkalarına öğretme ayrıcalığı verdi. Bu gerçekten de çok büyük bir onurdur! w21.04 18-​19 p. 13-​16

Bir keresinde, İsa bir dağın yamacındayken büyük bir kalabalık onun yanına geldi. İsa bütün geceyi dua ederek geçirmişti ve büyük olasılıkla çok yorgundu. Ama yoksul ve hasta insanları görünce onların haline acıdı. Onları iyileştirdi ve Dağdaki Vaaz olarak bilinen tüm zamanların en güçlendirici ve teselli edici konuşmasını yaptı (Luka 6:​12-20). Ayrıca İsa yalnız kalmak istediğinde bile başkalarına zaman ayırdı. Yakın dostu Vaftizci Yahya öldürülmüştü. O, bu haberi alınca “yalnız kalabileceği ıssız bir yere gitmek için bir tekneyle oradan uzaklaştı” (Mat. 14:​10-13). Ama büyük bir kalabalık gideceği yere ondan önce varmıştı (Mar. 6:​31-33). İsa insanların yardıma ve teselliye ihtiyaçları olduğunu görünce onlara acıdı ve hemen harekete geçti (Luka 9:​10, 11). w22.02 21 p. 4, 6

Eğer bir kardeşi gücendirdiğimizi fark edersek, hemen harekete geçmeliyiz. Yehova’ya dua edebilir ve kardeşimizle barışmak için gösterdiğimiz çabaları desteklemesini isteyebiliriz. Ayrıca kendimizi analiz etmek için şu sorular üzerinde düşünebiliriz: “Gururumu bir kenara bırakarak, kardeşimden özür dilemek ve onunla barışmak için ilk adımı atacak mıyım? Eğer böyle yaparsam, Yehova ve İsa ne hisseder?” Bu sorular üzerinde düşünmek, İsa’yı dinlemek üzere bizi harekete geçirir. Böylece, alçakgönüllülük göstererek kardeşimizle barışmak için adımlar atarız. Bir anlaşmazlığı çözmek için kardeşimizle konuştuğumuzda da alçakgönüllü olmalıyız. Kimin haklı kimin haksız olduğu üzerinde durmamalıyız (Efes. 4:​2, 3). Bunun yerine, amacımız aramızdaki dostluğu onarmak olmalıdır. Unutmayalım ki, kardeşimizle barışmak, kimin haklı kimin haksız olduğunu belirlemekten çok daha önemlidir (1. Kor. 6:7). w21.12 26 p. 13-​16

İsa Yeruşalim’deki birçok kişinin Krallıkla ilgili mesajı kabul etmeyeceğini biliyordu ve bu ona çok büyük bir acı veriyordu. Gerçekten de, onun söylediği gibi birçok insan onu reddetti. Bunun sonucunda Yeruşalim yıkıldı ve hayatta kalan Yahudiler esir alındı (Luka 21:​20-24). Peki sizin yaşadığınız yerde insanlar hakikate nasıl karşılık veriyor? Eğer çok az ilgi gösteriyorlarsa İsa’nın gözyaşlarından ne öğrenebilirsiniz? Yehova insanlarla yakından ilgilenir. İsa’nın gözyaşları Yehova’nın insanları önemsediğini açıkça gösterdi. Yehova ‘hiç kimsenin yok olmasını istemez ve herkesin tövbe etmesini ister’ (2. Pet. 3:9). Bugün biz de komşularımızı önemsiyoruz ve onlara iyi haberi duyurmak için elimizden geleni yaparak sevgimizi gösteriyoruz (Mat. 22:39). w22.01 16-17 p. 10-​12

Yehova’nın geçmişte toplumuna ve şahsen bize nasıl yardım ettiği üzerinde derin düşünürsek O’na olan imanımız, daha da önemlisi sevgimiz güçlenir. Sevgi Yehova’ya itaat etmemize, O’nu memnun edecek şeyler yapmamıza ve sıkıntılar karşısında tahammül etmemize en çok yardım eden niteliktir (Mat. 22:​37-39; 1. Kor. 13:​4, 7; 1. Yuhn. 5:3). Yehova’yla yakın, sevgi dolu bir dostluğa sahip olmaktan daha değerli bir şey yoktur (Mezm. 63:​1-7). Dua etmenin, Kutsal Kitabı incelemenin ve derin düşünmenin tapınmamızın bir parçası olduğunu unutmayın. Tıpkı İsa’nın yaptığı gibi Yehova’yla zaman geçirebilmek için sessiz bir ortam bulmaya çalışın. Dikkatinizi dağıtacak şeyleri ortadan kaldırın. Kişisel inceleme yaparken ya da ibadetlerde, odaklanmanıza yardım etmesi için Yehova’ya dua edin. Tüm bunları yaparsanız Yehova sizi sonsuza dek mutlu bir yaşamla ödüllendirecek (Mar. 4:24). w22.01 31 p. 18-​20

Düşünceler davranışlarımızı etkiler. Bu nedenle, İsa günah işlememize yol açabilecek kötü düşüncelere karşı koymamızı öğretti (Mat. 5:​21, 22, 28, 29). Gökteki Babamızı memnun etmek istiyoruz. Dolayısıyla kötü düşünceleri zihnimizden hemen söküp atmamız çok önemlidir. İsa ‘Ağızdan çıkan şeyler yürekten çıkar’ dedi (Mat. 15:18). Evet, konuşma tarzımız bizim nasıl biri olduğumuz hakkında çok şey gösterir. Öyleyse şu sorular üzerinde düşünün: “Gerçeği söylemek beni zor durumda bırakacak olsa da yalan söylemeyi reddediyor muyum? Evliysem eşim dışında biriyle flört etmemeye dikkat ediyor muyum? Açık saçık konuşma tarzından tamamen kaçınıyor muyum? Biri beni kızdırdığında sakince karşılık verebiliyor muyum?” Bu sorular üzerinde düşünmek çok önemlidir. Eski kişiliği üzerimizden çıkarmak için yalan söylemeyi, açık saçık, küfürlü ve aşağılayıcı konuşma tarzını bırakmalıyız. w22.03 5 p. 12-​14

Öğüt almayı beklemek yerine öğüt isteyen kişiler daha hikmetli kararlar verir. Dolayısıyla öğüt istemek için biz adım atarsak bundan çok yarar görürüz. Hangi durumlarda kardeşlerimizden öğüt isteyebiliriz? Bazı durumları düşünelim: (1) Bir hemşire tecrübeli bir kardeşi tetkikine davet edebilir ve daha sonra ondan nasıl daha iyi öğretim verebileceği konusunda öğüt isteyebilir. (2) Bekâr bir hemşire bir kıyafet satın almadan önce olgun bir hemşireye fikrini sorabilir. (3) Cemaatte ilk defa konuşma yapacak olan bir birader tecrübeli bir biraderden kendisini dinlemesini ve önerilerde bulunmasını isteyebilir. Hatta yıllardır konuşmalar yapan biraderler de aynı şeyi yapabilir ve aldıkları önerileri uygulamaktan yarar görebilirler (Özd. 19:20). w22.02 13 p. 15-​17

Yehova, İsa’yı sevdiğini ve yeryüzündeki zorlu hizmeti boyunca onunla yakından ilgilendiğini gösterdi. Aynı şekilde, O bizi de sever ve bizimle yakından ilgilenir (Yuhn. 5:20). Yehova İsa’nın, imanını güçlü tutmasına yardım etti, onun fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarıyla ilgilendi. Ayrıca onu sevdiğini ve onayladığını açıkça ifade etti (Mat. 3:​16, 17). İsa sevgi dolu Babasının her zaman yanında olacağını biliyordu; bu nedenle kendini asla yalnız hissetmedi. İsa gibi biz de Yehova’nın sevgisini birçok yolla görebiliyoruz. Şunları düşünün: Yehova bizi Kendisine çekti ve hem mutlu olmamız hem de zor zamanlarımızda birbirimize destek olmamız için bu sevgi dolu ailenin bir parçası olmamıza izin verdi (Yuhn. 6:44). Ayrıca Yehova imanımızı güçlendirmemiz için bize bol bol ruhi gıda sağlıyor. Günlük maddi ihtiyaçlarımızı karşılamamıza da yardım ediyor (Mat. 6:​31, 32). Yehova’nın bize olan sevgisi üzerinde düşündükçe O’na olan sevgimiz derinleşiyor. w21.09 22 p. 8-9

Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı incelemeden önce nasıl biriydiniz? Birçoğumuz bunu düşünmek bile istemeyiz. Çünkü düşünce tarzımız ve kişiliğimiz bu dünyanın doğru ve yanlış konusundaki standartlarıyla şekillenmişti. Tıpkı Kutsal Kitabın söylediği gibi ‘ümitsiz ve Tanrısızdık’ (Efes. 2:12). Ama Kutsal Kitabı incelemeye başladıktan sonra Tanrı’nın bizi çok sevdiğini ve bizimle yakından ilgilendiğini öğrendik. Yehova’yı memnun etmek ve O’na hizmet etmek için düşünce tarzımızda ve hayatımızda önemli değişiklikler yapmamız gerektiğini fark ettik. Yehova’nın yüksek standartlarına göre yaşamamız gerektiğini anladık (Efes. 5:​3-5). Yehova, Yaratıcımız ve gökteki Babamız olduğundan bizim için neyin iyi neyin kötü olduğunu belirleme hakkına sahiptir. Bu nedenle, bizden vaftiz olmadan önce ‘alışkanlıklarıyla birlikte eski kişiliği üzerimizden çıkarıp atmak’ için çaba göstermemizi bekler. w22.03 2 p. 1-3

Anma Yemeğine katılan başka koyunlar büyük bir sevinç duyar ve ümitleri üzerinde düşünme fırsatına sahip olurlar. O akşam yapılacak konuşmayı dört gözle beklerler. Çünkü bu konuşmanın büyük çoğunluğunda İsa Mesih’in ve 144.000 kişinin bin yıl boyunca insanlar için yapacağı harika şeyler anlatılır. Onlar yeryüzünü cennete dönüştürecek ve insanları kusursuzluğa kavuşturacaklar. Anma Yemeğinde, Kutsal Kitapta gelecekle ilgili bildirilen harika vaatler üzerinde düşünmek yeryüzünde yaşama ümidine sahip olanlara çok büyük bir sevinç verir (İşa. 35:​5, 6; 65:​21-23; Vah. 21:​3, 4). Sevdikleriyle birlikte kendilerini yeni dünyada hayal etmek, bu kişilerin ümitlerini güçlendirir ve Yehova’ya hizmet etme kararlılıklarını artırır (Mat. 24:13; Gal. 6:). w22.01 21 p. 5-7

Fidye nedir? Âdem’in kaybettiği şeyi geri satın almak için İsa’nın ödediği bedeldir (1. Kor. 15:22). Fidyeye neden ihtiyacımız var? Çünkü Yehova’nın Kanunda bahsettiği adalet standardı cana karşılık can verilmesini gerektiriyordu (Çık. 21:​23, 24). Âdem kusursuz bir insan hayatı kaybettiği için, İsa Tanrı’nın adalet standardı gereği kendi kusursuz insan yaşamını verdi (Rom. 5:17). İsa bu şekilde, fidyeye iman eden herkesin “Sonsuzluk Babası” oldu (İşa. 9:6; Rom. 3:​23, 24). İsa, Babasına ve bize duyduğu büyük sevgiden dolayı yaşamını feda etmeye hazırdı (Yuhn. 14:31; 15:13). Bu sevgisi nedeniyle sona kadar sadakatini korumaya ve Babasının isteğini yerine getirmeye kararlıydı ve böyle de yaptı. Bu sayede Yehova’nın insanlarla ve yeryüzüyle ilgili başlangıçtaki amacı yerine gelecek. w21.04 14 p. 2-3